Περήφανος-αποκλεισμένος ο Παναθηναϊκός!!

Ο Χρήστος Ρομπόλης γράφει στο www.sport-fm.gr για τον άδοξο ως προς το αποτέλεσμα, αλλά περήφανο ως προς την προσπάθεια που κατέβαλε αποκλεισμό του Παναθηναϊκού από την Μπαρτσελόνα.

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, θα δει το Final 4 από τηλεοράσεως… Ο αποκλεισμός του μοιάζει άδοξος με τον τρόπο που ήρθε, αλλά στον αθλητισμό πέρα από τις νίκες και τους τίτλους μετρά και το πώς χάνεις. Και οι «πράσινοι» μπορούν να είναι περήφανοι για τη μάχη που έδωσαν απέναντι στην Μπαρτσελόνα, αλλά και από την αρχή της σεζόν φτάνοντας μία ανάσα από μία ακόμη υπέρβαση.


Η εκκίνηση αποδείχτηκε καταστροφική για τον Παναθηναϊκό. Γιατί αν εξαιρεθεί το πρώτο εφιαλτικό δεκάλεπτο, όλο το υπόλοιπο παιχνίδι ήταν ακριβώς όπως το είχε σχεδιάσει, αλλά με τη διαφορά πως πλέον έπρεπε να υπερκαλύψει το χάντικαπ του κάκιστου ξεκινήματος. Τα φάουλ που με περισσή ευκολία φορτώθηκε γρήγορα ο Διαμαντίδης έφεραν εκνευρισμό και πανικό, η περιφερειακή άμυνα και το ριμπάουντ ήταν άγνωστες λέξεις, ενώ την ίδια στιγμή γεννούσαν και τα κοκόρια των Καταλανών που σκόραραν με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.

Φτάνοντας στο -19, υπήρχε ο κίνδυνος ο Παναθηναϊκός να χάσει πέρα από την πρόκριση και τις εντυπώσεις που είχε κερδίσει στο σύνολο της σειράς. Κι επειδή-καλώς ή μάλλον κακώς-η τελευταία εντύπωση είναι αυτή που μένει, μία συντριβή στον πέμπτο «τελικό» θα αλλοίωνε τη γεύση της φετινής προσπάθειας των «πράσινων».

Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να το αποφύγει αυτό. Κατέβασε το ρυθμό, έκανε το παιχνίδι… αποκρουστικό με την άμυνά του, κυριάρχησε για δυόμισι δεκάλεπτα και ροκάνισε τη διαφορά. Όταν όμως πλησίασε σε απόσταση να αγχώσει ακόμη περισσότερο τους «μπλαουγκράνα», έδειξε ανεξήγητη εμμονή στα μακρινά σουτ, Διαμαντίδης, Ούκιτς, Μπράμος και Γκιστ έχασαν αναρίθμητες ευκαιρίες από μακριά, ενώ στον αντίποδα ο Ναβάρο πέτυχε δύο απίθανα πλην όμως του ρεπερτορίου του καλάθια που έγραψαν τον επίλογο στη σειρά.

Ασφαλώς ο παράγων διαιτησία είναι μία από τις αιτίες του αποκλεισμού. Αλλά όχι η βασική. Ο Παναθηναϊκός θα σφάλει οικτρά αν ασχοληθεί περισσότερο με τον Λαμόνικα, τον Ζαμοΐσκι και τους «γκρι» (ή πλέον… «πορτοκαλί»), παρά με τα του οίκου του, ειδικά σε ένα ματς με 19 χαμένα ριμπάουντ και 1/16 τρίποντα, αλλά και σε ένα που προηγήθηκε και έχασε τη χρυσή ευκαιρία να προκριθεί από το ΟΑΚΑ. Στο κάτω-κάτω, αυτά είναι που μπορεί να διορθώσει. Τα υπόλοιπα είναι στο χέρι της Ευρωλίγκας, αν μπορεί και προπαντός... θέλει να διορθώσει. Και στο «τριφύλλι» υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης.

Ο Παναθηναϊκός διάνυσε πολύ δρόμο από το περασμένο καλοκαίρι. Από μία ομάδα απογοητευμένη, που παρέδωσε τα σκήπτρα σε Ελλάδα και Ευρώπη στον αιώνιο αντίπαλο, που έχασε τον προπονητή της, ολόκληρο το ρόστερ της πλην δύο παικτών, περιόρισε το μπάτζετ της, δυσκολεύτηκε να πείσει τους διαδόχους πως θα παραμείνει ανταγωνιστική και είχε να αντιμετωπίσει δυσπιστία καλόπιστων και μη παρατηρητών, έφτασε με διαδοχικές υπερβάσεις να διεκδικεί στα ίσα την πρόκριση στο Final 4 από το απόλυτο φαβορί της διοργάνωσης, αλλά και να έχει ήδη κατακτήσει έναν τίτλο.

Τα δύσκολα για το «τριφύλλι» πέρασαν… Πλέον ο δρόμος για ψηλότερα είναι ανοικτός. Έχοντας κερδίσει τον κόσμο του και πείσει τους υπόλοιπους πως το άστρο του (ή μάλλον τα έξι αστέρια του) δεν έσβησε, με ψύχραιμο απολογισμό, διατήρηση του κορμού που λίγο-πολύ «βγάζει» όλα τα παιχνίδια και κάποιες μελετημένες προσθαφαιρέσεις, ο Παναθηναϊκός θα μπορεί πλέον να μην αρκείται σε… περήφανους αποκλεισμούς, αλλά θα είναι σε θέση να επαναλάβει τους άθλους του παρελθόντος.