Ο Σπύρος Καβαλιεράτος γράφει για την ήττα του Παναθηναϊκού στη
Βαρκελώνη που ήρθε κυρίως από τα χαμένα σουτ και τα ριμπάουντ και σε
δεύτερο βαθμό από την κακή διαιτησία.
Με 1/16 τρίποντα και 14 λιγότερα ριμπάουντ, ο Παναθηναϊκός έκανε
ακριβώς ό,τι έπρεπε για να δώσει άλλοθι στους διαιτητές, που σημάδεψαν
με μοναδικό τρόπο τον Διαμαντίδη.
Η αλήθεια είναι ότι το ματς πήρε το δρόμο του από το 5ο λεπτό. Οταν ο αρχηγός των πρασίνων έκανε τρίτο φάουλ. Οχι, δεν ήταν καλός ο 33χρονος γκαρντ. Αλλά αποδείχθηκε για δεύτερη συνεχόμενη φορά ότι ο Παναθηναϊκός είναι ο Διαμαντίδης. Οταν δεν παίζει καλά ή όταν δεν παίζει καθόλου, τα πράγματα αλλάζουν. Βέβαια είναι προτιμότερο να βρίσκεται στο παρκέ, παρά να αφήνει τους υπόλοιπους να κάνουν τη δουλειά. Εστω και ως παρουσία, ανησυχεί τους αντιπάλους. Αποδείχθηκε όταν βγήκε με τη διαφορά στους 8 και επέστρεψε όταν η Μπάρτσα ήταν στο +17. Ο Πεδουλάκης δεν ρίσκαρε πιο νωρίς, παρότι φαινόταν από μακριά ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει επιλογή να τον αφήσει έξω, ακόμα και στο όριο των φάουλ.
Διότι οι διαιτητές φόρτωσαν στην αρχή με φάουλ τον Διαμαντίδη, αλλά μετά το... έπαιξαν έξυπνα. Το γύρισαν και φόρτωσαν με φάουλ την Μπαρτσελόνα.
Ο Παναθηναϊκός για δεύτερη συνεχόμενο ματς δεν μπορούσε να σκοράρει από μακριά. Ο Πασκουάλ διάλεξε πάλι ζώνη και δικαιώθηκε απόλυτα. Με 6% στα τρίποντα δεν μπορεί μια ομάδα να θέλει να προκριθεί στο φάιναλ φορ. Το μεγάλο σουτ δεν μπήκε ποτέ, ακόμα και όταν η Μπαρτσελόνα εγκλωβίστηκε. Εκανε 8 λεπτά να σκοράρει, είχε πάρει διαζύγιο με το καλάθι. Εκεί, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός δεν έκανε τίποτα σωστό στην επίθεση. Το μπάσκετ που έπαιξαν οι πράσινοι ήταν τόσο προβλέψιμο, ήταν τόσο στατικό, σε βαθμό εκνευριστικό. Οντως έγιναν σουτ με καλές προϋποθέσεις, αλλά δεν τα επιχείρησαν και σπουδαίοι σουτέρ. Ο Γκιστ και ο Ούκιτς βάζουν τρίποντα, αλλά η καριέρα τους δεν έχει στηριχθεί στα τρίποντα. Βέβαια ένα να πετύχαιναν ίσως να άλλαζε όλη η ροή, αλλά μεγάλο σουτ δεν έβαλε στα δύο τελευταία ματς ο Παναθηναϊκός. Αντίθετα, ο Ναβάρο και ο Χουέρτας βρήκαν το στόχο στα καθοριστικά σημεία.
Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, είπε αντίο στο Λονδίνο, αλλά είναι προφανές ότι η ιστορία της σειράς ήταν προδιαγεγραμμένη. Η πρόκριση δεν χάθηκε στο πέμπτο ματς, χάθηκε στο ΟΑΚΑ. Οι πράσινοι έψαξαν την υπέρβαση, έφτασαν μια ανάσα, αλλά δεν κατάφεραν να τελειώσουν τη δουλειά στην έδρα τους. Από τη στιγμή που επέστρεψαν στη Βαρκελώνη, οι πιθανότητες ήταν εναντίον τους. Φάνηκε και στην πράξη. Ολο το... πακέτο στο Παλάου Μπλαουγκράνα, ήταν υπέρ της Μπαρτσελόνα. Υπέρ του φαβορί, από την πρώτη στιγμή. Αν είχε αποφύγει τη σύγκρουση με τους Καταλανούς ο Παναθηναϊκός, αν δεν είχε μείνει τέταρτος στον όμιλό του, θα είχε ακόμα περισσότερες ελπίδες.
Όμως ο Παναθηναϊκός δεν απέτυχε φέτος στην Ευρωλίγκα. Πέτυχε. Αξίζει συγχαρητήρια για όλη την πορεία του. Απλά δεν έκανε το κάτι παραπάνω. Δεν έκανε την απόλυτη υπέρβαση. Ή αλλιώς δεν έγινε ο Ολυμπιακός της περασμένης σεζόν...
Η αλήθεια είναι ότι το ματς πήρε το δρόμο του από το 5ο λεπτό. Οταν ο αρχηγός των πρασίνων έκανε τρίτο φάουλ. Οχι, δεν ήταν καλός ο 33χρονος γκαρντ. Αλλά αποδείχθηκε για δεύτερη συνεχόμενη φορά ότι ο Παναθηναϊκός είναι ο Διαμαντίδης. Οταν δεν παίζει καλά ή όταν δεν παίζει καθόλου, τα πράγματα αλλάζουν. Βέβαια είναι προτιμότερο να βρίσκεται στο παρκέ, παρά να αφήνει τους υπόλοιπους να κάνουν τη δουλειά. Εστω και ως παρουσία, ανησυχεί τους αντιπάλους. Αποδείχθηκε όταν βγήκε με τη διαφορά στους 8 και επέστρεψε όταν η Μπάρτσα ήταν στο +17. Ο Πεδουλάκης δεν ρίσκαρε πιο νωρίς, παρότι φαινόταν από μακριά ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει επιλογή να τον αφήσει έξω, ακόμα και στο όριο των φάουλ.
Διότι οι διαιτητές φόρτωσαν στην αρχή με φάουλ τον Διαμαντίδη, αλλά μετά το... έπαιξαν έξυπνα. Το γύρισαν και φόρτωσαν με φάουλ την Μπαρτσελόνα.
Ο Παναθηναϊκός για δεύτερη συνεχόμενο ματς δεν μπορούσε να σκοράρει από μακριά. Ο Πασκουάλ διάλεξε πάλι ζώνη και δικαιώθηκε απόλυτα. Με 6% στα τρίποντα δεν μπορεί μια ομάδα να θέλει να προκριθεί στο φάιναλ φορ. Το μεγάλο σουτ δεν μπήκε ποτέ, ακόμα και όταν η Μπαρτσελόνα εγκλωβίστηκε. Εκανε 8 λεπτά να σκοράρει, είχε πάρει διαζύγιο με το καλάθι. Εκεί, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός δεν έκανε τίποτα σωστό στην επίθεση. Το μπάσκετ που έπαιξαν οι πράσινοι ήταν τόσο προβλέψιμο, ήταν τόσο στατικό, σε βαθμό εκνευριστικό. Οντως έγιναν σουτ με καλές προϋποθέσεις, αλλά δεν τα επιχείρησαν και σπουδαίοι σουτέρ. Ο Γκιστ και ο Ούκιτς βάζουν τρίποντα, αλλά η καριέρα τους δεν έχει στηριχθεί στα τρίποντα. Βέβαια ένα να πετύχαιναν ίσως να άλλαζε όλη η ροή, αλλά μεγάλο σουτ δεν έβαλε στα δύο τελευταία ματς ο Παναθηναϊκός. Αντίθετα, ο Ναβάρο και ο Χουέρτας βρήκαν το στόχο στα καθοριστικά σημεία.
Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, είπε αντίο στο Λονδίνο, αλλά είναι προφανές ότι η ιστορία της σειράς ήταν προδιαγεγραμμένη. Η πρόκριση δεν χάθηκε στο πέμπτο ματς, χάθηκε στο ΟΑΚΑ. Οι πράσινοι έψαξαν την υπέρβαση, έφτασαν μια ανάσα, αλλά δεν κατάφεραν να τελειώσουν τη δουλειά στην έδρα τους. Από τη στιγμή που επέστρεψαν στη Βαρκελώνη, οι πιθανότητες ήταν εναντίον τους. Φάνηκε και στην πράξη. Ολο το... πακέτο στο Παλάου Μπλαουγκράνα, ήταν υπέρ της Μπαρτσελόνα. Υπέρ του φαβορί, από την πρώτη στιγμή. Αν είχε αποφύγει τη σύγκρουση με τους Καταλανούς ο Παναθηναϊκός, αν δεν είχε μείνει τέταρτος στον όμιλό του, θα είχε ακόμα περισσότερες ελπίδες.
Όμως ο Παναθηναϊκός δεν απέτυχε φέτος στην Ευρωλίγκα. Πέτυχε. Αξίζει συγχαρητήρια για όλη την πορεία του. Απλά δεν έκανε το κάτι παραπάνω. Δεν έκανε την απόλυτη υπέρβαση. Ή αλλιώς δεν έγινε ο Ολυμπιακός της περασμένης σεζόν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου