Ο MVP του clásico καθόταν στον πάγκο!!

Ο Βασίλης Σαμπράκος μένει έκθαμβος από την έκθεση ποδοσφαίρου από τον Κάρλο Αντσελότι, που έμοιαζε να καθοδηγεί τους παίκτες του στο Μπερναμπέου σαν να ήταν μαριονέτες.

ADVERTISEMENT

Ήταν ποδόσφαιρο - χάρμα οφθαλμών αυτό που παρουσίασαν για περίπου 60’ λεπτά η Ρεάλ, κυρίως αυτή, και η Μπαρτσελόνα. Ήταν η καλύτερη ώρα ποδοσφαίρου που έχουμε παρακολουθήσει στη διάρκεια αυτής της σεζόν σε όλα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και τις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις. Ποδόσφαιρο που σε κάνει να νιώθεις ευλογημένος που αυτό συμβαίνει στην high definition εποχή, δηλαδή που αυτό το ποδόσφαιρο αποδίδεται τηλεοπτικά με τις παραγωγές που επιτρέπει η τεχνολογία αιχμής, οι οποίες σε βάζουν όσο γίνεται πιο μέσα στο γήπεδο ως τηλεθεατή.
Τώρα που το είδαμε, όλα μοιάζουν φυσιολογικά και ο νους τα δέχεται δίχως ανάγκη για ερμηνεία και πολλές εξηγήσεις: μια πιο ώριμη, πιο έτοιμη και για καιρό δουλεμένη ομάδα, αυτή του Κάρλο Αντσελότι επικράτησε με σχετική άνεση επί μιας καινούργιας ομάδας, η οποία έχει νέο προπονητή και είχε την ατυχία να αντιμετωπίσει μια σειρά από σύνθετα προβλήματα, τα οποία έκαναν τη δουλειά του πρωτόπειρου ως τεχνικού σε clasico Λουίς Ενρίκε ακόμη πιο δύσκολη.
Αυτή ήταν μια νίκη προπονητή και γι’ αυτό είναι από δύσκολο έως αδύνατο να διακρίνει κανείς τον MVP. Ο Ισκο και ο Χάμες ήταν παίκτες - αποκάλυψη επειδή απέδωσαν με έως και απροσδόκητη ισορροπία ανάμεσα σε δημιουργική και ανασταλτική δράση. Ο Πέπε, ο Ράμος και ο Μόντριτς δούλεψαν πολύ, ο Κασίγιας έκανε δύο καίριες επεμβάσεις, ο Μπενζεμά ήταν πολύ λειτουργικός, αλλά ο MVP ήταν αυτός που καθόταν στον πάγκο. Ο προπονητής που έχει ισιώσει μια σεζόν που ξεκίνησε στραβά και παρουσίασε μια ομάδα αποτελούμενη από αμέτρητους σταρ που πειθαρχούσαν στο σύστημα, κρατούσαν με μεγάλη συγκέντρωση τον σχηματισμό μέχρι το τέλος, άλλαζαν με αρμονία μπαλέτου από το 4-3-3 στο 4-4-2, έβγαλαν πολλά κομμάτια από το ρεπερτόριο της Ρεάλ, με ποδόσφαιρο κυριαρχίας για περίπου 15’ λεπτά από τη στιγμή του γκολ που δέχθηκαν αλλά και με την δολοφονική αντεπίθεση - trademark του τρίτου γκολ.
Αυτή η Ρεάλ εξέπεμψε απόψε από το Μπερναμπέου προς όλο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη το μήνυμα ότι είναι ικανή να επαναλάβει το περσινό κατόρθωμα, δηλαδή να διεκδικήσει μέχρι τέλους την κατάκτηση του Champions League.
Αυτή η Μπαρτσελόνα όμως δεν ήταν όσο λίγη την δείχνει το αποτέλεσμα και κυρίως η εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου. Είναι μια μια καινούργια έκδοση, η οποία έχει την ίδια ιδέα με την προπροηγούμενη, δηλαδή την ομάδα του Γκουαρδιόλα και του Βιλανόβα, η οποία έχει μόλις προσθέσει στη μηχανή το πιο ακριβό εξάρτημα αυτού του καλοκαιριού, τον Λουίς Σουάρες, που όλοι καταλάβαμε ότι έχει καθαρή προοπτική να κουμπώσει και να της ανεβάσει τα αγωνιστικά κυβικά. Όταν θα βρει την ιδανική σύνθεση για την μεσαία γραμμή της, της οποίας η φθορά από τα χρόνια απόψε ήταν εμφανής, κι όταν αποκτήσει δεξί μπακ με μεγαλύτερη ισορροπία ανάμεσα σε ανασταλτική και δημιουργική δράση από αυτόν τον Αλβες, η Μπάρτσα θα εξελιχθεί σε μια ομάδα ικανή να θυμίσει τον καλύτερο εαυτό της. Και έχει τους παίκτες που θα την βοηθήσουν να το κάνει, στην μεσαία και την αμυντική γραμμή. Για την επίθεση, ούτε λόγος, εννοείται.
Το αγωνιστικό υπερθέαμα ακολούθησε μια επίδειξη αθλητικού πολιτισμού, με τους ηττημένους να αναγνωρίζουν την ανωτερότητα των νικητών. Το καλύτερο φινάλε ενός πολιτισμένου έργου, γεμάτο από fair play μετά από κάθε σκληρό μαρκάρισμα. Το ισπανικό πρωτάθλημα στα καλύτερά του. Το πρωτάθλημα με το παιχνίδι που αποτελεί το ακριβότερο ποδοσφαιρικό προϊόν μετά τον τελικό του Champions League, το clasico, που έγραψε ήδη ιστορία ως το καλύτερο ματς της σεζόν. Μέχρι το επόμενο.

*Πηγή: gazzetta.gr*