Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

You 'll never walk alone

Η συγκλονιστική ιστορία του Μιχάιτα Νέσου, που στα 29 του παλεύει για να σταθεί ξανά στα πόδια του.
Ηταν ακόμα μία τυπική μέρα στην δουλειά. Η Ουτρέχτη δεν πήγαινε για τίποτα. Μία αγωνιστική πριν το τέλος ήταν δεδομένο ότι θα έμενε εκτός ευρωπαϊκών πλέι-οφ. Στο προπονητικό δίτερμα όμως κανείς δεν ήθελε να κοροϊδέψει. Σε μία εναέρια μονομαχία ο Μιχάιτα Νέσου πήγε με δύναμη πάνω στην μπάλα, το ίδιο έκανε και ο συμπαίκτης του Αλιε Σχουτ. Ο Ρουμάνος αριστερός μπακ προσγειώθηκε άτσαλα πρώτος στον αγωνιστικό χώρο, ο Ολλανδός προσγειώθηκε πάνω στον αυχένα του με δύναμη. Στο προπονητικό κέντρο έπεσε νεκρική σιγή. Ο 29χρονος Ρουμάνος άρχισε να έχει σπασμούς, προσπαθώντας να πάρει αναπνοή. Σε δευτερόλεπτα έχασε τις αισθήσεις του. Είχε ξεκινήσει τον δρόμο που δεν έχει γυρισμό.
Το ιατρικό τιμ της ολλανδικής ομάδας έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες να τον κρατήσει στην ζωή. Ο Νέσου είχε σπάσει τον αυχένα του και η παραμικρή λάθος κίνηση μπορούσε να επιφέρει το μοιραίο. Μεταφέρθηκε όσο πιο γρήγορα γινόταν σε τοπικό νοσοκομείο, όπου υπεβλήθη σε πεντάωρη λεπτή επέμβαση αποκατάστασης. Μετά από 4 ημέρες σε κώμα, ο 28χρονος Νέσου ξύπνησε και άρχισε να αναγνωρίζει πρόσωπα, να θυμάται λεπτομέρεειες. Ωστόσο δεν μπορούσε να αισθανθεί τίποτα από τον λαιμό και κάτω. Μέσα σε δευτερόλεπτα ένας ποδοσφαιριστής που είχε τα πάντα την ζωή του, κινδύνευε να μείνει τετραπληγικός!
 
Η στήριξη
Στην δυσκολότερη μάχη της ζωής του δεν έμεινε μόνος. Μέσα σε ελάχιστες ώρες η Ουτρέχτη ξέμεινε από στοκ σε ότι αφορά μπλούζες, t-shirt και κάθε λογής αναμνηστικά με το όνομα του Ρουμάνου μπακ. Τα έσοδα φυσικά δόθηκαν στην οικογένεια του. Στο επόμενο παιχνίδι με την Αλκμααρ, ένα τεράστιο πανό που κάλυπτε σχεδόν όλο το γήπεδο του ευχόταν δύναμη. Οι 22 ποδοσφαιριστές είχαν μπλουζάκια με την φιγούρα του. Το ματς έληξε 5-1, κάθε γκολ ήταν εξαιρετικά αφιερωμένο σε αυτόν.
 
nesu3.jpeg 
Η καθημερινότητα...
Σήμερα, 9 μήνες μετά από εκείνη την ημέρα, κανείς γιατρός δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν ο Ρουμάνος θα μπορέσει ξανά να περπατήσει. Η αποθεραπεία είναι αργή και επώδυνη. Σήμερα ο Νέσου μπορεί και κουνάει ελαφρώς τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού κάτι που τον βοηθάει να κουνάει το αναπηρικό του αμαξίδιο. Μία συσκευή που λειτουργεί με την φωνή του, κάνει την καθημερινή του ζωή κάπως ευκολότερη. Για να αλλάξει κανάλι στην τηλεόραση φυσάει με το στόμα του σε ένα εικονικό τηλεκοντρόλ. Δίπλα του, ο πατέρας του και πρώην διαιτητής Μιρτσέα και ο σύζυγος του Μαρία Λάουρα που παρέμεινε στο πλευρό του και μετά το ατύχημα. Ενα ολλανδικό κανάλι του αφιέρωσε πρόσφατα μία εκπομπή με θέμα ένα 24ωρο από την ζωή του και ο Νέσου συγκλόνισε: «Ξυπνάω κάθε μέρα στις 9 το πρωί, με κάνουν μπάνιο, μιλάω στο τηλέφωνο με τους φίλους μου. Κάθε μέρα έχω το ίδιο πρόβλημα. Η αποθεραπεία μου πάει αργά. Μερικές φορές απογοητεύομαι που κάνω τόση δουλειά, χωρίς αποτέλεσμα. Προσπαθώ όμως κάθε μέρα να βρίσκω νέα κίνητρα. Μέσω του ιδρύματος που έχω θέλω να μαζεύω λεφτά για παιδιά με ανάλογα προβλήματα. Εστω και ένα να βοηθήσω να σταθεί στα πόδια μου, θα είμαι ευτυχισμένος. Δεν ξέρω τι να ελπίζω πια. Εύχομαι μία μέρα να ξαναγίνω καλά. Να φάω σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Να κοιμηθώ σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Να βγω έξω σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Είμαι ευγνώμων για την στήριξη που όλο αυτό τον καιρό μου δείχνουν όλοι οι οπαδοί της Ουτρέχτης και όχι μόνο».
 
Χρόνια πολλά!
Την περασμένη Πέμπτη οι οπαδοί της πρώην του ομάδας Στέαουα τον έκαναν να χαμογελάσει λιγάκι ξανά λίγο πριν την σέντρα του παιχνιδιού με την Τβέντε για το Γιουρόπα Λιγκ. Με ένα τεράστιο κορεό που κάλυπτε όλο το πέταλο του γηπέδου και μία τεράστια φωτογραφία του, του έλεγαν: «You 'll never walk alone»: «Ήταν μία τεράστια έκπληξη για μένα. Δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια την ευγνωμοσύνη μου. Οταν το είδα έμεινα άφωνος».


nesu1-(3).jpeg
 
 
Η Κυριακή ήταν μία ξεχωριστή μέρα για τον Μιχάιτα Νέσου. Στις 19 Φεβρουαρίου έκλεισε τα 29 του χρόνια και αποφάσισε να μυρίσει και πάλι λίγο γκαζόν. Από το πρωί βρέθηκε στο προπονητικό κέντρο της ομάδας και είδε την ομάδα των under-11 που προπονούσε να παίζει σε ένα ματς που σφύριξε ο πατέρας του, στην πρώτη φορά που πιάνει σφυρίχτρα στο στόμα του μετά το 1997. Το μεσημέρι πήρε την θέση του στα επίσημα, όπου συμπτωματικά η Ουτρέχτη πάλι αντιμετώπιζε την Αλκμααρ. Το standing ovation κράτησε για πολλά λεπτά. Οι παίκτες του Γιαν Βάουτερς εμπνευσμένοι από τον νέο ήρωα της πόλης διέλυσαν την ΑΖ με 3-0. Μπροστά στην μάχη που δίνει ο Ρουμάνος μπακ για να σταθεί στα πόδια του, η μάχη απέναντι στην Αλκμααρ ήταν ένα πραγματικό παιχνιδάκι...

Δεν υπάρχουν σχόλια: