Το κυρίαρχο ερώτημα της επόμενης ημέρας, αυτό που θα καθορίσει την απόδοση της Ελλάδας στο ματς με την Κόστα Ρίκα είναι αυτό που σχετίζεται με την επίδραση που θα έχει στους ποδοσφαιριστές αυτή η διάχυση της κυρίαρχης ελληνικής αντίληψης για το ιστορικό κυριακάτικο παιχνίδι στο Ρεσίφε. Ο μέσος Ελληνας, του οποίου η ποδοσφαιρική γνώση είναι ελάχιστη και η μόρφωσή του για το παιχνίδι περίπου μηδαμινή, ζει τούτες τις μέρες με την ψευδαίσθηση ότι η Εθνική έχει μπροστά της ένα παραπάνω από εύκολο παιχνίδι. Πρόκειται για τον ίδιο μέσο Ελληνα, ο οποίος πριν από το παιχνίδι με την Ακτή έως που ευχόταν τον αποκλεισμό της Εθνικής, επειδή δεν ήθελε να τη βλέπει στη συνέχεια του τουρνουά και θεωρούσε βέβαιη την ήττα και μάλιστα με έκταση, του σκορ, ντροπιαστική.
Οπως έχεις καταλάβει, οι ποδοσφαιριστές έχουν wifi στο ξενοδοχείο. Κι έχουν αρκετό χρόνο για να σερφάρουν, να διαβάσουν, να ακούσουν και να δουν. Προφανώς αυτός είναι ο λόγος που βάζει σε ανησυχία τον Φερνάντο Σάντος, ο οποίος την επομένη της νίκης επί της Ακτής περίπου ζήτησε παρακλητικά από τους Ελληνες δημοσιογράφους στο Αρακαζού να μην υποτιμούν την Κόστα Ρίκα. Ο Πορτογάλος έχει εδώ και χρόνια διακρίνει ένα από τα βασικά ποδοσφαιρικά ελαττώματα της φυλής μας, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο της ψυχολογίας στο ποδόσφαιρο, το ότι ακόμη και ο ποδοσφαιριστής φτάνει να υποβάλει εαυτόν στην διαδικασία να επηρεαστεί επειδή έτσι έχει μάθει ότι πρέπει να συμβαίνει, να του συμβαίνει. “Κάνει ένα κακό σουτ και πέφτει ψυχολογικά στο ναδίρ, επηρεάζεται τόσο που τα παρατάει, κάνει ένα καλό σουτ και νομίζει ότι έχει φέρει σε πέρας την αποστολή με συνέπεια να πέφτει στη συνέχεια η απόδοσή του, τον Ελληνα ποδοσφαιριστή τον φέρνεις πολύ δύσκολα σε ισορροπία”, είναι ένα από τα συμπεράσματα – σλόγκαν του Σάντος από την εμπειρία περίπου 13 ετών ζωής στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτή την επιρροή φοβάται και σήμερα, δηλαδή την πιθανότητα οι παίκτες του να φτάσουν, από το ελληνικό “πες πες” που φτάνει σε αυτούς ψηφιακά, να πιστέψουν ότι είναι εύκολη η δουλειά της Κυριακής και να μην αντιμετωπίσουν τον αγώνα ως το μεγαλύτερο και πιο δύσκολο ποδοσφαιρικό στοίχημα που έχουν συναντήσει – οι περισσότεροι – στην μέχρι σήμερα καριέρα τους.
Ας είμαστε ειλικρινείς, ο μέσος Ελληνας ποδοσφαιριστής, όπως και ο μέσος Ελληνας γενικότερα, θα την “πάταγε” στο κυριακάτικο παιχνίδι. Θα πήγαινε να παίξει με την Κόστα Ρίκα με την “έλα μωρέ, ποια Κόστα Ρίκα, για πλάκα τους έχουμε” συνείδηση και θα πάθαινε ζημιά μεγαλύτερη από αυτήν που έπαθαν η Ιταλία και η Ουρουγουάη.
Στην διάρκεια των τελευταίων 10 ετών της ζωής της, η Εθνική μας έχει αποδείξει πάρα πολλές φορές ότι δεν είναι Ελληνίδα. Μας έχει αποδείξει ότι είναι ξένη με το ελληνικό ποδόσφαιρο και την ελληνική νοοτροπία, και έχει πάρα πολλές φορές συμπεριφερθεί σαν ευρωπαϊκή μεγάλη ομάδα. Αυτή είναι και σήμερα η ευχή: στο mind game που έχει στηθεί, οι Κοσταρικανοί προσπαθούν να τινάξουν από πάνω τους τον τίτλο του φαβορί, να ξεκολλήσουν την ετικέτα που τους έβαλαν τα media όλου του πλανήτη επειδή εκείνοι βγήκαν πρώτοι σε έναν όμιλο φωτιά, σε αντίθεση με την Ελλάδα που ήρθε δεύτερη σε έναν όμιλο αδειανό από μεγάλα ονόματα. Για την ώρα οι δικοί μας δεν δείχνουν, τουλάχιστον στα λόγια, να “τσιμπάνε”. Ο δημόσιος λόγος τους φανερώνει μυαλά που προσεγγίζουν με σεβασμό τον αντίπαλο και αντιλαμβάνονται ότι ο αγώνας της Κυριακής μπορεί να αποδειχθεί ο πιο δύσκολος και ο πιο σκληρός που έχουν δώσει μέχρι σήμερα σε βραζιλιάνικο έδαφος. Δεν σκέφτονται δηλαδή σαν μέσοι Ελληνες. Μακάρι να αποδειχθεί αυτό στο τερέν. Μακάρι να αποδειχθεί ότι παραμένουν ξένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου