Όπερ μεθερμηνευόμενον: «Όποιος άντρας μπορεί να οδηγεί με ασφάλεια, ενόσω φιλά μια όμορφη κοπέλα, δε δίνει στο φιλί την προσοχή που θα ’πρεπε».
Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα και με τα πολλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό. «Μα, ποιος να είναι ο ποιητής;», αναρωτήθηκα κι ευθύς αμέσως κάθισα να ψάξω σε ποιον ανήκουν τα συγκεκριμένα λόγια.
Προς μεγάλη μου έκπληξη, διαπίστωσα πως δεν ήταν ποιητής, αλλά φυσικός. Και τί φυσικός, έτσι; Ο μεγαλύτερος και διασημότερος φυσικός του εικοστού αιώνα! Βλέπεις, ένα πράγμα που ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν για τον Άλμπερτ Αϊνστάιν (περί ου ο λόγος) είναι ότι εκτός από αυθεντία των θετικών επιστημών, ο τύπος υπήρξε και μέγιστος ατακαδόρος. Προσωπικά, λογικό μου φαίνεται. Διότι, φίλε μου, αν είσαι μυαλό, είσαι ΜΥΑΛΟ σε όλους τους τομείς. Και κατ’ επέκταση ό,τι βγαίνει απ’ το στόμα σου μένει. Είτε αφορά στη θεωρία της σχετικότητας, είτε αφορά στις σχέσεις.
Όμως άλλο είναι το θέμα μας και αυτό έχει να κάνει φυσικά με το νόημα της παραπάνω φράσης αυτής καθαυτής, όπως την ξεστόμισε ο φίλος μας ο «Αλβέρτος». Που δεν είναι δα και πυρηνική φυσική. Ίσα-ίσα που είναι τόσο απλό όσο φαντάζει στο πρώτο ανάγνωσμα: προτιμότερο είναι να ζεις το πάθος σου στο 100 %, έστω κι αν κάτι τέτοιο εγκυμονεί κινδύνους και ρίσκα για την πορεία της ζωής σου, παρά να μην το βιώνεις όπως του αρμόζει.
Ποιητικό ή όχι, φρονώ πως κάπως έτσι πρέπει να αισθάνονται όλοι όσοι φορούν τη φανέλα με το εθνόσημο. Να το γουστάρουν τρελά αυτό που κάνουν. Να είναι έτοιμοι να πέσουν με τα μούτρα στη μάχη, σφίγγοντας τα δόντια και ειδικά όταν πρόκειται για παίκτες που δεν πλησιάζουν καν τα 30.
Είναι απαράδεκτο αθλητές να γυρίζουν επιδεικτικά την πλάτη στη φανέλα με το εθνόσημο και να προφασίζονται απίθανες δικαιολογίες για να παίζουν ρακέτες στις παραλίες και να γίνονται βορά στις ορέξεις των παπαράτσι των κουτσομπολίστικων φυλλάδων. Ακόμα και για να κάνουν ατομικές προπονήσεις όσοι δεν… λιάζονται δίπλα στη θάλασσα…
Αν ο Κουφός (και ο κάθε Κουφός) «προτιμά να προετοιμαστεί με την ομάδα του για το μέλλον, δηλαδή θέτει ως προτεραιότητα τις ατομικές προπονήσεις από το να εκπροσωπήσει τη χώρα του σε ένα τόσο σημαντικό τουρνουά, σαν το Μουντομπάσκετ», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Φώτης Κατσικάρης με αφορμή την… κοπάνα του ομογενή σέντερ, είναι απλά τα πράγματα: θα βρεις (γιατί πολύ σπάνια δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις) και θα δώσεις την ευκαιρία να αγωνιστούν με την εθνική όσοι το θέλουν πολύ.
Καραγκούνηδες του μπάσκετ (όπως άλλωστε σε όλα τα σπορ) πάντα θα υπάρχουν. Όπως φυσικά θα υπάρχουν και κάποιοι που θα κλείνουν επιδεικτικά τα αυτιά τους όταν καλούνται να εκπροσωπήσουν τη χώρα τους, ανεξάρτητα φυσικά αν την αισθάνονται σαν χώρα τους ή όχι…
Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που καταλαβαίνεις πώς ορισμένες προσωπικότητες, όπως ο Νοβίτσκι ή ο Τζινόμπιλι ξεπερνούν τα στενά όρια του αθλητισμού και εισέρχονται σε αυτά του μύθου…
Πηγή: superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου