Ο Νο1 «limit up» παίκτης του ΠΑΟ!!

Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τον Ισπανό αριστερό χαφ που έγινε πρώτος  σε συμμετοχές παίκτης του ΠΑΟ και ο Νο 2 μπακ της Σούπερ Λίγκας, χωρίς να «καεί» στο πρώτο δίμηνο…   Ολοι πάνω στον Μπεργκ, λοιπόν. Στον καλύτερο  ξένο φορ του πρωταθλήματος. Που θα χάσει κατά μέσο όρο δύο ευκαιρίες ανά ματς, κάποιες μάλιστα εξ ΄αυτών έχουν κοστίσει ακριβά στον Παναθηναϊκό, για να μην μιλάμε πάντα και μόνο για τα αμυντικά σφάλματα (Νέα Σμύρνη, Τούμπα, Αγρίνιο κάποιες ενδεικτικές περιπτώσεις). Για έναν φορ που δεν σου γεμίζει το μάτι εκ πρώτης όψεως. Ούτε με τη δύναμη, ούτε με την ταχύτητά του. Δεν είναι… Καρέλης στη δύναμη, ούτε Κλωναρίδης στην ταχύτητα. Ούτε αναιμικό τον λες, όμως, ούτε αργό. Καλές τοποθετήσεις, σωστές κινήσεις χωρίς τη μπάλα, σχετικά «τίμια» ποσοστά ευστοχίας, μα περισσότερο απ΄ όλα, ποδοσφαιρική παιδεία- «team player» νοοτροπία.

Γι’ αυτό και θα τον δείτε να εκνευρίζεται μόνο όταν νιώθει ότι εκείνος είναι σε πιο επίκαιρη θέση και δεν παίρνει σωστά την πάσα, ενώ υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Εργατικός στις προπονήσεις, ισχυρό ένστικτο σκόρερ (θυμηθείτε το γκολ με τον Ατρόμητο), υψηλό επίπεδο τεχνικής κατάρτισης για σέντερ φορ επιπέδου Σούπερ Λίγκας. Δεν είναι στην πραγματικότητα για το επίπεδο αυτής της Σούπερ Λίγκας ο κολλητός του Ματίας Μπιάρσμιρ: η ως τώρα πιο επιτυχημένη επιλογή (του Γιάννη Αναστασίου).
Ποια είναι η πιο επιτυχημένη επιλογή του Νίκου Νταμπίζα; Ειδικά αν μπει στην κουβέντα η παράμετρος «value for money»; Ο Κλωναρίδης θα πουν πολλοί. Ισως. Θα δείξει το μέλλον. Προς το παρόν είναι αυτός που αν ζούσε σε Παναθηναϊκό άλλων ετών πιθανότατα θα είχε «καεί» από τον Οκτώβριο. Τότε που – για να μην ξεχνάμε – πολλοί έγραφαν «πού πας με τους Νάνους και τους Μέντες;». Και ο «6» είναι βελτιωμένος, δεν λέω. Ειδικά σε «κλειστά» ματς (που δεν κάνει συνήθως ο Παναθηναϊκός), όπως με τον Ολυμπιακό επί παραδείγματι, «ανέβηκε» πολύ ο Ολλανδός. Όμως εκείνος που όχι μόνο έκανε limit up, αλλά σταθεροποίησε την απόδοσή του σε υψηλό επίπεδο σχεδόν σε κάθε ματς, έγινε ένας από τους τρεις βασικούς πυλώνες ανάπτυξης της ομάδας του και ελαχιστοποίησε τα λάθη του, είναι ο Μαριάνο Γκονζάλες Μαρότο. Ο «Νάνος».
Ο τύπος με το «21». Με την καταπληκτική σωματοδομή και τα απίστευτα «πλεμόνια» που θα’ λεγε και ο Αλέφαντος. Με το φτωχότατο  C.V., στο οποίο βρίσκει κάποιος μόλις 5 συμμετοχές στην Primera Division με τη φανέλα της Ταραγόνα, πριν από επτά χρόνια. Ένας «γυρόλογος» της Segunda: Ταραγόνα, Μπαρτσελόνα Β’, Κόρδοβα, Λέιδα, Καρταχένα, Κάντιθ, Οβιέδο. Και πέρυσι 41/42 ματς με την Πονφεραντίνα. Εφέτος έχει 20/20 με τον Παναθηναϊκό. Ο μοναδικός ασφαλώς. Το θέμα, ωστόσο, δεν είναι οι συμμετοχές. Αλλά η προσαρμογή.
Ο καλύτερος μαζί με τον Χολέμπας αριστερός μπακ του πρωταθλήματος. Και μάλιστα (δυστυχώς για τους Ελληνες…) με διαφορά μεγάλη αυτό το δίδυμο απ’ όλους. Ποιος; Ενας τύπος που ήρθε στα 29 του για πρώτη φορά σε ομάδα που έχει στόχο τη συμμετοχή σε ευρωπαϊκή διοργάνωση και όχι την παραμονή ή την άνοδο στην Primera Division: είναι κι αυτός «πρωταθλητισμός». Ευτυχώς (!), στον Παναθηναϊκό δεν υπάρχουν τέτοιες απαιτήσεις εφέτος.
Αν υπήρχαν, ο Νάνο (του Βασίλη Τσιάρτα, παρεμπιπτόντως) δύσκολα θα είχε αντέξει την πίεση της κερκίδας. Τα απαξιωτικά σχόλια από τα media δεν τα «εισπράττουν» εύκολα οι ξένοι. Κι αν τα «εισπράξουν», δεν δίνουν δα και τόσο μεγάλη σημασία. Το «ου», τη βρισιά, το μπινελίκι, την αρνητική αύρα της εξέδρας, όμως, όχι μόνο την καταλαβαίνουν, αλλά και την φέρουν βαρέως παίκτες σαν κι αυτόν. Δηλαδή φιλότιμοι και ικανοί. Κι ας ήταν οι 24.633 θεατές του ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκός, το μεγαλύτερο κοινό στο οποίο έχει αγωνιστεί από την εποχή που ξεκινούσε, στην Μαρμπέγια του μακαρίτη Χεσούς Χιλ.
Υπάρχουν πολλοί που ειρωνεύονται και κοροϊδεύουν όταν ο Παναθηναϊκός χάνει από τον Ατρόμητο και η εξέδρα χειροκροτά και κάνει το δικό της σόου, αντί να πετά τη φανέλα στα μούτρα του Βαζέχα. Όμως αυτό (το ακραίο), σε ορισμένους κάνει καλό. Σε ορισμένους, με τη νοοτροπία του Νάνο. Κάποιους άλλους τους ωθεί στην «αγρανάπαυση». Και μετά τρέχει με το «μπλα – μπλα» ο «ψυχαναλυτής – παιδαγωγός» Αναστασίου…
Υ.Γ. Και εγώ τον συμπαθώ τον Χουχούμη. Και είναι από τους ελάχιστους που – παρότι δεν αγωνίζεται συχνά - αληθινά «πιστεύω» από τούτη τη γενιά των νέων του Παναθηναϊκού (εκτός κι αν ορισμένοι αλλάξουν μυαλά μελλοντικά, γιατί οι περισσότεροι δεν έχουν αντιληφθεί ότι ο Καραγκούνης στα 20 του σκιζόταν στον Απόλλωνα και ο Μπασινάς μέχρι τα 23 του ήταν ένας εξελίξιμος δεξιός μπακ, παίρνοντας ο καθένας 5 εκατ. δρχ. ετησίως, ενώ τώρα οι «μπέμπηδες» παίζουν βασικοί στον Παναθηναϊκό). Τον πιστεύω γιατί είναι σοβαρός. Δεν αρκεί ασφαλώς. Μα, μερικές φορές, καλύτερα να σου΄ ρχονται στην αρχή τα δύσκολα! Ούτε τα 20 δεν έχει συμπληρώσει ακόμα. Ο Τάκης Φύσσας, ο μοναδικός Ελληνας αριστερός μπακ στον οποίο ομοιάζει περισσότερο ως «σουλούπι», πήγε στα 25 του στην Παιανία…
Πηγή: gazzetta.gr