«Τελείωσε. Τα λόγια περισσεύουν. Η θλίψη και η μιζέρια θα επανέλθουν μόνιμα στην πόλη μας. Η Χουάρες θα μείνει και πάλι δίχως τη μοναδική χαρά της. Δεν πειράζει που δεν είχαμε καλή ομάδα. Αρκούσε που τουλάχιστον είχαμε μία να υποστηρίζουμε και να δίνει νόημα στις Κυριακές μας. Οι Ιντιος έχασαν την κατηγορία και η πόλη έχασε το κέφι, την ανάσα, τον κόσμο της. Τώρα θα μας μείνει μόνο η λύπη». Τέτοιος… επικήδειος υποβιβασμού, όπως αυτός μίας τοπικής εφημερίδας της πόλης Χουάρες, δεν πρέπει να έχει υπάρξει ξανά στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Οι Ιντιος είχαν ηττηθεί με 3-0 από την Ατλάντε και είχαν χάσει την κατηγορία. Ο πρώιμος υποβιβασμός τους ήταν επακόλουθο μίας πορείας που περιλάμβανε 27 ήττες στη μεξικανική Απερτούρα και Κλαουσούρα. Το χειρότερο όμως είναι πως η εν λόγω ομάδα παρά την τραγική πορεία της, αποτελούσε το καμάρι της πόλης και το γήπεδο της, το «Ολίμπικο Μπενίτο» ήταν πάντοτε κατάμεστο από 22.000 οπαδούς. Βλέπετε στην Χουάρες, την πόλη των ναρκωτικών, το ποδόσφαιρο αποτελούσε -κατά τραγική ειρωνεία- το όπιο τους. Σε αυτή τη μεθοριακή μεγαλούπολη στα σύνορα με τις Η.Π.Α, οι 1,3 εκατ. κάτοικοι της βιώνουν καθημερινά την πιο σκληρή πραγματικότητα της ωμής βίας, της εγκληματικότητας και των ουσιών.
Ο θάνατος παραμονεύει ανά πάσα ώρα και στιγμή και ειδικά εξαιτίας του πολέμου των συμμοριών και των ένοπλων δολοφονικών ληστειών. Με τον υποβιβασμό λοιπόν των Ιντιος, η πρωτεύουσα της επαρχίας Τσιουάουα δεν έχει ξεμείνει απλά δίχως εκπρόσωπο στην πρώτη κατηγορία, μα δίχως καθόλου ομάδα γενικότερα. Η ιδιοκτήτρια εταιρεία με εκείνο τον υποβιβασμό αποφάσισε να αλλάξει την έδρα της και να την μεταφέρει σε άλλο μέρος του Μεξικού. Κατά συνέπεια οι κάτοικοι της Χουάρες έκτοτε δεν είχαν κάποιον να υποστηρίξουν, μιας και η αμέσως επόμενη ομάδα αγωνίζεται στο τοπικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα.
Εγκλήματα χωρίς τιμωρία
Η Χουάρες δεν αποτελεί και το καταλληλότερο μέρος για να δημιουργήσει κανείς οικογένεια. Θεωρείται και όχι αδίκως η πιο κακόφημη από άποψη εγκληματικότητας πόλη του Μεξικού. Και μιλάμε για μία χώρα όπου η διαφθορά και η παρανομία ανθίζει όσο σε λίγες περιοχές του πλανήτη. Επομένως, γίνεται εύκολα κατανοητό το πόσο δύσκολες είναι οι συνθήκες διαβίωσης ή πιο συγκεκριμένα… επιβίωσης. Και εφόσον δεν γίνεται αντιληπτό με τη θεωρία, υπάρχουν και οι αριθμοί που με τον πιο τραγικό τρόπο επιβεβαιώνουν το γιατί αυτή η πόλη έχει βαπτιστεί ως άντρο της παρακμής.
Η τοποθεσία της συμβάλει σε όλα αυτά. Βρίσκεται στα σύνορα με την πολιτεία του Τέξας και απέναντι της (σ.σ.: τις χωρίζει ο ποταμός Ρίο Γκράντε) βρίσκεται το περίφημο Ελ Πάσο. Ουσιαστικά πρόκειται για το σταυροδρόμι της διακίνησής των ναρκωτικών που μπαίνουν στις Η.Π.Α. και κυριολεκτικά γίνεται σφαγή για τον έλεγχο των διανομών. Σε όλη το Μεξικό από το 2008 μέχρι σήμερα υπολογίζεται πως έχουν πεθάνει κοντά στους 8.000 ανθρώπους. Οι αιτίες είναι είτε ο πόλεμος των συμμοριών είτε η χρήση. Το τεράστιο σχετικό μερίδιο της Χουάρες σε αυτό τον λυπητερό αριθμό είναι κοντά στις 2.000 ψυχές.
Πέραν όσων μπλέκουν με τα καρτέλ των ναρκωτικών, εκείνες που πραγματικά υποφέρουν στην Χουάρες είναι οι γυναίκες. Μόνο τα τελευταία οκτώ χρόνια έχουν δολοφονηθεί 578, με τις 192 εξ αυτών να είναι ιερόδουλες ή να πρόκειται για σεξουαλικά εγκλήματα. Το χειρότερο απ’ όλα είναι πως λόγω διαφθοράς στο σύστημα, συνήθως οι δράστες παραμένουν ατιμώρητοι.
Οι δεύτεροι χειρότεροι της ιστορίας
Δεν είναι τυχαίο πως στην Χουάρες δεν ευδοκίμησε ποτέ κάποια σημαντική ομάδα. Πολλοί ήταν οι σύλλογοι που κατά καιρούς την εκπροσώπησαν ποδοσφαιρικά, μα μόνο μία φορά οι Κόμπρας και αυτοί το μακρινό 1992 κατάφεραν να αγωνιστούν στην Α' Κατηγορία. Και εκείνοι όμως το 2005 αποφάσισαν να μετακομίσουν την έδρα τους στο Μοντερέι, αφήνοντας την πόλη ποδοσφαιρικά… ορφανή.
Πριν από εννέα χρόνια, μία εταιρεία φάντασμα άσχετη με την πόλη αγόρασε το «brand name» της δεύτερης ομάδας της Πατσούκα (σ.σ.: αγωνιζόταν στην Γ' Κατηγορία) και αφού τη μετονόμασε σε Ιντιος, την πήγε στην Χουάρες. Το μαύρο χρήμα προϊόν ξεπλύματος έρεε σαν χείμαρρος και το 2007 αφού κατέκτησε το πρωτάθλημα της Β' Κατηγορίας αμέσως αμέσως προβιβάστηκε στα σαλόνια του Μεξικού. Οι επενδύσεις συνεχίστηκαν και την επόμενη σεζόν. Το μεγάλο όνομα που αποκτήθηκε ήταν ο Αργεντινός επιθετικός της Εστουδιάντες, Εσεκίελ Ματζιόλο, ενώ επίσης καλές αγορές αποδείχτηκαν εκείνες των διεθνών μέσων που βρέθηκαν και στο Μουντιάλ ΤΟΥ 2010, Εμίλ Μαρτίνες (Ονδούρες), Αλέν Ν’Κονγκ (Καμερούν).
Η πρώτη σεζόν στην Πριμέρα ήταν μέτρια, αλλά την επόμενη βρέθηκε να παλεύει για τον τίτλο μέσω των πλέι οφ. Παραδόξως και εντελώς ξαφνικά, η χρηματοδότηση διεκόπη, με συνέπεια την ελεύθερη πτώση. Στην Απερτούρα του 2009 οι Ιντιος κατέρριψαν το αρνητικό ρεκόρ, καθώς δεν νίκησαν ούτε σε ένα από τα παιχνίδια τους. Μάλιστα από τις 55 ομάδες που έχουν λάβει μέρος στην Πριμέρα από καταβολής της, οι Ιντιος είναι οι δεύτεροι χειρότεροι όλων των εποχών. Σήμερα εξακολουθούν να αλλάζουν ονόματα και πόλεις, να κάνουν συγχωνεύσεις, να ξεπλένουν χρήμα και και να εξαφανίζονται ξανά και ξανά. Στη Χουάρες όμως το ποδόσφαιρο παραμένει μία γλυκιά ανάμνηση σε μία πολύ δύσκολη καθημερινότητα...
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου