Μουν, Κόλινς και το «πρόβλημα» στην επίθεση του Παναθηναϊκού!

Εχουμε καιρό να τα πούμε υπό την έννοια ότι είχαμε την ανακατασκευή του σάιτ, η νέα μορφή του οποίου είμαστε σίγουροι ότι σας αρέσει πολύ.

Γράφει ο Τόλης Κοτζιάς

Από την τελευταία φορά, που είχαμε επικοινωνία, έγιναν πολλά, και τώρα, που τα ξαναλέμε, είμαστε μπροστά σε σημαντικές καταστάσεις.

Εχουμε τελικό Κυπέλλου, έχουμε Κύπελλο σε όλη την Ευρώπη (στην αφρόκρεμα τουλάχιστον), έχουμε επίσης σπουδαία παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, περιμένοντας πάνω από όλα το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός της 20ης Φεβρουαρίου.

Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, πάμε στο παρασύνθημα.
1) Ο τελικός του Κυπέλλου ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Αρη έχει περισσότερο εξωαγωνιστικό ενδιαφέρον παρά αγωνιστικό. Για μένα τουλάχιστον. Ο ΚΑΟΔ μπορεί να απείλησε τους «πράσινους» και να έδωσε ελπίδα στον Αρη, θαύματα, όμως, δύσκολα μπορούν να γίνουν σε τέτοιες καταστάσεις. Αν και εγώ είμαι πάντα υπέρ του αδύναμου αγωνιστικά. Πιο πολύ, πάντως, περιμένω να δω την ατμόσφαιρα στα «Δύο Αοράκια», να δω τι κόσμος θα εμφανιστεί εκεί, τι ατμόσφαιρα θα επικρατήσει. Επαναλαμβάνουμε ότι ο τελικός έπρεπε να γίνει με την παρουσία οργανωμένων φιλάθλων, κυρίως να γίνει αυτό για τον Αρη, ο κόσμος του οποίου ποιος ξέρει πόσα χρόνια θα πρέπει να περάσουν για να ξαναδεί την ομάδα του σε τελικό. Και μιλάμε βέβαια για τον πιο μπασκετικό κόσμο στην Ελλάδα.
2) Πολλοί με ρωτάνε για τον Μουν και τον Κόλινς. Ο Μουν έχει παίξει μέχρι στιγμής σε τρία παιχνίδια και δείχνει πολύ καλά στοιχεία. Δείχνει σε καλή κατάσταση και αυτό, που μου έχει κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση, είναι οι μετρημένες του κινήσεις. Πιο νέος, ήταν πιο παρορμητικός, αλλά στα μέχρι τώρα παιχνίδια του δίνει ρεσιτάλ ωριμότητας. Δεν το συζητάμε, βέβαια, ότι θέλουμε να τον δούμε και στα δύσκολα παιχνίδια, όχι, δηλαδή, με τον Ηλυσιακό, τον Ικαρο και τον Κολοσσό. Να τον δούμε κόντρα στα μεγάλα κορμιά, κόντρα σε ομάδες, με τις οποίες θα παλέψει ο Ολυμπιακός για τους τίτλους.
Ο Κόλινς από την άλλη προσπαθεί να ξαναπαίξει την θέση του πλέι-μέικερ, την οποία έπαιζε στο Τεμπλ και στο ΝΒΑ. Δεν είναι εύκολο από τη μία μέρα στην άλλη να προσαρμοστεί και πάλι από τη στιγμή, που τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη αγωνιζόταν στις «πλάγιες» θέσεις. Το θετικό για τον Αμερικάνο είναι ότι προσπαθεί πάρα πολύ στην άμυνα και κρατάει την θέση του, που λέμε. Δεν χάνει τον παίκτη του και τον χώρο του. Στα μάτια μας (και όχι μόνο στα δικά μας προφανώς) μοιάζει λίγο αργός, ενώ κυρίως οι φίλοι του Ολυμπιακού θα περίμεναν κάτι περισσότερο από τον Αμερικάνο στο επιθετικό κομμάτι. Οι συμπαίκτες του Κόλινς, πάντως, είναι ευχαριστημένοι από τον ρόλο, που παίζει. Και πάντα να έχουμε στο νου μας ότι ο Αμερικάνος αποκτήθηκε με τρομερή πίεση χρόνου, αφού όταν έγινε γνωστό το πρόβλημα του Λο, οι Πειραιώτες είχαν δεν είχαν δύο μέρες για να προλάβουν την προθεσμία της Ευρωλίγκας και να πάρουν παίκτη.
3) Και κλείνουμε με τον Παναθηναϊκό και το πρόβλημα, που λέγεται ότι έχει στην επίθεση. Νομίζω ότι η κουβέντα αρχίζει και σταματάει σε αυτό, που λέει ο Αργύρης Πεδουλάκης και αποτελεί την φιλοσοφία του στο μπάσκετ: τα πάντα είναι η άμυνα. Ετσι δεν πήρε το πρωτάθλημα πέρυσι; Οσον αφορά στην Ευρωλίγκα, αν θυμόμαστε καλά (δόξα τω Θεώ η μνήμη μας είναι σε εξαιρετικό επίπεδο), οι Παναθηναϊκοί έλεγαν πέρυσι ότι τους έφταιξε στα ματς με την Μπαρτσελόνα η διαιτησία. Ητοι αν ο Παναθηναϊκός είχε καλή διαιτησία (κατά τα λεχθέντα των Παναθηναϊκών), η ομάδα τους θα προκρινόταν στο φάιναλ-φορ. Αλήθεια, είναι ότι και εγώ θέλω η ομάδα μου να δέχεται 50 πόντους στην άμυνα, να βάζει 80 στην επίθεση και να γίνεται πάρτι. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όμως, αυτά τα πράγματα δεν γίνονται.

Πηγή: superbasket.gr