ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ:
Συνομιλώ με έναν Έλληνα, μόνιμο κάτοικο του Καΐρου, τον Γιώργο Σεφτελή. Περιγράφει συγκλονισμένος το πρόσφατο αιματοκύλισμα. «Εμείς που ζούμε εδώ και έχουμε μιλήσει με άτομα που είδαν με τα μάτια τους τί συνέβη γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν πρόκειται για σύγκρουση μεταξύ οπαδών. Σύμφωνα με μαρτυρίες, η αστυνομία επέτρεψε στους δολοφόνους να εισέλθουν βαριά οπλισμένοι στο γήπεδο. Δεν υπήρχαν, μάλιστα, και επίσημοι. Πολύ βολικό… Αυτοί που μπήκαν στο γήπεδο μετά την έναρξη του αγώνα είναι σαν τους δικούς μας «γνωστούς-άγνωστους», αλλά πολύ πιο σκληροπυρηνικοί. Ο στρατός τους έχει αφήσει ανεξέλεγκτους και τους χρησιμοποιεί για τις βρωμοδουλειές του. Για να καταλάβετε πόσο μεθοδευμένα ήταν όλα, όταν πλησίασαν στις εξέδρες και άρχισαν την επίθεση έσβησαν για αρκετά λεπτά τα φώτα έτσι ώστε να διεκπεραιώσουν το δολοφονικό τους έργο. Μας περιέγραψαν άνθρωποι που ήταν εκεί τη σκηνή και, πραγματικά, θυμίζει χολιγουντιανό θρίλερ. Έσφαζαν ανθρώπους και άλλους τους πετούσαν κάτω και τα σώματα τους έμεναν καρφωμένα στις εξέδρες. Μιλάμε για παιδιά 17 μέχρι 24 ετών. Οι οπαδοί της συγκεκριμένης ομάδας ήταν στο στόχαστρο του στρατού εδώ και πολλούς μήνες. Πρωτοστάτησαν στην επανάσταση και είναι από αυτούς που συνεχίζουν να βγαίνουν στο δρόμο και να απαιτούν την απομάκρυνση του στρατού από την εξουσία. Το τελευταίο τραγικό συμβάν απεικονίζει την τραγικότητα της κατάστασης. Η πόλη πια ειναι μπάχαλο και η αστυνομία εξαφανισμένη».
Ο πόλεμος της Δημοκρατίας
Έχει περάσει ένας χρόνος από τις αυθόρμητες και πολιτικά α-δέσποτες εξεγέρσεις που χαρακτηρίσθηκαν «αραβική άνοιξη». Η κοινωνική οργή κυοφορήθηκε στους κόλπους των αραβικών κοινωνιών ως αποτέλεσμα δύο παραγόντων: Πρώτον, της επέκτασης και κλιμάκωσης της φτώχειας στα λαϊκά στρώματα. Δεύτερον, του διάχυτου αιτήματος για ελευθερία.
Μετά την ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ, πολιτικοί ακτιβιστές από τη Δύση έσπευσαν στην Αίγυπτο, επιθυμώντας να αποτελέσουν μέρος της ιστορίας. Πολλοί ήταν ανιδιοτελείς και πίστευαν ότι θα βοηθούσαν στην οικοδόμηση των θεμελίων ενός σύγχρονου δημοκρατικού κράτους. Κάποιοι άλλοι βρέθηκαν σε αποστολή. Η μετάβαση, όμως, προς τη Δημοκρατία αποδεικνύεται πολύ πιο δύσκολη απ’ όσο πιστεύει ο δυτικός βολονταρισμός.
Το δίλημμα που έχει διχάσει την αιγυπτιακή κοινωνία είναι αν η επανάσταση έχει ολοκληρώσει τους στόχους της. Οι συνήθως δυτικότροπες προοδευτικές δυνάμεις φοβούνται ότι ο στρατός μεθοδεύει την τυπική απομάκρυνσή του χωρίς, όμως, να παραδώσει πραγματικά την εξουσία. Αυτός είναι και ο λόγος που θέτουν τόσο αυστηρούς όρους.
Οι Αιγύπτιοι πήγαν στις κάλπες στις 28 Νοεμβρίου 2011 και ο στρατός έχει υποσχεθεί ότι θα παραδώσει την εξουσία τον Ιούνιο 2012. Με το 47% των εδρών, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι θέλουν να αποφύγουν οτιδήποτε θα μπορούσε να δικαιολογήσει μία ρήξη με τους στρατηγούς, η οποία θα τορπίλιζε την παράδοση της εξουσίας.
Οι υποψηφιότητες για την προεδρία της χώρας θα ανακοινωθούν στα μέσα Απριλίου και οι προεδρικές εκλογές θα γίνουν δύο μήνες αργότερα. Ο Mohamed El Baradei δήλωσε ότι δεν θα θέσει υποψηφιότητα, επειδή δεν υπάρχει περιθώριο εκδημοκρατισμού, λόγω της ασφυκτικής πίεσης που ασκεί η ηγεσία του στρατού. Όπως προανέφερα, το Γενικό Επιτελείο συνεχίζει να έχει τον έλεγχο. Αν και είναι υπερβολή ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει, είναι αλήθεια ότι η μετάβαση στη Δημοκρατία έμεινε μεσοδρομίς.
Η πολιτική σκηνή στην Αίγυπτο έχει πάψει να κυριαρχείται από τον ιδεαλισμό της πρώτης περιόδου. Τα αιτήματα για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη έχουν επικαλυφθεί από τις σκοπιμότητες που γεννάει το παιχνίδι της εξουσίας. Από τη μία πλευρά, ο στρατός επιχειρεί να διατηρήσει τον έλεγχο της κατάστασης. Από την άλλη, οι ισλαμιστές προσπαθούν να μετουσιώσουν την εκλογική νίκη τους σε πολιτική εξουσία. Εάν η ηγεσία του στρατού έχει την υποστήριξη της Δύσης, οι ισλαμιστές εκφράζουν την «βαθιά Αίγυπτο«, η οποία ελάχιστα συμμετείχε στην εξέγερση, έστω κι αν την παρακολούθησε με εμφανή συμπάθεια.
Οι νεαροί πρωτεργάτες της εξέγερσης είναι σήμερα διασπασμένοι. Ενώθηκαν προσωρινά επιχειρώντας να εμποδίσουν τους στρατιωτικούς και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους από το να μετατρέψουν την επέτειο σε εθνική εορτή. Μέχρις εκεί, όμως. Μπορεί σε μία ιστορική στιγμή να έπαιξαν καταλυτικό ρόλο, αλλά δεν εκφράζουν τη «βαθιά Αίγυπτο«. Όπως έδειξαν και οι εκλογές, αυτή ρέπει, όπως ήταν αναμενόμενο, στο καταπιεσμένο για δεκαετίες ισλαμικό κίνημα
Άρθρο της Νεφέλης Λυγερού στο www.aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου