Δύσκολο το έργο για τους διεθνείς μας, αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά
μας: και να μην εξαρτιόμαστε από το αποτέλεσμα του άλλου παιχνιδιού, και
να περνάμε άμα νικήσουμε, και να είναι ο αντίπαλος αδιάφορος, και να
είναι στα μέτρα μας. Παραγγελίες κάνεις στον χασάπη, όχι στον όμιλο.
Κι όμως, η Εθνική μας μπορούσε και καλύτερα. Πολύ καλύτερα απ' ό,τι τα πήγε μέχρι τώρα και σε βαθμολογική συγκομιδή και σε απόδοση -πιθανότατα το δεύτερο θα έφερνε και το πρώτο, δηλαδή με καλύτερη εικόνα και πιο ορθολογικό παιχνίδι, προφανώς δεν θα ήμασταν με ένα βαθμό έπειτα από δύο παιχνίδια. Αδικήσαμε τον εαυτό μας με την μπάλα που παίξαμε, τόσο στο πρώτο ημίχρονο με τους Πολωνούς όσο και στο παιχνίδι με τους Τσέχους, εκεί όπου έμοιαζε σαν να λείπαμε από το γήπεδο στο πρώτο 45λεπτο και στο δεύτερο καταφύγαμε στην ευκολία της γιόμας. Κι όλα αυτά ενώ στο δεύτερο μισό με τους Πολωνούς, έστω και με παίκτη λιγότερο, δείξαμε ότι μπορούμε να βάλουμε την μπάλα κάτω, να δοκιμάσουμε κάθετες μπαλιές (χαμηλές και όχι στον Θεό), να βγάλουμε σέντρες της προκοπής κι όχι στα περιστέρια, να έχουμε ποικιλία στην ανάπτυξη.
Για να περάσουμε από τον όμιλο λοιπόν, δηλαδή για να νικήσουμε τους Ρώσους, πρέπει να αλλάξουν διάφορα πράγματα στο τρίτο ματς. Πρώτα απ' όλα να μην μπούμε χαλαροί και βρεθούμε πάλι πίσω στο σκορ, από κάνα «φτηνό» γκολ. Δεύτερον, να μην πετάξουμε πάλι στα σκουπίδια ένα ολόκληρο ημίχρονο. Και το βασικότερο, να έχουμε πλάνο και τρόπο ανάπτυξης, που να ξεφεύγει από τη 40άρα μπαλιά για το κεφάλι του Σαμαρά και τη σέντρα απ' όπου να 'ναι προς όποιον να 'ναι. Εκεί θέλει μπόλικο ψάξιμο από τον Σάντος, για να βρει την πιο λειτουργική 11άδα, ικανή να αμυνθεί συγκροτημένα αλλά και να αναπτυχθεί ορθολογικά. Μπορεί να γίνει αυτό με τριάδα στο κέντρο από Καραγκούνη - Κατσουράνη - Μανιάτη; Δύσκολο... Ισως θέλει στην τριάδα του κέντρου έναν παίκτη που «να έχει» την κάθετη μπαλιά, σαν τον Νίνη, ίσως θέλει έναν παίκτη στην τριάδα μπροστά ικανό στο «ένας με έναν», σαν τον Φετφατζίδη, ίσως θέλει τον Χολέμπας μπροστά και τον Τζαβέλλα πίσω του, ώστε η αριστερή πλευρά να έχει και καλές επιστροφές αλλά και ανεβάσματα.
Είπαμε, αυτή είναι δουλειά του Σάντος -να βρει τις καλύτερες λύσεις. Οχι ότι θα είναι εύκολα τα πράγματα βέβαια, αλλά τουλάχιστον να κάνουμε ό,τι καλύτερο κι αν είναι να «πέσουμε», ας πέσουμε προσπαθώντας και με το κεφάλι ψηλά, αφού έχουμε εξαντλήσει όλες μας τις πιθανότητες κι όχι με το «αχ» και το «τι θα γινόταν αν δοκιμάζαμε να ρισκάρουμε και να παίξουμε λίγο πιο δημιουργικά».
ΠΗΓΗ: Sportday
Κι όμως, η Εθνική μας μπορούσε και καλύτερα. Πολύ καλύτερα απ' ό,τι τα πήγε μέχρι τώρα και σε βαθμολογική συγκομιδή και σε απόδοση -πιθανότατα το δεύτερο θα έφερνε και το πρώτο, δηλαδή με καλύτερη εικόνα και πιο ορθολογικό παιχνίδι, προφανώς δεν θα ήμασταν με ένα βαθμό έπειτα από δύο παιχνίδια. Αδικήσαμε τον εαυτό μας με την μπάλα που παίξαμε, τόσο στο πρώτο ημίχρονο με τους Πολωνούς όσο και στο παιχνίδι με τους Τσέχους, εκεί όπου έμοιαζε σαν να λείπαμε από το γήπεδο στο πρώτο 45λεπτο και στο δεύτερο καταφύγαμε στην ευκολία της γιόμας. Κι όλα αυτά ενώ στο δεύτερο μισό με τους Πολωνούς, έστω και με παίκτη λιγότερο, δείξαμε ότι μπορούμε να βάλουμε την μπάλα κάτω, να δοκιμάσουμε κάθετες μπαλιές (χαμηλές και όχι στον Θεό), να βγάλουμε σέντρες της προκοπής κι όχι στα περιστέρια, να έχουμε ποικιλία στην ανάπτυξη.
Για να περάσουμε από τον όμιλο λοιπόν, δηλαδή για να νικήσουμε τους Ρώσους, πρέπει να αλλάξουν διάφορα πράγματα στο τρίτο ματς. Πρώτα απ' όλα να μην μπούμε χαλαροί και βρεθούμε πάλι πίσω στο σκορ, από κάνα «φτηνό» γκολ. Δεύτερον, να μην πετάξουμε πάλι στα σκουπίδια ένα ολόκληρο ημίχρονο. Και το βασικότερο, να έχουμε πλάνο και τρόπο ανάπτυξης, που να ξεφεύγει από τη 40άρα μπαλιά για το κεφάλι του Σαμαρά και τη σέντρα απ' όπου να 'ναι προς όποιον να 'ναι. Εκεί θέλει μπόλικο ψάξιμο από τον Σάντος, για να βρει την πιο λειτουργική 11άδα, ικανή να αμυνθεί συγκροτημένα αλλά και να αναπτυχθεί ορθολογικά. Μπορεί να γίνει αυτό με τριάδα στο κέντρο από Καραγκούνη - Κατσουράνη - Μανιάτη; Δύσκολο... Ισως θέλει στην τριάδα του κέντρου έναν παίκτη που «να έχει» την κάθετη μπαλιά, σαν τον Νίνη, ίσως θέλει έναν παίκτη στην τριάδα μπροστά ικανό στο «ένας με έναν», σαν τον Φετφατζίδη, ίσως θέλει τον Χολέμπας μπροστά και τον Τζαβέλλα πίσω του, ώστε η αριστερή πλευρά να έχει και καλές επιστροφές αλλά και ανεβάσματα.
Είπαμε, αυτή είναι δουλειά του Σάντος -να βρει τις καλύτερες λύσεις. Οχι ότι θα είναι εύκολα τα πράγματα βέβαια, αλλά τουλάχιστον να κάνουμε ό,τι καλύτερο κι αν είναι να «πέσουμε», ας πέσουμε προσπαθώντας και με το κεφάλι ψηλά, αφού έχουμε εξαντλήσει όλες μας τις πιθανότητες κι όχι με το «αχ» και το «τι θα γινόταν αν δοκιμάζαμε να ρισκάρουμε και να παίξουμε λίγο πιο δημιουργικά».
ΠΗΓΗ: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου