Τα τελευταία 19 χρόνια, από τότε που ξεκίνησε το αστραφτερό πρωτάθλημα
της Premier League με περιτύλιγμα εφάμιλλο του Χόλιγουντ, η Μάντσεστερ
Γιουνάϊτεντ ουδέποτε συνήθισε στην απώλεια του τίτλου.
Καθώς έγινε από την πρώτη ημέρα η μεγάλη πρωταγωνίστρια του. Με αέρα σταρ προηγούμενων δεκαετιών, στα όρια του μύθου. Η λογική συνέπεια της αυτοπεποίθησης του club, η οποία δεν άφησε ποτέ τους ανθρώπους της να ξεστομίσουν το σεμνό και ταπεινό μεν, αλλά και -σίγουρα- ανασφαλές : «Και τώρα τι θα κάνουμε;» όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, κατάφερε το απίστευτο τη δεκαετία του ' 90. Να δημιουργήσει κάστρο απόρθητο γύρω από το όνομα του συλλόγου, τον οποίο όταν ανέλαβε ο Φέργκιουσον, επτά χρόνια πριν αρχίσει η Premier League (1986), δεν αντιμετώπιζαν ως φόβητρο αρκετοί. Η εκκίνηση της Αγγλικής Λίγκας όμως έβγαλε στην επιφάνεια τη σούπερ γενιά των ποδοσφαιριστών του Σκωτσέζου. Γι αυτό όταν- μία στο τόσο- χανόταν το πρωτάθλημα, η προφανής λογική της στατιστικής, που έλεγε πως κάποτε θα ταξιδέψει ο τίτλος και σε διαφορετικά λημέρια, απέσυρε ενδεχόμενες ανησυχίες.
Όποτε συνέβη αυτό, ο πανικός δεν ακολούθησε κανένα καλοκαίρι την προετοιμασία της ομάδας για την επόμενη σεζόν. Ούτε το 1995 όταν η απίστευτη Μπλάκμπερν του Νταλγκλίς με σκόρερ τον Άλαν Σίρερ της έκλεψε την τελευταία αγωνιστική τον τίτλο, πληρώνοντας με ακριβό νόμισμα την τιμωρία του καλλιτέχνη (στη μπάλα και σε όλα γενικώς) Ερίκ Καντονά! Παρά το γεγονός πως τότε η Γιουνάιτεντ έμεινε χωρίς τίτλο ύστερα από πέντε χρόνια. Είχαν προηγηθεί τα δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα Αγγλίας (1993, 1994), τα δύο Κύπελλα Αγγλίας (1990, 1994), το Κύπελλο Κυπελλούχων (1991) και το Λιγκ Καπ (1992). Ούτε όταν η Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ με το πολύ συγκεκριμένο 4-1-2-3 πήρε τον πρώτο τίτλο της στην Premier League το 1998, δεν ένιωσαν το αίσθημα του πανικού στη Γιουνάϊτεντ.
Η απόφαση του Φέργκιουσον τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας να στηρίξει τη δική του «χρυσή γενιά» των ακαδημιών με τους Γκιγκς, Σκόουλς, Μπέκαμ δημιούργησε μια δυναστεία, ξεσκαρτάρωντας το ρόστερ με την απομάκρυνση του 26χρονου Αντρέι Καντσέλσκις, του 33χρονου Μαρκ Χιουζ και του 29χρονου Πολ Ινς.
Τα πρώτα σημάδια ανησυχίας εμφανίστηκαν όταν η Chelsea άρχισε τις...extravagant επενδύσεις σε ποδοσφαιριστές και τεχνική ηγεσία, αποκομίζοντας την γκλαμουριά και την αυτονόητη εγχώρια κυριαρχία στο ...Κολωνάκι του Λονδίνου. Ο Αμπράμοβιτς είχε έρθει για να μείνει. «Αμπράμοβιτς. Ρομάν Αμπράμοβιτς!», έλεγε το ύφος των κινήσεών του στο μεταγραφικό παζάρι, με χαμόγελο ανθρώπου που μπορεί να καταφέρει ο,τιδήποτε. Ακόμα και να διασύρει το μύθο των «κόκκινων διαβόλων». Το προσπάθησε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2005 και το 2006, που άφησαν τη Μάντσεστερ εκτός κορυφής για τρία χρόνια, (μαζί και με το προηγούμενο πρωτάθλημα της Άρσεναλ το 2004), αλλά -ενώ το έδαφος ξεκίνησε να τρίζει- η οικογένεια του Φέργκιουσον δεν έχασε τα συνολικά κεκτημένα της πρωτοκαθεδρίας. Το πράγμα ωστόσο πήρε σοβαρή τροπή όταν η Μάντσεστερ Σίτι κατέκτησε την προηγούμενη σεζόν τον τίτλο. (Την τελευταία αγωνιστική αλλά τον κατέκτησε...).
Αυτή την ώρα λοιπόν οι άνθρωποι της Γιουνάϊτεντ άφησαν πλέον στην άκρη τις καθεστωτικές απόψεις τους, τις οποίες φρόντισαν με την απόκτηση του Φαν Πέρσι να καταστήσουν θεωρητικές εντός λίγων ωρών. Όπως εκείνη για παράδειγμα που υιοθέτησαν τα τελευταία χρόνια και «απαγόρευε» να αγοράσουν ποδοσφαιριστή μεγαλύτερο των 27 ετών. Ο Φαν Πέρσι είναι 29. Θέλετε κι άλλες; Τέτοιας αναγνωρισιμότητας ποδοσφαιριστή ο γερο παράξενος Σκωτσέζος σερ δεν θα έπαιρνε ούτε με παρακάλια των οπαδών που πληρώνουν τα τρελά λεφτά για τα διαρκείας.
Για να μιλήσουμε και ποδοσφαιρικά, το μεγάλο στοίχημα θα είναι βέβαια να βρεθεί η κατάλληλη θέση αλλά και το σύστημα προκειμένου να φέρει αποτέλεσμα η δυναμική του σούπερ διδύμου Ρούνεϊ-Φαν Πέρσι. Πρόκειται για τους δύο πρώτους σκόρερ της Premier League από τη σεζόν 2007-2008. Η παρουσία του Ολλανδού πάντως θα ανεβάσει την ψυχολογία του Ρούνεϊ, ο οποίος διατυπώνει ευθέως τα παράπονά του τα τελευταία δύο χρόνια για το ελλειπές ρόστερ της ομάδας. Αγόρασε έναν, θα κερδίσει δύο δηλαδή.
Την ίδια ώρα ο Αρσέν Βενγκέρ επιβεβαίωσε την ικανότητά του να πουλάει σε απίστευτες τιμές τους ποδοσφαιριστές που κάποτε αγόρασε με ελάχιστο κόστος. Όπως συνέβη και με τον Φαν Πέρσι το 2004, τον οποίο είχε αγοράσει σε ηλικία 20 ετών με 2.7 εκατομμύρια λίρες και τον πούλησε 24!
Θα συμφωνήσω επίσης εκατό τοις εκατό με τον παλιό μεσοεπιθετικό της Γιουνάϊτεντ Λου Μακάρι. «Με τα εκατομμύρια που ξόδεψε ο Φέργκιουσον για επιθετικό ο οποίος πλησιάζει τα 30, έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα στους άλλους διεκδικητές του πρωταθλήματος», είπε στο BBC. Αυτή η μεταγραφή ωστόσο έρχεται κόντρα στη λογική μίας ομάδας που έφτιαξε ο ίδιος. Όταν αγόρασε στο παρελθόν τον Ρούνεϊ και τον Φέρντιναντ, ήταν στ αλήθεια σπουδαίοι παίκτες, αλλά σαφώς νεώτεροι, με προοπτική να δουλευτούν στα χέρια του. Γιατί ο Φέργκιουσον ουδέποτε αποδέχτηκε ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι -εκτός απ τον δικό του- για να ετοιμαστούν παίκτες, που θα φορέσουν κάποτε τη φανέλα της ομάδας του. Για όλα πάντοτε υπάρχει όμως και η πρώτη φορά...
Πηγή: pamesports.gr
Καθώς έγινε από την πρώτη ημέρα η μεγάλη πρωταγωνίστρια του. Με αέρα σταρ προηγούμενων δεκαετιών, στα όρια του μύθου. Η λογική συνέπεια της αυτοπεποίθησης του club, η οποία δεν άφησε ποτέ τους ανθρώπους της να ξεστομίσουν το σεμνό και ταπεινό μεν, αλλά και -σίγουρα- ανασφαλές : «Και τώρα τι θα κάνουμε;» όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, κατάφερε το απίστευτο τη δεκαετία του ' 90. Να δημιουργήσει κάστρο απόρθητο γύρω από το όνομα του συλλόγου, τον οποίο όταν ανέλαβε ο Φέργκιουσον, επτά χρόνια πριν αρχίσει η Premier League (1986), δεν αντιμετώπιζαν ως φόβητρο αρκετοί. Η εκκίνηση της Αγγλικής Λίγκας όμως έβγαλε στην επιφάνεια τη σούπερ γενιά των ποδοσφαιριστών του Σκωτσέζου. Γι αυτό όταν- μία στο τόσο- χανόταν το πρωτάθλημα, η προφανής λογική της στατιστικής, που έλεγε πως κάποτε θα ταξιδέψει ο τίτλος και σε διαφορετικά λημέρια, απέσυρε ενδεχόμενες ανησυχίες.
Όποτε συνέβη αυτό, ο πανικός δεν ακολούθησε κανένα καλοκαίρι την προετοιμασία της ομάδας για την επόμενη σεζόν. Ούτε το 1995 όταν η απίστευτη Μπλάκμπερν του Νταλγκλίς με σκόρερ τον Άλαν Σίρερ της έκλεψε την τελευταία αγωνιστική τον τίτλο, πληρώνοντας με ακριβό νόμισμα την τιμωρία του καλλιτέχνη (στη μπάλα και σε όλα γενικώς) Ερίκ Καντονά! Παρά το γεγονός πως τότε η Γιουνάιτεντ έμεινε χωρίς τίτλο ύστερα από πέντε χρόνια. Είχαν προηγηθεί τα δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα Αγγλίας (1993, 1994), τα δύο Κύπελλα Αγγλίας (1990, 1994), το Κύπελλο Κυπελλούχων (1991) και το Λιγκ Καπ (1992). Ούτε όταν η Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ με το πολύ συγκεκριμένο 4-1-2-3 πήρε τον πρώτο τίτλο της στην Premier League το 1998, δεν ένιωσαν το αίσθημα του πανικού στη Γιουνάϊτεντ.
Η απόφαση του Φέργκιουσον τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας να στηρίξει τη δική του «χρυσή γενιά» των ακαδημιών με τους Γκιγκς, Σκόουλς, Μπέκαμ δημιούργησε μια δυναστεία, ξεσκαρτάρωντας το ρόστερ με την απομάκρυνση του 26χρονου Αντρέι Καντσέλσκις, του 33χρονου Μαρκ Χιουζ και του 29χρονου Πολ Ινς.
Τα πρώτα σημάδια ανησυχίας εμφανίστηκαν όταν η Chelsea άρχισε τις...extravagant επενδύσεις σε ποδοσφαιριστές και τεχνική ηγεσία, αποκομίζοντας την γκλαμουριά και την αυτονόητη εγχώρια κυριαρχία στο ...Κολωνάκι του Λονδίνου. Ο Αμπράμοβιτς είχε έρθει για να μείνει. «Αμπράμοβιτς. Ρομάν Αμπράμοβιτς!», έλεγε το ύφος των κινήσεών του στο μεταγραφικό παζάρι, με χαμόγελο ανθρώπου που μπορεί να καταφέρει ο,τιδήποτε. Ακόμα και να διασύρει το μύθο των «κόκκινων διαβόλων». Το προσπάθησε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2005 και το 2006, που άφησαν τη Μάντσεστερ εκτός κορυφής για τρία χρόνια, (μαζί και με το προηγούμενο πρωτάθλημα της Άρσεναλ το 2004), αλλά -ενώ το έδαφος ξεκίνησε να τρίζει- η οικογένεια του Φέργκιουσον δεν έχασε τα συνολικά κεκτημένα της πρωτοκαθεδρίας. Το πράγμα ωστόσο πήρε σοβαρή τροπή όταν η Μάντσεστερ Σίτι κατέκτησε την προηγούμενη σεζόν τον τίτλο. (Την τελευταία αγωνιστική αλλά τον κατέκτησε...).
Αυτή την ώρα λοιπόν οι άνθρωποι της Γιουνάϊτεντ άφησαν πλέον στην άκρη τις καθεστωτικές απόψεις τους, τις οποίες φρόντισαν με την απόκτηση του Φαν Πέρσι να καταστήσουν θεωρητικές εντός λίγων ωρών. Όπως εκείνη για παράδειγμα που υιοθέτησαν τα τελευταία χρόνια και «απαγόρευε» να αγοράσουν ποδοσφαιριστή μεγαλύτερο των 27 ετών. Ο Φαν Πέρσι είναι 29. Θέλετε κι άλλες; Τέτοιας αναγνωρισιμότητας ποδοσφαιριστή ο γερο παράξενος Σκωτσέζος σερ δεν θα έπαιρνε ούτε με παρακάλια των οπαδών που πληρώνουν τα τρελά λεφτά για τα διαρκείας.
Για να μιλήσουμε και ποδοσφαιρικά, το μεγάλο στοίχημα θα είναι βέβαια να βρεθεί η κατάλληλη θέση αλλά και το σύστημα προκειμένου να φέρει αποτέλεσμα η δυναμική του σούπερ διδύμου Ρούνεϊ-Φαν Πέρσι. Πρόκειται για τους δύο πρώτους σκόρερ της Premier League από τη σεζόν 2007-2008. Η παρουσία του Ολλανδού πάντως θα ανεβάσει την ψυχολογία του Ρούνεϊ, ο οποίος διατυπώνει ευθέως τα παράπονά του τα τελευταία δύο χρόνια για το ελλειπές ρόστερ της ομάδας. Αγόρασε έναν, θα κερδίσει δύο δηλαδή.
Την ίδια ώρα ο Αρσέν Βενγκέρ επιβεβαίωσε την ικανότητά του να πουλάει σε απίστευτες τιμές τους ποδοσφαιριστές που κάποτε αγόρασε με ελάχιστο κόστος. Όπως συνέβη και με τον Φαν Πέρσι το 2004, τον οποίο είχε αγοράσει σε ηλικία 20 ετών με 2.7 εκατομμύρια λίρες και τον πούλησε 24!
Θα συμφωνήσω επίσης εκατό τοις εκατό με τον παλιό μεσοεπιθετικό της Γιουνάϊτεντ Λου Μακάρι. «Με τα εκατομμύρια που ξόδεψε ο Φέργκιουσον για επιθετικό ο οποίος πλησιάζει τα 30, έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα στους άλλους διεκδικητές του πρωταθλήματος», είπε στο BBC. Αυτή η μεταγραφή ωστόσο έρχεται κόντρα στη λογική μίας ομάδας που έφτιαξε ο ίδιος. Όταν αγόρασε στο παρελθόν τον Ρούνεϊ και τον Φέρντιναντ, ήταν στ αλήθεια σπουδαίοι παίκτες, αλλά σαφώς νεώτεροι, με προοπτική να δουλευτούν στα χέρια του. Γιατί ο Φέργκιουσον ουδέποτε αποδέχτηκε ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι -εκτός απ τον δικό του- για να ετοιμαστούν παίκτες, που θα φορέσουν κάποτε τη φανέλα της ομάδας του. Για όλα πάντοτε υπάρχει όμως και η πρώτη φορά...
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου