Οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπουν αν λάβουμε
σοβαρά υπόψη μας όσα ειπώθηκαν μετά το τέλος του αγώνα με τον Εργοτέλη
με αφορμή τις αποδοκιμασίες ενός μεγάλου μέρους των οπαδών. Γράφει ο
Γιώργος Ζαχαριάδης.
Αν λάβουμε υπόψη μας το πόσο συχνές έχουν γίνει πλέον οι ανακοινώσεις
των συνδεσμιτών που πριν από δυο χρόνια του είχαν τυφλή εμπιστοσύνη, ο
Ζαγοράκης δεν θα πρέπει να νοιώθει πρόεδρος όλων των ΠΑΟΚτσήδων.
Κάποτε, όχι πολύ παλιά, αν τους ζητούσε τα κλειδιά του σπιτιού τους, θα του τα έδιναν γιατί τον θεώρησαν τον καταλληλότερο για να ηγηθεί της παοκτσήδικης ανασύνταξης. Ο Θόδωρος Ζαγοράκης μετρά τις δυνάμεις του και το αποτέλεσμα δεν είναι ενθαρρυντικό. Αντίθετα μοιάζει να έχει χάσει το μεγαλύτερο κομμάτι της αποδοχής του κόσμου. Ήταν το μεγάλο του όπλο στην προσπάθεια να δημιουργήσει μια ομάδα που θα έχει καλύτερες προοπτικές ή τουλάχιστο θα είχε έναν τίτλο στην πορεία τεσσάρων χρόνων. Δεν είναι λίγα τέσσερα χρόνια.
Στον πέμπτο χρόνο της παρουσίας του οι πιθανότητες κατάκτησης ενός τίτλου (του κυπέλλου) μειώθηκαν μετά την αποχώρηση του Βιερίνια και του Κοντρέρας.
Κι ο Ζαγοράκης, τη μέρα που παραδέχθηκε ότι η εξυγίανση έγινε… ανάπτυξη, η οποία δεν έφερε τίτλο, έχασε τη δύναμη να συσπειρώνει τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Έχασε μαζί και την καθολική αποδοχή που απολάμβανε ως πρόεδρος που… φώτισε τις σκοτεινές μέρες κάθε ΠΑΟΚτσή, πριν από 4,5 χρόνια, όταν ένα καλοκαίρι τον πήραν σηκωτό για να τον καθίσουν στη θέση του προέδρου και να αποκτήσει τον τίτλο του φυσικού ηγέτη. Από εκείνες τις μέρες, τις πρώτες μιας εξυγίανσης που έχασε το δρόμο και μιας προσπάθειας να βρεθεί ιδιοκτήτης για την ΠΑΕ ΠΑΟΚ που κι αυτή δεν ευδοκίμησε, αλλά αντίθετα ταλαιπώρησε την ομάδα, φτάσαμε στη στιγμή της σημερινής κρίσης. Της κρίσης που αποτυπώνεται στα συνθήματα των οπαδών στην Τούμπα, σε βάρος του προέδρου.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ζαγοράκης απείλησε ότι αποχωρεί ή έφυγε ενοχλημένος από το γήπεδο, πριν ακουστεί το σφύριγμα της λήξης. Μόνο που τώρα δεν έφυγε γιατί οι ανεγκέφαλοι πετούσαν αντικείμενα ή έκοβαν βόλτες πίσω από την εστία του αντίπαλου τερματοφύλακα… Εφυγε γιατί υπήρχε προσωπικός λόγος και ίσως επειδή αντιλήφθηκε ότι δίχασε με τις αποφάσεις τους και τις επιλογές του, τους φίλους της ομάδας που αγαπά. Κι αυτό είναι που βαραίνει περισσότερο τη συνείδηση ενός έντιμου ανθρώπου, όπως πιστεύουμε ότι είναι ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ.
Δεν είχαμε ποτέ έστω και ενδείξεις ότι εξαπάτησε τους φίλους της ομάδας. Η πορεία του, ακόμη κι αν κριθεί οριστικά αποτυχημένη, στηρίχθηκε σε ανιδιοτελή προσπάθεια που στηρίχθηκε σε λανθασμένες επιλογές κι όχι σε κακόβουλες πράξεις.
Αν την κακοδιαχείριση μερικών χιλιάδων είχε αντικαταστήσει η επιμελής και συνεπής λειτουργία δεν θα είχε κατακτήσει τίτλο αυτή η ομάδα. Ας μη γελιόμαστε…
Δεν είναι απόρροια οικονομικής κακοδιαχείρισης το ότι ο ΠΑΟΚ, επί των ημερών του Ζαγοράκη δεν κατέκτησε ένα τίτλο. Αν θέλετε να συζητήσουμε για λανθασμένες επιλογές ποδοσφαιριστών και προπονητών, να το κάνουμε, αλλά, σε μια τέτοια περίπτωση, ελάχιστοι θα μπορούσαν να προβλέψουν την αποτυχία σε μεταγραφές και συμφωνίες, οι οποίες αρχικά έδειχναν εντυπωσιακές και ικανές να βοηθήσουν ουσιαστικά την ομάδα.
Στις μέρες που απομένουν ίσως δεν θα πρέπει να απασχολήσει αν τελικά θα αποφασίσει ο Ζαγοράκης να παραμείνει στο πόστο του ως ηγέτης αυτής της ομάδας ή θα αποχωρήσει. Δεν ταιριάζει στον ΠΑΟΚ μια απόφαση υπό τη λογική ότι δεν υπάρχει κάποιος άλλος να καθοδηγήσει την ομάδα.
Θα ήταν προτιμότερο να προκύψει μια γενικευμένη συζήτηση με κατεύθυνση την αναζήτηση λύσης για τα ηγετικά πόστα, ξεκινώντας από την κριτική, τον απολογισμό και τον ουσιαστικό διάλογο των θεσμικών φορέων του ΠΑΟΚ.
Οι κλειστές πόρτες όπου έχει κρεμαστεί από έξω η ταμπέλα με το ανέκδοτο της πολυδιαφημισμένης απόλυτης διαφάνειας ας ανοίξουν οριστικά.
Διαφάνεια μεταξύ συγγενών και φίλων δεν υπάρχει.
Υπάρχει και επιβάλλεται επικοινωνία και συσπείρωση, μεγαλύτερη από κάθε άλλη στιγμή.
Τελειώνοντας, αντιλαμβάνομαι ώρες ώρες, από όσα ακούω από τους καλούς μου φίλους και οπαδούς του ΠΑΟΚ, ότι κάτι περίμεναν από τον Βρύζα. Δεν είναι ο επόμενος… Ζαγοράκης. Ή τουλάχιστο δεν θα είναι όπως τον φαντάζονται ορισμένοι.
Πηγή: sport-fm.gr
Κάποτε, όχι πολύ παλιά, αν τους ζητούσε τα κλειδιά του σπιτιού τους, θα του τα έδιναν γιατί τον θεώρησαν τον καταλληλότερο για να ηγηθεί της παοκτσήδικης ανασύνταξης. Ο Θόδωρος Ζαγοράκης μετρά τις δυνάμεις του και το αποτέλεσμα δεν είναι ενθαρρυντικό. Αντίθετα μοιάζει να έχει χάσει το μεγαλύτερο κομμάτι της αποδοχής του κόσμου. Ήταν το μεγάλο του όπλο στην προσπάθεια να δημιουργήσει μια ομάδα που θα έχει καλύτερες προοπτικές ή τουλάχιστο θα είχε έναν τίτλο στην πορεία τεσσάρων χρόνων. Δεν είναι λίγα τέσσερα χρόνια.
Στον πέμπτο χρόνο της παρουσίας του οι πιθανότητες κατάκτησης ενός τίτλου (του κυπέλλου) μειώθηκαν μετά την αποχώρηση του Βιερίνια και του Κοντρέρας.
Κι ο Ζαγοράκης, τη μέρα που παραδέχθηκε ότι η εξυγίανση έγινε… ανάπτυξη, η οποία δεν έφερε τίτλο, έχασε τη δύναμη να συσπειρώνει τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Έχασε μαζί και την καθολική αποδοχή που απολάμβανε ως πρόεδρος που… φώτισε τις σκοτεινές μέρες κάθε ΠΑΟΚτσή, πριν από 4,5 χρόνια, όταν ένα καλοκαίρι τον πήραν σηκωτό για να τον καθίσουν στη θέση του προέδρου και να αποκτήσει τον τίτλο του φυσικού ηγέτη. Από εκείνες τις μέρες, τις πρώτες μιας εξυγίανσης που έχασε το δρόμο και μιας προσπάθειας να βρεθεί ιδιοκτήτης για την ΠΑΕ ΠΑΟΚ που κι αυτή δεν ευδοκίμησε, αλλά αντίθετα ταλαιπώρησε την ομάδα, φτάσαμε στη στιγμή της σημερινής κρίσης. Της κρίσης που αποτυπώνεται στα συνθήματα των οπαδών στην Τούμπα, σε βάρος του προέδρου.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ζαγοράκης απείλησε ότι αποχωρεί ή έφυγε ενοχλημένος από το γήπεδο, πριν ακουστεί το σφύριγμα της λήξης. Μόνο που τώρα δεν έφυγε γιατί οι ανεγκέφαλοι πετούσαν αντικείμενα ή έκοβαν βόλτες πίσω από την εστία του αντίπαλου τερματοφύλακα… Εφυγε γιατί υπήρχε προσωπικός λόγος και ίσως επειδή αντιλήφθηκε ότι δίχασε με τις αποφάσεις τους και τις επιλογές του, τους φίλους της ομάδας που αγαπά. Κι αυτό είναι που βαραίνει περισσότερο τη συνείδηση ενός έντιμου ανθρώπου, όπως πιστεύουμε ότι είναι ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ.
Δεν είχαμε ποτέ έστω και ενδείξεις ότι εξαπάτησε τους φίλους της ομάδας. Η πορεία του, ακόμη κι αν κριθεί οριστικά αποτυχημένη, στηρίχθηκε σε ανιδιοτελή προσπάθεια που στηρίχθηκε σε λανθασμένες επιλογές κι όχι σε κακόβουλες πράξεις.
Αν την κακοδιαχείριση μερικών χιλιάδων είχε αντικαταστήσει η επιμελής και συνεπής λειτουργία δεν θα είχε κατακτήσει τίτλο αυτή η ομάδα. Ας μη γελιόμαστε…
Δεν είναι απόρροια οικονομικής κακοδιαχείρισης το ότι ο ΠΑΟΚ, επί των ημερών του Ζαγοράκη δεν κατέκτησε ένα τίτλο. Αν θέλετε να συζητήσουμε για λανθασμένες επιλογές ποδοσφαιριστών και προπονητών, να το κάνουμε, αλλά, σε μια τέτοια περίπτωση, ελάχιστοι θα μπορούσαν να προβλέψουν την αποτυχία σε μεταγραφές και συμφωνίες, οι οποίες αρχικά έδειχναν εντυπωσιακές και ικανές να βοηθήσουν ουσιαστικά την ομάδα.
Στις μέρες που απομένουν ίσως δεν θα πρέπει να απασχολήσει αν τελικά θα αποφασίσει ο Ζαγοράκης να παραμείνει στο πόστο του ως ηγέτης αυτής της ομάδας ή θα αποχωρήσει. Δεν ταιριάζει στον ΠΑΟΚ μια απόφαση υπό τη λογική ότι δεν υπάρχει κάποιος άλλος να καθοδηγήσει την ομάδα.
Θα ήταν προτιμότερο να προκύψει μια γενικευμένη συζήτηση με κατεύθυνση την αναζήτηση λύσης για τα ηγετικά πόστα, ξεκινώντας από την κριτική, τον απολογισμό και τον ουσιαστικό διάλογο των θεσμικών φορέων του ΠΑΟΚ.
Οι κλειστές πόρτες όπου έχει κρεμαστεί από έξω η ταμπέλα με το ανέκδοτο της πολυδιαφημισμένης απόλυτης διαφάνειας ας ανοίξουν οριστικά.
Διαφάνεια μεταξύ συγγενών και φίλων δεν υπάρχει.
Υπάρχει και επιβάλλεται επικοινωνία και συσπείρωση, μεγαλύτερη από κάθε άλλη στιγμή.
Τελειώνοντας, αντιλαμβάνομαι ώρες ώρες, από όσα ακούω από τους καλούς μου φίλους και οπαδούς του ΠΑΟΚ, ότι κάτι περίμεναν από τον Βρύζα. Δεν είναι ο επόμενος… Ζαγοράκης. Ή τουλάχιστο δεν θα είναι όπως τον φαντάζονται ορισμένοι.
Πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου