Γράφει ο Άγγελος ΑρτελάρηςΚακά τα ψέματα, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός είναι το χαλάκι κάτω από το οποίο έχουν συσσωρευθεί τα τελευταία χρόνια όλες οι παθογένειες και οι δυσλειτουργίες του ελληνικού μπάσκετ. Είναι το κερασάκι που θα μας αφήσει στον ουρανίσκο μας μια γλυκιά γεύση, ξεχνώντας ότι η τούρτα ήταν σκέτη αποτυχία. Και όταν μας ρώταγαν αν «η τούρτα είναι για δώρο;» εμείς έπρεπε ν” απαντήσουμε «όχι για μάπα…» Διότι, όλα αυτά τα χρόνια τρώμε την ίδια και την ίδια τούρτα αλλά στην μούρη…
Τόσα και τόσα χρόνια βλέπουμε καθ” όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου το ίδιο έργο. Το ενδιαφέρον μας εστιάζεται στις δύο αναμετρήσεις στη ρέγκιουλαρ σίζον, καθώς και στο εκτός έδρας ματς στο οποίο θα ηττηθεί ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός από κάποια υποδεέστερη ομάδα. Και βέβαια, τους τελικούς, στους οποίους η ομάδα που θα χάσει θα διαμαρτυρηθεί για τη διαιτησία, φταίει – δεν φταίει, κι αυτή που θα κερδίσει θα πετάξει το καρφί της για το επόμενο ματς. Μελετημένα πράγματα… Στην καλύτερη περίπτωση οι οπαδοί της ηττημένης ομάδας θα επιτεθούν φραστικά στους διαιτητές, θα πετάξουν αντικείμενα προς την αντίπαλη πλευρά και θ” ανάψουν εθιμοτυπικά τις φωτοβολίδες εντός του κλειστού, ενώ οι παράγοντες θα ρίξουν την «μπηχτή» τους. Στη χειρότερη οι παράγοντες θα… ουρλιάξουν, θα μιλήσουν απταίστως εις τη γαλλική γλώσσα, θα προειδοποιήσουν (sic) τους διαιτητές και οι ανεγκέφαλοι θα διακόψουν τον αγώνα. Αναμέτρηση με καθόλου εκπλήξεις και προβλέψιμη έκβαση…
Δυστυχώς, το ελληνικό μπάσκετ αρχίζει και τελειώνει στους πέντε – έξι αγώνες όλο το χρόνο και συγκεκριμένα, μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Και το χειρότερο είναι ότι η έκβαση είναι εξαιρετικά προβλέψιμη. Εκ των προτέρων γνωρίζουμε τι θα προηγηθεί ή τι θα επακολουθήσει των αναμετρήσεων. Γνωρίζουμε τι θα διεξαχθεί στη συνεδρίαση της ΚΕΔ, τους διαλόγους που θα επακολουθήσουν, το προεόρτια και τέλος τι θα συμβεί πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την λήξη των αγώνων. Όσοι ασχολούνται με την Α1 δεν θα θεωρήσουν, προφανώς σπάνιο φαινόμενο το «déjà vu» ή ελληνιστί «αυτό που έχω ήδη δει». Η αίσθηση, δηλαδή, της οικειότητας με κάτι που είναι εντελώς καινούργιο, παραμένει κρυμμένη κάπου βαθιά, κρυμμένη στον εγκέφαλό μας. Ο χρόνος, εν τέλει, επαναλαμβάνεται. Η πλειοψηφία των οπαδών δεν θα θυμάται, ούτε ποιες ομάδες έπεσαν στην Α2, αλλά ούτε και ποιες ανέβηκαν στην Α1. Ούτε βέβαια, ποια είναι η ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος. Ίσως, πάλι να μην ενθυμούνται αν ο ΠΑΟΚ ή ο Πανιώνιος κατέκτησε την τρίτη θέση στην Α1. Αυτά που σίγουρα, όμως έχουν χαραχθεί στο μυαλό τους είναι οι διαμαρτυρίες των διοικούντων για τη διαιτησία στο τρίτο και στο τέταρτο τελικό. Είναι τα έντονα παράπονα προς τα μέλη της ΚΕΔ και οι καταγγελίες για τον Βασιλακόπουλο. Είναι οι απαράδεκτες δηλώσεις που έφερναν και λίγο ως απειλή. Είναι, εν κατακλείδι, ο ισχυρισμός ότι ο Παναθηναϊκός πήρε άδικα το πρωτάθλημα, διότι βοηθήθηκε από το ελληνικό μπασκετικό σύμπαν. Το ίδιο ακριβώς θα συνέβαινε και στην περίπτωση την οποία ο Ολυμπιακός κατακτούσε το τρόπαιο.
Δυστυχώς, ουδείς ασχολήθηκε ότι το πρωτάθλημα δεν είναι, πλέον, ανταγωνιστικό από την τρίτη θέση και κάτω. Δυστυχώς, ουδείς ασχολήθηκε ότι το μπάτζετ των ομάδων κυμαίνεται από 100 έως και 400χιλ. ευρώ. Δυστυχώς, ουδείς ασχολήθηκε ότι ο υγιής σύλλογος είναι είδος προς εξαφάνιση.
Δυστυχώς, τέλος, ουδείς ενδιαφέρθηκε ότι η διοίκηση του ΕΣΑΚΕ λειτούργησεμε «αυτόματο πιλότο», δίχως να έχει λάβει σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον της Α1. Και αυτό που έκανε, κυρίως, τα δύο τελευταία χρόνια είναι να τοποθετεί τα σκουπίδια κάτω από το χαλί για να μην τα βλέπει η πεθερά, όπως θα έλεγε και ο λαός. Έλα, όμως, που τώρα έχουν φουσκώσει και πλέον, πρέπει κάποιοι να τολμήσουν να τα σηκώσουν και να τα ρίξουν στον κάλαθο των αχρήστων… Και το άσχημο είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχουν…
Πηγή:Superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου