Γράφει ο Θανάσης Κελαντώνης.
Η Τσέλσι εξαιτίας του Ρομάν Αμπράμοβιτς, η Ντόρτμουντ εξαιτίας των εμπορικών συμφωνιών και της αντίστοιχης ισχύος της στην περιοχή τη Βεστφαλίας, η Γιουβέντους με την οικογένεια Ανιέλι και σε κατάσταση οικονομικής εξυγίανσης που θα ολοκληρωθεί σε περίπου ένα χρόνο η Ιντερ με τη Μίλαν.
Σε άλλη κατηγορία ομάδες που έχουν δικά τους έσοδα, αλλά πρέπει να περιμένουν μερικά χρόνια ακόμα ώστε να εξοφλήσουν οφειλές επενδύσεων που έγιναν παλαιότερα και τις κρατάνε με τα χέρια δεμένα αυτή τη στιγμή, όπως η Αρσεναλ.
Την αφορμή για τη σκέψη που θα καταθέσουμε μας δίνουν οι εξελίξεις στο τελευταίο διήμερο, που ενίσχυσαν την κατάσταση αγορών από το πάνω ράφι για τους συλλόγους που αναφέρθηκαν πρώτοι. Την αναπόφευκτη αύξηση της δυναμικής τους και τη θεωρητική μείωση πιθανοτήτων για οποιοδήποτε άλλο σύλλογο ώστε να αμφισβητήσει την τελική επικράτησή τους σε οποιαδήποτε διοργάνωση.
Σκεφτόμαστε, λοιπόν, γιατί να το κουράζουμε άλλο; Γιατί να μη γίνει μια ώρα αρχύτερα η κλειστή λίγκα; Οχι σε ό,τι έχει να κάνει με τα εθνικά πρωταθλήματα, η UEFA καλά κάνει και θέλει να τα προστατεύσει ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωση των υπόλοιπων ομάδων-κομπάρσων που μετέχουν σε αυτά και όπως οι κομπάρσοι στον κινηματογράφο θα πουν καμιά φορά και μία ατάκα έξυπνη και θα κερδίσουν λίγα λεπτά δημοσιότητας.
Σε ό,τι αφορά το Τσάμπιονς Λιγκ. Η μοναδική αξία που (πείτε μας υπερβολικούς) θεωρούμε πως έχουν αυτή τη στιγμή οι όμιλοι είναι για να κερδίζουν χρήματα κάποιοι σύλλογοι από χώρες που με το που θα αρχίσουν τα νοκ άουτ παιχνίδια, θα αποκλειστούν. Μία φορά κάθε δύο χρόνια μπορεί να βρίσκεται καμια Βασιλεία και να αφήνει εκτός από τον όμιλο καμια Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έτσι, για να σπάει η μονοτονία.
Θα γίνονται λοιπόν, με το υπάρχον σύστημα, οι όμιλοι, θα χαίρονται οι φίλαθλοι των «μικρών» χωρών για τη δυνατότητα να δουν κάποια από τις μεγάλες ομάδες στη χώρα τους, θα βάζουν χρήματα στο ταμείο τους οι σύλλογοι και κάποια στιγμή θα πουν αντίο χωρίς να έχουν πιθανότητα κατάκτησης του τροπαίου. Ποια η σημασία να μετέχεις κάπου αν δεν έχεις πιθανότητα, έστω και μικρή, να κόψεις πρώτος το νήμα;
Για τη χαρά της φθινοπωρινής νίκης; Αρκείσαι να είσαι κομπάρσος σε σύστημα που δεν αποτρέπει τελικά τη διατήρηση της ισχύος των λίγων επειδή καλώς ή κακώς, τη βρίσκουν την άκρη με τις εμπορικές συμφωνίες και διατηρούν τη δύναμή τους; Δεχόμαστε ότι είμαστε υπερβολικοί, αλλά δεν βρίσκουμε λόγο σε όλο αυτό. Καλύτερα στο Γιουρόπα Λιγκ, με πιθανότητες, έστω και λίγες, κατάκτησης του, παρά κομπάρσοι στα σαλόνια. Είναι θέμα φιλοδοξίας.
Πηγή: Goal
Η Τσέλσι εξαιτίας του Ρομάν Αμπράμοβιτς, η Ντόρτμουντ εξαιτίας των εμπορικών συμφωνιών και της αντίστοιχης ισχύος της στην περιοχή τη Βεστφαλίας, η Γιουβέντους με την οικογένεια Ανιέλι και σε κατάσταση οικονομικής εξυγίανσης που θα ολοκληρωθεί σε περίπου ένα χρόνο η Ιντερ με τη Μίλαν.
Σε άλλη κατηγορία ομάδες που έχουν δικά τους έσοδα, αλλά πρέπει να περιμένουν μερικά χρόνια ακόμα ώστε να εξοφλήσουν οφειλές επενδύσεων που έγιναν παλαιότερα και τις κρατάνε με τα χέρια δεμένα αυτή τη στιγμή, όπως η Αρσεναλ.
Την αφορμή για τη σκέψη που θα καταθέσουμε μας δίνουν οι εξελίξεις στο τελευταίο διήμερο, που ενίσχυσαν την κατάσταση αγορών από το πάνω ράφι για τους συλλόγους που αναφέρθηκαν πρώτοι. Την αναπόφευκτη αύξηση της δυναμικής τους και τη θεωρητική μείωση πιθανοτήτων για οποιοδήποτε άλλο σύλλογο ώστε να αμφισβητήσει την τελική επικράτησή τους σε οποιαδήποτε διοργάνωση.
Σκεφτόμαστε, λοιπόν, γιατί να το κουράζουμε άλλο; Γιατί να μη γίνει μια ώρα αρχύτερα η κλειστή λίγκα; Οχι σε ό,τι έχει να κάνει με τα εθνικά πρωταθλήματα, η UEFA καλά κάνει και θέλει να τα προστατεύσει ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωση των υπόλοιπων ομάδων-κομπάρσων που μετέχουν σε αυτά και όπως οι κομπάρσοι στον κινηματογράφο θα πουν καμιά φορά και μία ατάκα έξυπνη και θα κερδίσουν λίγα λεπτά δημοσιότητας.
Σε ό,τι αφορά το Τσάμπιονς Λιγκ. Η μοναδική αξία που (πείτε μας υπερβολικούς) θεωρούμε πως έχουν αυτή τη στιγμή οι όμιλοι είναι για να κερδίζουν χρήματα κάποιοι σύλλογοι από χώρες που με το που θα αρχίσουν τα νοκ άουτ παιχνίδια, θα αποκλειστούν. Μία φορά κάθε δύο χρόνια μπορεί να βρίσκεται καμια Βασιλεία και να αφήνει εκτός από τον όμιλο καμια Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έτσι, για να σπάει η μονοτονία.
Θα γίνονται λοιπόν, με το υπάρχον σύστημα, οι όμιλοι, θα χαίρονται οι φίλαθλοι των «μικρών» χωρών για τη δυνατότητα να δουν κάποια από τις μεγάλες ομάδες στη χώρα τους, θα βάζουν χρήματα στο ταμείο τους οι σύλλογοι και κάποια στιγμή θα πουν αντίο χωρίς να έχουν πιθανότητα κατάκτησης του τροπαίου. Ποια η σημασία να μετέχεις κάπου αν δεν έχεις πιθανότητα, έστω και μικρή, να κόψεις πρώτος το νήμα;
Για τη χαρά της φθινοπωρινής νίκης; Αρκείσαι να είσαι κομπάρσος σε σύστημα που δεν αποτρέπει τελικά τη διατήρηση της ισχύος των λίγων επειδή καλώς ή κακώς, τη βρίσκουν την άκρη με τις εμπορικές συμφωνίες και διατηρούν τη δύναμή τους; Δεχόμαστε ότι είμαστε υπερβολικοί, αλλά δεν βρίσκουμε λόγο σε όλο αυτό. Καλύτερα στο Γιουρόπα Λιγκ, με πιθανότητες, έστω και λίγες, κατάκτησης του, παρά κομπάρσοι στα σαλόνια. Είναι θέμα φιλοδοξίας.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου