Πιστεύω ότι με την προσθήκη του Τούρκου θα δούμε έναν άλλο Ολυμπιακό,
παραμένει όμως άγνωστο αν προλαβαίνει να καλύψει τον χαμένο χρόνο.
Από δω και πέρα, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Με την απόκτηση του Κιαζίμ, ενός καθαρόαιμου δεξιού χαφ που έπρεπε να έχει αποκτηθεί από πέρυσι το καλοκαίρι και όχι την τελευταία στιγμή, ο Ολυμπιακός έχει τρεις φορές καλύτερο ρόστερ από την επόμενη καλύτερη ομάδα και λογικά πρέπει να πάει τρένο μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Ούτε ισοπαλία δεν δικαιολογείται, είτε λέγεται Τούμπα το γήπεδο που θα παίζει είτε ΟΑΚΑ.
Και δεν το λέω αυτό επειδή ο Κιαζίμ έγινε ήδη ο καλύτερος δεξιός χαφ που πέρασε απ' τον Πειραιά. Θα τον δούμε και θα κρίνουμε αν είναι πραγματικά το «κτήνος» που σπέρνει φόβο και τρόμο ή κάτι λιγότερο. Οπου όμως και να σταματήσει ο δείκτης που μετράει την ικανότητα, είναι σίγουρο ότι θα βρίσκεται σκάλες παραπάνω από τον (συμπαθή εσχάτως) Αμπντούν.
Ωστόσο υπάρχει κάτι πολύ καλύτερο από την ατομική συνεισφορά της νέας μεταγραφής. Πρόκειται για τη δημιουργία μιας μαγικής τριπλέτας που γεννιέται στην επίθεση του Ολυμπιακού και μοιάζει ικανή να κομματιάσει οποιαδήποτε αμυντική γραμμή βρεθεί απέναντί της. Διότι απλούστατα, με Μιραλάς αριστερά, Κιαζίμ δεξιά και Τζιμπούρ στην κορυφή, δεν υπάρχει ελληνική άμυνα που να καυχιέται ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα.
Είναι λάθος να το διαβάζει κανείς με τη λογική της απλής πρόσθεσης. Εδώ δεν ισχύει το «εντάξει, ήταν δύο οι καλοί επιθετικοί και τώρα έγιναν τρεις». Δεν είναι καθόλου έτσι. Ο τρίτος που έρχεται να προστεθεί στην παρέα όχι μόνο δηλώνει έτοιμος να ανάψει φωτιές στις αντίπαλες εστίες, αλλά επιπλέον θα τραβήξει και μεγάλο μέρος της προσοχής των αντιπάλων πάνω του. Και «πιο μεγάλη προσοχή» στη δεξιά πλευρά της επίθεσης του Ολυμπιακού σημαίνει ότι θα βρεθούν περισσότεροι ελεύθεροι χώροι για τον Τζιμπούρ και τον Μιραλάς που θα έχουν την ευκαιρία να ξεμπλοκαριστούν από τα μέχρι τώρα ασφυκτικά μαρκαρίσματα.
Αυτή είναι η αφανής συνεισφορά της παρουσίας ενός καλού δεξιού ακραίου χαφ. Η απελευθέρωση των υπόλοιπων «σκοπευτών» της ομάδας, ακόμη και όσων κινούνται στον άξονα όπως ο Ιμπαγάσα ή ο Φουστέρ. Γι' αυτό και κάποιοι είχαν σηκώσει τον κόσμο στο πόδι από το περασμένο καλοκαίρι, προκειμένου ο Βαλβέρδε να σκεφτεί πόσα χάνει η ομάδα από μια τέτοια εκκωφαντική έλλειψη.
Εστω και πολύ καθυστερημένα, η ανάγκη αυτή μοιάζει να έχει καλυφθεί. Και, αρχής γενομένης την Κυριακή στην Τούμπα, θ’ αναδυθούν εφιάλτες για όλους τους αντιπάλους του Θρύλου.
Πηγή: Εξέδρα
Από δω και πέρα, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Με την απόκτηση του Κιαζίμ, ενός καθαρόαιμου δεξιού χαφ που έπρεπε να έχει αποκτηθεί από πέρυσι το καλοκαίρι και όχι την τελευταία στιγμή, ο Ολυμπιακός έχει τρεις φορές καλύτερο ρόστερ από την επόμενη καλύτερη ομάδα και λογικά πρέπει να πάει τρένο μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Ούτε ισοπαλία δεν δικαιολογείται, είτε λέγεται Τούμπα το γήπεδο που θα παίζει είτε ΟΑΚΑ.
Και δεν το λέω αυτό επειδή ο Κιαζίμ έγινε ήδη ο καλύτερος δεξιός χαφ που πέρασε απ' τον Πειραιά. Θα τον δούμε και θα κρίνουμε αν είναι πραγματικά το «κτήνος» που σπέρνει φόβο και τρόμο ή κάτι λιγότερο. Οπου όμως και να σταματήσει ο δείκτης που μετράει την ικανότητα, είναι σίγουρο ότι θα βρίσκεται σκάλες παραπάνω από τον (συμπαθή εσχάτως) Αμπντούν.
Ωστόσο υπάρχει κάτι πολύ καλύτερο από την ατομική συνεισφορά της νέας μεταγραφής. Πρόκειται για τη δημιουργία μιας μαγικής τριπλέτας που γεννιέται στην επίθεση του Ολυμπιακού και μοιάζει ικανή να κομματιάσει οποιαδήποτε αμυντική γραμμή βρεθεί απέναντί της. Διότι απλούστατα, με Μιραλάς αριστερά, Κιαζίμ δεξιά και Τζιμπούρ στην κορυφή, δεν υπάρχει ελληνική άμυνα που να καυχιέται ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα.
Είναι λάθος να το διαβάζει κανείς με τη λογική της απλής πρόσθεσης. Εδώ δεν ισχύει το «εντάξει, ήταν δύο οι καλοί επιθετικοί και τώρα έγιναν τρεις». Δεν είναι καθόλου έτσι. Ο τρίτος που έρχεται να προστεθεί στην παρέα όχι μόνο δηλώνει έτοιμος να ανάψει φωτιές στις αντίπαλες εστίες, αλλά επιπλέον θα τραβήξει και μεγάλο μέρος της προσοχής των αντιπάλων πάνω του. Και «πιο μεγάλη προσοχή» στη δεξιά πλευρά της επίθεσης του Ολυμπιακού σημαίνει ότι θα βρεθούν περισσότεροι ελεύθεροι χώροι για τον Τζιμπούρ και τον Μιραλάς που θα έχουν την ευκαιρία να ξεμπλοκαριστούν από τα μέχρι τώρα ασφυκτικά μαρκαρίσματα.
Αυτή είναι η αφανής συνεισφορά της παρουσίας ενός καλού δεξιού ακραίου χαφ. Η απελευθέρωση των υπόλοιπων «σκοπευτών» της ομάδας, ακόμη και όσων κινούνται στον άξονα όπως ο Ιμπαγάσα ή ο Φουστέρ. Γι' αυτό και κάποιοι είχαν σηκώσει τον κόσμο στο πόδι από το περασμένο καλοκαίρι, προκειμένου ο Βαλβέρδε να σκεφτεί πόσα χάνει η ομάδα από μια τέτοια εκκωφαντική έλλειψη.
Εστω και πολύ καθυστερημένα, η ανάγκη αυτή μοιάζει να έχει καλυφθεί. Και, αρχής γενομένης την Κυριακή στην Τούμπα, θ’ αναδυθούν εφιάλτες για όλους τους αντιπάλους του Θρύλου.
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου