O Ανδρέας Δημάτος αναλύει τα σενάρια για το διοικητικό μέλλον της ΑΕΚ.
Αν υποθέσουμε ότι η ΑΕΚ δεν αποτελεί μία απλή ανώνυμη εταιρεία που
έφτασε στο τέλος της λειτουργίας της και μπορεί να βάλει λουκέτο, όπως
έχει συμβεί με εκατοντάδες ανώνυμες εταιρείες στη χώρα την τελευταία
διετία (αφήνουμε στην άκρη σενάρια τύπου αλλαγής ΑΦΜ ή υποβιβασμού στη
Δ' Εθνική που θα λεκιάσουν διά παντός την ένδοξη ιστορία της), τότε έχει
μπροστά της δύο επιλογές:
Ή να βρεθεί ο επενδυτής και να βάλει τα χρήματα προκειμένου να μπορέσει και πάλι να πάρει μπροστά (ένα ποσό που κυμαίνεται ανάμεσα στα 15 έως 40 εκατ. ευρώ ανάλογα με το πού θα θέσει τον πήχη της επόμενης μέρας) ή να πάει και πάλι σε ένα... PSI εξυγίανσης. Το πρώτο σενάριο είναι το καλύτερο, αλλά φαντάζει μάλλον απίθανο.
Μιλάμε για την εύρεση ενός νορμάλ επιχειρηματία (με όποια προοπτική μπορεί να του δώσει η ΑΕΚ στις υπόλοιπες δραστηριότητές του) που δεν βρέθηκε τον καλό καιρό και θα βρεθεί τώρα γνωρίζοντας ότι χρειάζεται ένα ποσό κοντά στα 15 εκατ. ευρώ για να καλύψει τρύπες και χωρίς να προσθέσει ούτε πετραδάκι στη σημερινή ομάδα.
Το δεύτερο σενάριο είναι ακόμα πιο δύσκολο, αλλά ενδεχομένως η ΑΕΚ, όπως το έκανε ο ΠΑΟΚ του Ζαγοράκη, θα πρέπει να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα που λέει ότι οι μετοχοί της την έχουν οριστικά εγκαταλείψει και είναι εκτός τόπου και χρόνου και ότι όποια λύση προκύψει για την ηθική απαλλαγή τους θα είναι τύπου «Supporters» ή φωτορεπόρτερς.
Από την άλλη πλευρά, και το πρώτο και το δεύτερο σενάριο χρειάζονται τους κατάλληλους ανθρώπους για να το εξυπηρετήσουν. Στην πρώτη δεν μπορεί να είναι ένας μαϊμού επενδυτής που θα επιτρέψει στο σημερινό παρεάκι μετόχων και υποτακτικών τους να παραμείνουν και να μοιράζουν εκείνοι την τράπουλα.
Στη δεύτερη δεν μπορεί απλώς και μόνο να βρεθεί ένα όνομα από το παρελθόν και πίσω από αυτόν να συνεργάζονται ο Αδαμίδης με τον Χατζηχρήστο. Και στα δύο ενδεχόμενα μιλάμε για σύντομη και αμφίβολη παράταση του βίου της σημερινής ερμαφρόδιτης και εξοργιστικά παράλογης κατάστασης με μετόχους που θέλουν να παραμένουν μέτοχοι χωρίς να πληρώνουν και παραιτημένους διοικούντες που θα εξακολουθούν να διοικούν.
Η λύση του «ζω με τα έσοδά μου και παράλληλα προσπαθώ να καλύψω και τα χρέη μου» δεν είναι καθόλου εύκολη, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα έχει αποτελέσματα, αλλά αν κριθεί ως μονόδρομος, απαιτεί δύο πράγματα: και τεχνογνωσία και τους υπεράνω υποψίας ανθρώπους που θα μπορέσουν να εμπνεύσουν κάποιο όραμα σε έναν κόσμο που είναι απογοητευμένος όχι τόσο γιατί δεν βρίσκεται επενδυτής όσο γιατί καταλαβαίνει ότι περισσεύουν πλέον οι επιτήδειοι που έχουν εκμεταλλευτεί την ΑΕΚ προς το προσωπικό τους συμφέρον αποκτώντας υπόσταση μέσα από μία ομάδα που καταρρέει.
Στο δεύτερο σενάριο τη λύση δεν μπορεί να την έχει ένας αλλά ενδεχομένως να απαιτηθεί συσπείρωση όλων των δυνάμεων μίας ομάδας που έχει αποδείξει ότι μπορεί υπό προϋποθέσεις να αναπτύξει δυναμική. Απλώς μέχρι τώρα στην Ελλάδα δεν έχουν αποδώσει τέτοια σχήματα εθνικής ενότητας. Οπότε; Μπορεί κάποιοι να περιμένουν την ολοκληρωτική καταστροφή, που είναι προ των πυλών, για να εμφανιστούν μετά.
Πηγή: Goal
Ή να βρεθεί ο επενδυτής και να βάλει τα χρήματα προκειμένου να μπορέσει και πάλι να πάρει μπροστά (ένα ποσό που κυμαίνεται ανάμεσα στα 15 έως 40 εκατ. ευρώ ανάλογα με το πού θα θέσει τον πήχη της επόμενης μέρας) ή να πάει και πάλι σε ένα... PSI εξυγίανσης. Το πρώτο σενάριο είναι το καλύτερο, αλλά φαντάζει μάλλον απίθανο.
Μιλάμε για την εύρεση ενός νορμάλ επιχειρηματία (με όποια προοπτική μπορεί να του δώσει η ΑΕΚ στις υπόλοιπες δραστηριότητές του) που δεν βρέθηκε τον καλό καιρό και θα βρεθεί τώρα γνωρίζοντας ότι χρειάζεται ένα ποσό κοντά στα 15 εκατ. ευρώ για να καλύψει τρύπες και χωρίς να προσθέσει ούτε πετραδάκι στη σημερινή ομάδα.
Το δεύτερο σενάριο είναι ακόμα πιο δύσκολο, αλλά ενδεχομένως η ΑΕΚ, όπως το έκανε ο ΠΑΟΚ του Ζαγοράκη, θα πρέπει να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα που λέει ότι οι μετοχοί της την έχουν οριστικά εγκαταλείψει και είναι εκτός τόπου και χρόνου και ότι όποια λύση προκύψει για την ηθική απαλλαγή τους θα είναι τύπου «Supporters» ή φωτορεπόρτερς.
Από την άλλη πλευρά, και το πρώτο και το δεύτερο σενάριο χρειάζονται τους κατάλληλους ανθρώπους για να το εξυπηρετήσουν. Στην πρώτη δεν μπορεί να είναι ένας μαϊμού επενδυτής που θα επιτρέψει στο σημερινό παρεάκι μετόχων και υποτακτικών τους να παραμείνουν και να μοιράζουν εκείνοι την τράπουλα.
Στη δεύτερη δεν μπορεί απλώς και μόνο να βρεθεί ένα όνομα από το παρελθόν και πίσω από αυτόν να συνεργάζονται ο Αδαμίδης με τον Χατζηχρήστο. Και στα δύο ενδεχόμενα μιλάμε για σύντομη και αμφίβολη παράταση του βίου της σημερινής ερμαφρόδιτης και εξοργιστικά παράλογης κατάστασης με μετόχους που θέλουν να παραμένουν μέτοχοι χωρίς να πληρώνουν και παραιτημένους διοικούντες που θα εξακολουθούν να διοικούν.
Η λύση του «ζω με τα έσοδά μου και παράλληλα προσπαθώ να καλύψω και τα χρέη μου» δεν είναι καθόλου εύκολη, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα έχει αποτελέσματα, αλλά αν κριθεί ως μονόδρομος, απαιτεί δύο πράγματα: και τεχνογνωσία και τους υπεράνω υποψίας ανθρώπους που θα μπορέσουν να εμπνεύσουν κάποιο όραμα σε έναν κόσμο που είναι απογοητευμένος όχι τόσο γιατί δεν βρίσκεται επενδυτής όσο γιατί καταλαβαίνει ότι περισσεύουν πλέον οι επιτήδειοι που έχουν εκμεταλλευτεί την ΑΕΚ προς το προσωπικό τους συμφέρον αποκτώντας υπόσταση μέσα από μία ομάδα που καταρρέει.
Στο δεύτερο σενάριο τη λύση δεν μπορεί να την έχει ένας αλλά ενδεχομένως να απαιτηθεί συσπείρωση όλων των δυνάμεων μίας ομάδας που έχει αποδείξει ότι μπορεί υπό προϋποθέσεις να αναπτύξει δυναμική. Απλώς μέχρι τώρα στην Ελλάδα δεν έχουν αποδώσει τέτοια σχήματα εθνικής ενότητας. Οπότε; Μπορεί κάποιοι να περιμένουν την ολοκληρωτική καταστροφή, που είναι προ των πυλών, για να εμφανιστούν μετά.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου