Μεγάλος κόουτς, μικρός άνθρωπος!!

Ο Γ. Κογκαλίδης γράφει για τον απάνθρωπο προπονητή, το απόβλητο του μπάσκετ, που ενδεχομένως να συμφωνούσε με τις ομαδικές εκτελέσεις και τους φούρνους του Χίτλερ.Έχει περάσει σχετικά μικρό χρονικό διάστημα από τότε που η μπασκετική Ευρώπη υποκλίθηκε στον Ντέιβιντ Μπλατ. Ο ίδιος εξαργύρωσε το "χρυσό" που κέρδισε με τη Μακάμπι, με ένα "χρυσό" συμβόλαιο στο ΝΒΑ. Κι είναι αλήθεια πως αποδόθηκε δικαιοσύνη. Μόνο που ο -μέχρι χθες συμπαθής (και μιλώ επί προσωπικού)- Αμερικανός (πολιτογραφημένος Ισραηλινός) μοιάζει να έχει ιδιόμορφη άποψη για τη …"δικαιοσύνη".

"Κατά τη γνώμη μου, αυτός ο πόλεμος στον οποίο ενεπλάκη το Ισραήλ είναι ο πιο δικαιολογημένος, από αυτούς που θυμάμαι τα τελευταία χρόνια. Λυπάμαι πραγματικά για όσα συμβαίνουν στη Γάζα, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έπρεπε να παρέμβουμε εκεί, έτσι ώστε το Ισραήλ να επιβάλλει την ηρεμία μια και καλή και όλοι να μπορούμε να ζήσουμε εν ειρήνη".

Δεν ξέρω αν αυτή η δήλωση με έχει σοκάρει περισσότερο από την αδράνεια του ΟΗΕ, από την αδυναμία του …πολιτισμένου κόσμου να υψώσει τείχος προστασίας για τα παιδιά που σκοτώνονται. Και τα παιδιά δεν έχουν …διαβατήριο. Είναι παιδιά. Εν προκειμένω, σκοτωμένα παιδιά.

Υπάρχει άνθρωπος που θεωρεί δικαιολογημένη την οβίδα που πέφτει σε σχολείο, σε παιδική χαρά, σε παιδικό σταθμό; Υπάρχει άνθρωπος που δεν νιώθει οργή και μίσος, βλέποντας τις εικόνες των ακρωτηριασμένων παιδιών;

Υπάρχει και ζει ανάμεσά μας. Μέσα στην κοινωνία του μπάσκετ. Κι έχει ονοματεπώνυμο: Ντέιβιντ Μπλατ. Με μια και μόνο δήλωση απέδειξε ότι δεν αρκεί να είσαι πετυχημένος επαγγελματίας, για να είσαι και …άνθρωπος. Απέδειξε ότι ο ουμανισμός δεν είναι αυτονόητος για όλους.

Αλήθεια, πόση διαφορά έχει ο πολύς Μπλατ από τους αφιονισμένους που τραγουδούσαν ότι δεν έχει αύριο σχολείο στη Γάζα, επειδή δεν υπάρχουν παιδιά; Κι αλήθεια, θα ήθελα να μας εξηγήσει ο κ. Μπλατ πόσο δικαιολογημένο είναι αυτό;

Όταν ο άφρων Χίτλερ εξολόθρευε με όλους τους τρόπους τους Εβραίους, υπήρχαν κάποιοι "Μπλατ" της εποχής που θεωρούσαν δικαιολογημένα και τα στρατόπεδα τύπου Άουσβιτς, και τις ομαδικές εκτελέσεις, και τους φούρνους. Δεν γνωρίζω αν ιδεολογικά ο κ. Μπλατ συμφωνεί με τις πρακτικές του Αδόλφου, αλλά αν είναι δικαιολογημένη η εκτέλεση παιδιών, δεν υπάρχει κάτι αδικαιολόγητο στον πλανήτη.

Θα μπορούσα να απαριθμώ ώρες ολόκληρες αντίστοιχα ανατριχιαστικά παραδείγματα. Ο άνθρωπος πολλές φορές έχει αποδείξει ότι είναι απάνθρωπος. Κι αν κάποιοι φανατικοί στον πλανήτη κοστολογούν πολύ φθηνά την ανθρώπινη ζωή, άνθρωποι με τις εικόνες του Μπλατ, που έχουν γυρίσει τον κόσμο και που έπρεπε να έχουν διαφορετική θεώρηση και για την πολιπολιτισμικότητα και για τα βασικά δικαιώματα, θαρρούσα ότι εξ ορισμού θα ήταν …απέναντι.

Στο ΝΒΑ η ηθική των ομάδων είναι ψηλά στη λίστα με τα "to do" (που λένε οι Αμερικανοί). Θα έχει πραγματικά πλάκα να δούμε τον Μπλατ να επισκέπτεται ιδρύματα, να φωτογραφίζεται με παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, να μετέχει σε ανθρωπιστικές εκδηλώσεις.

Θα είχε μεγαλύτερη πλάκα σήμερα κιόλας να τον έστελναν πίσω στο Ισραήλ, αλλά οι Αμερικανοί έχουν επιλεκτική ευαισθησία. Αν ήταν Άραβας με σαρίκι στο κεφάλι, ίσως τώρα να δοκίμαζε "πορτοκαλί στολή" και να ετοιμάζονταν για διακοπές στην Κούβα, στο Γκουαντάναμο. Η δήλωση - πρόκληση τούς αφήνει αδιάφορους, όπως αδιάφορους τους αφήνει και το αιματοκύλισμα στη Γάζα.

Όπως και να 'χει, προσωπικά θεωρώ τον Ντέιβιντ Μπλατ απόβλητο από την κοινωνία του μπάσκετ. Παραμένει μεγάλος κόουτς, αλλά τόσο μικρός άνθρωπος…
Πηγή: sportdog.gr