Σαφώς και ήταν δύσκολα μέχρι τώρα. Δεν κάναμε καλό ξεκίνημα. Ήρθαμε από την Championship και τα βρήκαμε σκούρα. Τερματίσαμε 4οι και καταφέραμε να ανεβούμε στα play offs και είχαμε λιγότερο χρόνο να προετοιμαστούμε σε σχέση με τις Λέστερ και Μπέρνλι. Είχαμε 8 δανεικούς πέρυσι, που όλοι επέστρεψαν στους συλλόγους τους. Δύο εβδομάδες πριν το ξεκίνημα της σεζόν είχα μόλις 12 παίκτες στη διάθεσή μου. Έτσι, ήταν πολύ δύσκολα.
Ο Τόνι Φερνάντες (ιδιοκτήτης) είπε ότι η ΚΠΡ δε θα έκανε ξανά τα ίδια λάθη στην μεταγραφική περίοδο φέτος. Τελικά, μείνατε ευχαριστημένοι;
Τα πράγματα έγιναν λίγο βιαστικά, όμως πήραμε καλούς παίκτες. Απλά δεν έχω καταφέρει ακόμα να τους δω όλους στο γήπεδο. Αγοράσαμε τον Ματς από την Κάρντιφ, όμως είναι τραυματίας. Και ο Σάντρο είναι εκπληκτικός παίκτης, όμως ακόμα δεν έχει παίξει στο επίπεδο που θέλουμε.
Στο νέο σας βιβλίο γράφετε ότι ένας από τους παίκτες που θέλατε να πάρετε, για να εξασφαλίσετε την παραμονή ήταν ο Τζον Τέρι…
Ο Τζον είναι σαν τον Ρίο. Φανταστικός παίκτης και αν τους είχα και τους δύο, θα είχαμε το καλύτερο δίδυμο στην άμυνα στην Premier League. Όταν έχεις τον Τζον στην ομάδα σου, τότε έχεις έναν πραγματικό ηγέτη, έναν μαχητή και θα ήταν εξαιρετική μεταγραφή.
Ποια είναι η κυριότερη αιτία για το κακό ξεκίνημα της ΚΠΡ;
Θα έλεγα η απώλεια του Ρεμί, που πήγε στην Τσέλσι. Μας άφησε με ένα τεράστιο κενό στην επίθεση. Σε γενικές γραμμές το πρωτάθλημα είναι πολύ δύσκολο και θα πρέπει να προσαρμοστούμε γρήγορα.
Πιστεύετε ότι θα μένατε στην ΚΠΡ αν δεν είχατε καταφέρει να ανεβείτε στην Premier League;
Δε ήμουν εδώ σε διαφορετική περίπτωση. Θα είχα αποσυρθεί. Απολαμβάνω τις μέρες μου στην ΚΠΡ, είμαι χαρούμενος εδώ, έχουμε εκπληκτικό ιδιοκτήτη και απίστευτους οπαδούς. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι δε θα ήθελα να βρεθώ ξανά στην Championship. Δε θα το έκανα. Για να είμαστε δίκαιοι, νομίζω ότι και η διοίκηση θα ήθελε την αλλαγή στον πάγκο αν είχαμε μείνει στην κατηγορία.
Θα είναι η τελευταία σας δουλειά στο ποδόσφαιρο;
Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι. Ποτέ δεν ξέρεις. Το αστείο είναι ότι αν το σουτ του Μπόμπι Ζαμόρα στον τελικό των play offs σταματούσε στο δοκάρι και δεν κατέληγε στα δίχτυα, τότε δε θα ήμουν στην ΚΠΡ σήμερα. Μπορεί να είχα τελειώσει με το ποδόσφαιρο. Μπορεί να ήμουν στο Ντουμπάι ή στη Νότια Αφρική με την γυναίκα μου, απολαμβάνοντας τις διακοπές μας.
Μετά από 10 χρόνια απολαμβάνετε περισσότερο το ποδόσφαιρο στους πάγκους;
Μοιάζει το ίδιο. Όταν νικάς όλα είναι καλά, όταν όμως χάνεις τα πράγματα είναι χάλια. Η δουλειά μας έχει μεγάλη μοναξιά. Νιώθεις υπεύθυνος για όλους και δε θέλεις να απογοητεύσεις κανέναν. Είναι τρομερό συναίσθημα. Τα παίρνεις όλα στους ώμους σου. Είναι πολύ δύσκολα, όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά.
Πόσο δύσκολη είναι η διαχείριση των παικτών στο σύγχρονο ποδόσφαιρο;
Το παιχνίδι είναι διαφορετικό πλέον. Όταν ξεκίνησα δεν υπήρχαν ατζέντηδες και μπορούσες να μιλήσεις απευθείας με τους παίκτες. Αν είχαν κάποιο πρόβλημα, θα έρχονταν να σε δουν. Τώρα, όμως, μιλάς περισσότερο με τους ατζέντηδές τους, που αντί για σένα μιλάνε απευθείας με τον ιδιοκτήτη. Δεν μιλάνε με τους προπονητές. Δεν χτίζουν σχέσεις με εμάς πλέον, καθώς βλέπουν ότι οι αλλαγές στους πάγκους είναι συχνές.
Έχει γίνει επίσης δύσκολο με τους ιδιοκτήτες να εμπλέκονται συνεχώς;
Ναι, αυτό συμβαίνει σε αρκετούς συλλόγους. Όταν έπαιζα, οι πρόεδροι και οι ιδιοκτήτες ήταν απόμακροι. Αν σου μιλούσε, τον αποκαλούσες «mister» με σεβασμό και όχι με το όνομά του. Τώρα, είναι πολύ πιο προσιτοί με τους παίκτες, πολλοί από τους οποίους έχουν μέχρι και το προσωπικό τους νούμερο.
Το αγγλικό ποδόσφαιρο ενθουσιάζεται ακόμα με τους ξένους προπονητές;
Ναι, νομίζω ότι έτσι είναι. Ακόμα προσπαθούμε να προσλάβουμε ξένους τεχνικούς, μόλις μας δοθεί η ευκαιρία. Η Λίβερπουλ έχει αποδείξει με τον Μπρένταν Ρότζερς ότι μπορείς να πάρεις μικρότερους σε ηλικία προπονητές και εκείνοι να τα πάνε μια χαρά. Νομίζω ότι υπάρχουν αρκετοί νέοι προπονητές στην Championship, που μπορούν να κάνουν το επόμενο βήμα. Η αλήθεια είναι ότι όλα εξαρτώνται από τους παίκτες. Αν έχεις καλούς παίκτες, τότε η δουλειά σου δεν είναι τόσο δύσκολη. Αν δούμε τον Ζοσέ Μουρίνιο και τον βάλουμε να προπονήσει την ΚΠΡ ή την Μπέρνλι, τότε δεν πρόκειται ως διά μαγείας εκείνες να τερματίσουν στην πρώτη 7άδα.
Αν σας έδιναν την Μάντσεστερ Σίτι ή την Τσέλσι πιστεύετε ότι θα κατακτούσατε το πρωτάθλημα;
Ναι. Σίγουρα θα έφτανα κοντά όπως και να έχει χωρίς αμφιβολία. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτές οι ομάδες. Πιστεύω ότι ακόμη και με την Τότεναμ μπορούσαμε να κατακτήσουμε τον τίτλο. Αν είχαμε επενδύσει περισσότερα την κατάλληλη στιγμή, θα μπορούσαμε να το είχαμε κάνει. Μάλλον εκείνο που μας έλειπε ήταν ένας επιθετικός κλάσης. Επίσης, στην Γουέστ Χαμ αν είχαμε καταφέρει να κρατήσουμε για χρόνια εκείνη την εξαιρετική γενιά. Θα μπορούσαμε να είχαμε βγει ακόμη και στο Champions League. Μόνο αν μπορούσαμε να κρατήσουμε τον Φέρντιναντ, τον Λάμπαρντ, τον Κόουλ, τον Τζόνσον, τον Κάρικ και τον Ντεφό…
Η Τότεναμ βιάστηκε να σας αφήσει να φύγετε;
Έκαναν αυτό που θεωρούσαν σωστό, όμως από τότε δεν έχουν τερματίσει ξανά στην 4άδα. Με μένα στον πάγκο είχε τερματίσει δύο φορές στην 4άδα σε 3 χρόνια…
Πιστεύετε ότι παίρνετε τα εύσημα που σας αξίζουν ως προπονητής;
Νομίζω ναι. Όλοι ξέρουν ότι οι ομάδες μου πάντα προσπαθούσαν να παίξουν επιθετικά. Δεν γίνεται να προπονείς για 30 χρόνια σε όλα τα επίπεδα, αν δεν μπορείς να το κάνεις σωστά. Υπάρχουν πολλά παιδιά, που απολύονται μία φορά και μετά χάνονται για πάντα. Στάθηκα τυχερός.
Ο Αρσέν Βενγκέρ πρόσφατα γιόρτασε τα 18 του χρόνια στον πάγκο της Άρσεναλ. Πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να ξανασυμβεί στην Premier League;
Όχι, δεν υπάρχει καμία περίπτωση. Ίσως ο Μπρένταν Ρότζερς να τα καταφέρει αν συνεχίσει τις επιτυχίες με την Λίβερπουλ, όμως γενικότερα είναι πολύ δύσκολο να το ξαναδούμε. Οι ξένοι προπονητές είναι όλο και περισσότεροι και όλοι θέλουν να κερδίσουν το πρωτάθλημα. Όλοι τους είναι χωρίς αμφιβολία επιτυχημένοι, όμως πολλές φορές δεν καταλαβαίνουν γιατί δεν μπορούν να κερδίσουν τον τίτλο.
Ποιος από τους πρώην παίκτες σας, σας έχει ικανοποιήσει περισσότερο με την εξέλιξή του;
Σίγουρα ο Μπέιλ. Υπήρχε εκείνο το αρνητικό ρεκόρ, που δεν είχε βρεθεί στην 11άδα σε νίκη για 24 αγώνες. Και ξαφνικά… απογειώθηκε. Έχει γίνει εκπληκτικός παίκτης, ένας από τους 4 καλύτερους αυτή τη στιγμή στον κόσμο. Φυσικά, νιώθω περήφανος και για όλους τους παίκτες που είχα στην Γουέστ Χαμ. Παίκτες όπως ο Φέρντιναντ και ο Λάμπαρντ. Είναι από τους καλύτερους επαγγελματίες που έχω γνωρίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου