Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς και ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς είπαν αντίο στο
ελληνικό μπάσκετ - καθένας με τον τρόπο του και για διαφορετικούς λόγους
- όμως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός δεν έχουν κανένα λόγο να κλαίνε.
Γράφει ο Σπύρος Καβαλιεράτος
Γιατί είναι δύο ομάδες με παρελθόν, παρόν και μέλλον, που ναι μεν
έχουν συνδέσει την πορεία και την ιστορία τους με κορυφαίες
προσωπικότητες, αλλά ένα πράγμα δεν αλλάζει με τίποτα. Είναι δύο μεγάλα
ευρωπαϊκά κλαμπ που στο μπάσκετ βρίσκουν τον τρόπο να διατηρούνται στην
κορυφή...
Αυτό, βέβαια, ισχύει κυρίως με τον Παναθηναϊκό, που εδώ και 20 χρόνια
πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός έκανε μια διακοπή, αλλά
κι αυτό είναι μια σταθερή δύναμη από το 1993 και μετά. Σε όλη αυτή την
πορεία, έχουν αλλάξει πάρα πολλά πρόσωπα, όμως οι ομάδες είναι εδώ και
βρίσκουν τον τρόπο να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.
Εννοείται
πως η ιστορία έχει γράψει... Και ο Παναθηναϊκός με τον Ομπράντοβιτς
πήρε 5 ευρωπαϊκά σε 13 χρόνια, έχασε μόνο δύο πρωταθλήματα. Ο Ολυμπιακός
πήρε και τα 2 του ευρωπαϊκά με τον Ιβκοβιτς, επανήλθε στην κορυφή με
τον Ντούντα στον πάγκο. Αρα πρόκειται για τους δύο πιο επιτυχημένους
προπονητές για τους αιώνιους. Κυρίως αυτό ισχύει για τον Ομπράντοβιτς,
που έχει λατρευτεί όσο κανένας άλλος από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού.
Ομως
έτσι είναι η ζωή. Ο Ομπράντοβιτς είπε το αντίο γιατί ο Παναθηναϊκός δεν
μπορεί να του δώσει το κατάλληλο μπάτζετ, ώστε να διεκδικήσει άλλη
ευρωπαϊκή κούπα. Ο Ιβκοβιτς είναι 69 ετών και κουράστηκε. Αλλωστε
γνωρίζει πως είναι απίθανο να επαναλάβει τον φετινό άθλο στην Ευρωλίγκα.
Και
οι δύο φεύγουν επιτυχημένοι. Πράττουν ό,τι συνηθίζουν οι μεγάλες
προσωπικότητες. Αποχωρούν στο πικ τους, πριν φθαρούν στο χρόνο. Και οι
συνθήκες θα είναι δύσκολες στην Ελλάδα για δύο προπονητές που έχουν
μάθει να δουλεύουν με μεγάλο μπάτζετ, δεν είναι στο ξεκίνημά τους για να
κτίζουν ομάδες με προοπτική.
Αυτό δεν σημαίνει ότι στην Ελλάδα
το μπάσκετ τελειώνει επειδή φεύγουν δύο κορυφαίοι προπονητές. Ισως είναι
κάπως απότομο αυτό που συνέβη, αλλά υπάρχουν κι άλλοι καλοί προπονητές.
Και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Συν τοις άλλοις, υπάρχει κάτι ακόμα
πιο σημαντικό. Αποτελεί εγγύηση για τους αιώνιους η παραμονή των
Αγγελόπουλων και των Γιαννακόπουλων στο τιμόνι των ΚΑΕ. Οσο θα υπάρχουν
οι δύο οικογένειες, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός θα είναι δύο μεγάλα
ευρωπαϊκά κλαμπ. Κι ακόμα και στην χιλιοταλαιπωρημένη Ελλάδα, αυτές οι
δύο ομάδες θα συνεχίσουν να κινούνται σε υψηλό επίπεδο και στην
Ευρωλίγκα. Γιατί είναι αποδειδειγμένο ότι τα κλαμπ με σταθερή διοίκηση,
ποτέ δεν χάνονται...
Εννοείται πως οι μεγάλοι προπονητές σε
πολλές περιπτώσεις κάνουν τη διαφορά, ο Ζοτς και ο Ντούντα ανήκουν σε
τούτη τη κατηγορία - όμως κανείς δεν είναι πάνω από την ομάδα. Α, να μην
ξεχνάτε και κάτι άλλο διαχρονικό. Ουδέν κακό, αμιγές καλού...
πηγή: superbasket.gr
Σάββατο 16 Ιουνίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου