Οι Αργεντινοί προπονητές συνηθίζουν να χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, ανάλογα με το στιλ των ομάδων τους. Από τη μία οι θιασώτες του Μενότι, που το 1978 οδήγησε την Αργεντινή στην κατάκτηση του Μουντιάλ και λάτρευε το ελκυστικό ποδόσφαιρο και από την άλλη εκείνοι του πιο συντηρητικού Μπιλάρντo. Ο Σιμεόνε ταιριάζει περισσότερο στον δεύτερο, έχοντας ωστόσο το δικό του προφίλ. Προσαρμόζεται στις συνθήκες και η ισχυρή του προσωπικότητα αντανακλάται στις δουλειές του. Φροντίζει πάνω από όλα το σύνολό του να είναι ΟΜΑΔΑ.
Το πρότζεκτ του χτίζεται όλον αυτόν τον καιρό, από τότε που οι διοικούντες έκριναν ότι αποτελεί τον ιδανικό αντικαταστάτη του Μανθάνο. Τον Μάρτιο του προσέφεραν νέο, τετραετές συμβόλαιο, φροντίζοντας όμως να δέσουν και όλα τα πολύτιμα εργαλεία του. Ο Μιράντα, ο Αρντά Τουράν, ο Ντιέγκο Κόστα, ο Κόκε, ο Χουανφράν. Και οι νεαρότεροι. Ο Όλιβερ Τόρες με τον Μανκίγιο. Ο Κουρτουά ζήτησε από μόνος του στην Τσέλσι να τον αφήσει στη Μαδρίτη. Ναι, έφυγε ο Φαλκάο. Έμειναν όμως οι υπόλοιποι, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι οι «ροχιμπλάνκος» δεν ήταν μόνο ο Tigre.
Η περσινή 11άδα που έπαιξε στο Μπερναμπέου και έχασε 2-0 από τη Ρεάλ Μαδρίτης είχε μία αλλαγή σε κάθε γραμμή σε σχέση με τη φετινή. Ο Μιράντα έπαιζε δεξί μπακ, με τον Κάτα Ντίας, που πλέον έχει επιστρέψει στη Μπόκα, να αποτελεί τον παρτενέρ του Γκοντίν. Στα χαφ, είχε αγωνιστεί ο Μάριο Σουάρες, ενώ στην επίθεση υπήρχε ο Φαλκάο. Ο κορμός ήταν ο ίδιος. Και φέτος δείχνει ότι έχει εξελιχθεί, έχει συνηθίσει ακόμα περισσότερο στην πίεση των πρωταγωνιστών.
«Όλοι οι παίκτες που ανανέωσαν νιώθουν ότι ανήκουν σε αυτόν το σύλλογο. Και αυτό βγάζει υγεία και για τον προπονητή. Είμαι πολύ χαρούμενος, επειδή όλοι αυτοί δίνουν στην ομάδα μια ταυτότητα», τόνιζε ο Σιμεόνε σχετικά με τις φετινές ανανεώσεις. Ο Φαλκάο, άλλωστε, το είχε πει από την αρχή. «Η δουλειά του είναι μεταδοτική!».
Ο Σιμεόνε βοήθησε πολύ και τον Ντιέγκο Κόστα. Ένα παίκτη που έβγαζε προβληματικό χαρακτήρα, αλλά είχε δείξει ότι μπορεί να «κουμπώσει» στο στιλ της ομάδας του. Ο προπονητής της Λίβερπουλ, Μπρένταν Ρότζερς, είχε προβλέψει την εξέλιξη του. Αν και Βραζιλιάνος, τα αθλητικά του προσόντα και οι κινήσεις του όταν η ομάδα δεν έχει τη μπάλα ξεχωρίζουν. Προφανώς το προκλητικό του στιλ σε πολλούς δεν αρέσει και είναι δεδομένο ότι πολλές φορές ξεφεύγει. Ωστόσο, προκαλεί κάθε είδος προβλήματα στους αντίπαλους αμυντικούς, τους εκνευρίζει, τους οδηγεί σε λάθη. Το βλέμμα του απέναντι στον Ντιέγο Λόπεθ, όταν οι δυο τους ήρθαν κεφάλι με κεφάλι μέσα στο Μπερναμπέου, έδειξε την τρέλα που κουβαλάει, η οποία, όμως, όσο χαλιναγωγείται είναι ανεκτίμητη για την ομάδα του! Με παρτενέρ τον Φαλκάο κλήθηκε να παίξει αρκετούς ρόλους, ανέπτυξε το παιχνίδι του. Πλέον, πρόσθεσε και τα γκολ, έχοντας δείξει στο διάστημα που πέρασε πρόπερσι στη Ράγιο Βαγιεκάνο ως δανεικός ότι τα έχει και με το παραπάνω.
Η εμπιστοσύνη του Σιμεόνε, στον οποίο βλέπει μια τρομερά δυνατή προσωπικότητα, στα μάτια του σαν τη δική του, τον έχει απογειώσει. Αρκετοί αναρωτιόνταν στην αρχή της χρονιάς αν θα ταιριάξει με τον Βίγια, σε ένα φαινομενικά δύσκολο σχήμα. Η «μηχανή» της Ατλέτικο τους ενσωμάτωσε μια χαρά.
Το μεγάλο όπλο, λοιπόν, της Ατλέτικο είναι η ταυτότητά της. Άπαντες δουλεύουν για το σύνολο. Μια ομάδα με προσήλωση στην τακτική, με πρέσιγνκ και γρήγορο τρανζίσιον, προσαρμοστικότητα στον αντίπαλο και... δαιμόνια μπροστά. Ήταν εκπληκτικός ο τρόπος που οι παίκτες του Σιμεόνε έκλειναν τους διαδρόμους στη Ρεάλ Μαδρίτης, περιορίζοντας τα παγκόσμιας κλάσης άκρα της και βρίσκοντας χώρους στο κέντρο. Είναι, όμως, και μια ομάδα με δυνατές μονάδες. Με τον Μιράντα να βελτιώνεται συνεχώς, τους Φιλίπε Λουίζ και Χουανφράν επίσης. Τον Αρντά Τουράν να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο και τον Κόκε να μοιράζει απλόχερα ασίστ. Τους Τιάγκο και Γκάμπι (η Σουάρεθ) να δείχνουν ικανοί να κοντράρουν μεσαίες γραμμές πολύ υψηλού επιπέδου και να κυκλοφορήσουν την μπάλα τάχιστα. Τον Ραούλ Γκαρσία να βρίσκει συνεχώς δίχτυα αν και είναι παίκτης rotation.
Φυσικά, δεν μόνο αυτοί. Λέο Μπαπτιστάο, Κριστιάν Ροντριγκεθ, Μάριο Σουάρεθ, Αντριάν. Παίκτες έτοιμοι να προσφέρουν ανά πάσα στιγμή είτε στο 4-4-2 είτε στο 4-2-3-1, το οποίο πάντως φέτος έχει χρησιμοποιηθεί μόνο μια φορά. Και φυσικά, ο Νταβίντ Βίγια, φετινό μέλος της παρέας, που όμως δείχνει να καταλαβαίνει πολύ καλά τι γίνεται.
Μετά την εκτός έδρας νίκη με τη Σεβίλλη, ο Σιμεόνε είχε φροντίσει να ρίξει την αιχμή του και παράλληλα να κρατήσει τους παίκτες του προσγειωμένους. Σε ερώτηση για το αν η ομάδα του θα «χτυπήσει» τον τίτλο, είχε τονίσει: «Όχι, σίγουρα όχι. Η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα παίζουν σε άλλο πρωτάθλημα. Πρέπει να περιμένουμε μέχρι να αλλάξει το καθεστώς με τα τηλεοπτικά δικαιώματα, καθώς το πρωτάθλημα αποτελεί κούρσα για δύο ομάδες». Κι όμως, σε πείσμα των δεδομένων, η ομάδα του δείχνει ικανή να κάνει πρωταθλητισμό. Και αν αντέξει μέχρι τέλους, θα έχει κάνει τη δική του επανάσταση!
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου