Οσα συμβαίνουν στη διάρκεια των τελευταίων ημερών ανάμεσα στον υφυπουργό Αθλητισμού και την ΕΠΟ επιβεβαιώνουν
αυτό που είχε γίνει προηγουμένως αντιληπτό: ο Γιάννης Ανδριανός δεν
σκοπεύει να αλλάξει στάση απέναντι σε μια διοίκηση, την οποία δεν
εμπιστεύεται και με την οποία δεν είναι διατεθειμένος να γίνει ανεκτικός
αν αυτή δεν τον πείσει προηγουμένως με πράξεις ότι σκοπεύει να αλλάξει
το καθεστώς λειτουργίας της και κυρίως ότι σκοπεύει να αλλάξει τον τρόπο
των εκλογών της και τον τρόπο ελέγχου και διοίκησης της διαιτησίας.
Μέρα με την μέρα γίνεται και πιο αντιληπτό ότι ο υφυπουργός Αθλητισμού
σκοπεύει να στριμώξει παντοιοτρόπως την διοίκηση της ΕΠΟ ώστε να την
πείσει για την απαίτηση αυτή να αλλάξει.
Ας αφήσουμε στην άκρη το σενάριο των εθνικών εκλογών, το οποίο μπερδεύει πολύ αυτή την υπόθεση και αφαιρεί τις όποιες πιθανότητες επιτυχίας αυτής της προσπάθειας που κάνει ο υφυπουργός Αθλητισμού. Στην περίπτωση εκλογών άλλωστε είναι προφανές ότι θα μπει μια άνω τελεία, η οποία θα μετατραπεί σε τελεία αν ο Ανδριανός δεν είναι στο υφυπουργείο μετά από τις εκλογές. Αφήνοντας όλο αυτό το σενάριο στην άκρη, ποια είναι τα επόμενα βήματα μιας κυβέρνησης που θέλει να αναγκάσει το ποδόσφαιρο να αυτοκαθαρθεί;
Το λάθος με την UEFA
Σε όλη αυτή την προσπάθειά του ο Ανδριανός έκανε ένα λάθος, το οποίο ήταν σοβαρό. Δεν ακολούθησε την προσφιλή τακτική όλων των κυβερνήσεων πανευρωπαϊκά στις προσπάθειες που κάνουν για αλλαγές στο ποδόσφαιρο. Δεν πήγε εκ των προτέρων στην UEFA για να ζητήσει τη συνεργασία – καθοδήγησή της ώστε να επιτύχει τις δομικές αλλαγές στο ποδόσφαιρο δίχως να απειλεί με τον νέο νόμο το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου. Εγραψε ένα σχέδιο νόμου δίχως να συμβουλευτεί την UEFA, με συνέπεια να “την βάλει απέναντι” και να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της αποβολής του ελληνικού ποδοσφαίρου από τις ευρωπαϊκές και τις διεθνείς διοργανώσεις.
Ο Ανδριανός μπορεί να έδειξε εκ των υστέρων διάθεση μιας συνάντησης με την UEFA και την FIFA προκειμένου να αντιληφθεί τα τι και τα πώς προκειμένου να μην παραβιάζει ο νόμος το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου, αλλά ο εκνευρισμός της UEFA δεν εκτονώθηκε. Τα στελέχη της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας μένουν πίσω από την “δεν γίνεται η UEFA να κάνει πίσω και να δημιουργήσει δεδικασμένο για τις άλλες 53 ομοσπονδίες – μέλη της” θέση, από την οποία πολύ δύσκολα θα μετακινηθούν.
Οι επιλογές του Ανδριανού
Ποιες είναι τώρα οι τακτικές επιλογές του Ανδριανού; Η πρώτη ήταν το “ΕΠΟ άλλαξε μόνη σου καταστατικό εκ των προτέρων και εγώ θα αποσύρω τα επίμαχα κομμάτια από τον νόμο” μήνυμά του προς την διοίκηση της Ομοσπονδίας. Η δεύτερη θα είναι να επιχειρήσει να πείσει την UEFA σε μια συνάντηση ότι το ζήτημα είναι η ουσία, δηλαδή οι αλλαγές και όχι το ποιος θα πιστωθεί τις αλλαγές, δηλαδή το αν αυτές θα εμπεριέχονται στον νόμο. Δηλαδή η δέσμευσή του προς την UEFA ότι θα αποσύρει τις επίμαχες διατάξεις από τον νόμο αν η ευρωπαϊκή ομοσπονδία υποχρεώσει την ΕΠΟ να προχωρήσει άμεσα στις αλλαγές. Και η τρίτη επιλογή θα είναι να επιχειρήσει να περάσει τον νόμο δίχως αλλαγές, δηλαδή να χρεωθεί την αποβολή του ελληνικού ποδοσφαίρου, η οποία θα είναι διαρκής μέχρι την αλλαγή ή την ακύρωση του νόμου. Τι σημαίνει πρακτικά το τελευταίο; Οτι η κυβέρνηση θα περάσει αυτό τον νόμο, με τον οποίο θα υποχρεώσει την ΕΠΟ να αλλάξει καταστατικό. Στις επόμενες εκλογές θα εκλεγεί μια νέα διοίκηση, και εκ των υστέρων, κι ενώ το καταστατικό θα έχει αλλάξει και θα έχει πάει προς την κατεύθυνση του νόμου, η κυβέρνηση θα αποσύρει τις σχετικές διατάξεις από τον νόμο ή θα εξαιρέσει την ποδοσφαιρική ομοσπονδία από αυτές. Και τότε η UEFA και η FIFA θα άρουν τον αποκλεισμό.
Πόσο μπορεί να κρατήσει αυτή η διαδικασία; Ουδείς μπορεί να το εκτιμήσει με ασφάλεια, αλλά είναι βέβαιο ότι συζητάμε για ένα διάστημα μακρύ, έτους ή και ετών, κατά του οποίου τη διάρκεια η Ελλάδα θα παίζει ποδόσφαιρο μόνο εντός των συνόρων. Φυσικά σε αυτό το διάστημα η σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ θα αναγκαστεί να σηκώσει τα χέρια ψηλά και να ξεγαντζωθεί από τις καρέκλες ακόμη και αν έχει ξεμπερδέψει με τις εισαγγελικές διώξεις, διότι ο αποκλεισμός θα φέρει οικονομική καταστροφή και θα δημιουργήσει καθεστώς πλήρους αδυναμίας της ΕΠΟ να αυτοσυντηρηθεί.
Δεδομένης της διάθεσης του Ανδριανού και της στήριξης που απολαμβάνει από τον Πρωθυπουργό, όλα τα παραπάνω, τα οποία μέχρι σήμερα δεν έχουν καταγραφεί παρά μόνο ως σενάρια είναι πολύ πιθανό να αρχίσουν να συμβαίνουν μετά τον Ιανουάριο. Οι παρατηρητές της υπόθεσης που γνωρίζουν και μπορούν να αναλύσουν τα δεδομένα εκτιμούν ότι αν η κυβέρνηση επιμείνει στην απαίτηση για αλλαγές προς την ΕΠΟ και καταφέρει να συνεννοηθεί με την UEFA θα καταφέρει να φέρει την σημερινή διοίκηση Σαρρή σε πολύ δύσκολη θέση και τελικώς να την αναγκάσει να κάνει τις αλλαγές και να αποχωρήσει.
Ας αφήσουμε στην άκρη το σενάριο των εθνικών εκλογών, το οποίο μπερδεύει πολύ αυτή την υπόθεση και αφαιρεί τις όποιες πιθανότητες επιτυχίας αυτής της προσπάθειας που κάνει ο υφυπουργός Αθλητισμού. Στην περίπτωση εκλογών άλλωστε είναι προφανές ότι θα μπει μια άνω τελεία, η οποία θα μετατραπεί σε τελεία αν ο Ανδριανός δεν είναι στο υφυπουργείο μετά από τις εκλογές. Αφήνοντας όλο αυτό το σενάριο στην άκρη, ποια είναι τα επόμενα βήματα μιας κυβέρνησης που θέλει να αναγκάσει το ποδόσφαιρο να αυτοκαθαρθεί;
Το λάθος με την UEFA
Σε όλη αυτή την προσπάθειά του ο Ανδριανός έκανε ένα λάθος, το οποίο ήταν σοβαρό. Δεν ακολούθησε την προσφιλή τακτική όλων των κυβερνήσεων πανευρωπαϊκά στις προσπάθειες που κάνουν για αλλαγές στο ποδόσφαιρο. Δεν πήγε εκ των προτέρων στην UEFA για να ζητήσει τη συνεργασία – καθοδήγησή της ώστε να επιτύχει τις δομικές αλλαγές στο ποδόσφαιρο δίχως να απειλεί με τον νέο νόμο το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου. Εγραψε ένα σχέδιο νόμου δίχως να συμβουλευτεί την UEFA, με συνέπεια να “την βάλει απέναντι” και να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της αποβολής του ελληνικού ποδοσφαίρου από τις ευρωπαϊκές και τις διεθνείς διοργανώσεις.
Ο Ανδριανός μπορεί να έδειξε εκ των υστέρων διάθεση μιας συνάντησης με την UEFA και την FIFA προκειμένου να αντιληφθεί τα τι και τα πώς προκειμένου να μην παραβιάζει ο νόμος το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου, αλλά ο εκνευρισμός της UEFA δεν εκτονώθηκε. Τα στελέχη της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας μένουν πίσω από την “δεν γίνεται η UEFA να κάνει πίσω και να δημιουργήσει δεδικασμένο για τις άλλες 53 ομοσπονδίες – μέλη της” θέση, από την οποία πολύ δύσκολα θα μετακινηθούν.
Οι επιλογές του Ανδριανού
Ποιες είναι τώρα οι τακτικές επιλογές του Ανδριανού; Η πρώτη ήταν το “ΕΠΟ άλλαξε μόνη σου καταστατικό εκ των προτέρων και εγώ θα αποσύρω τα επίμαχα κομμάτια από τον νόμο” μήνυμά του προς την διοίκηση της Ομοσπονδίας. Η δεύτερη θα είναι να επιχειρήσει να πείσει την UEFA σε μια συνάντηση ότι το ζήτημα είναι η ουσία, δηλαδή οι αλλαγές και όχι το ποιος θα πιστωθεί τις αλλαγές, δηλαδή το αν αυτές θα εμπεριέχονται στον νόμο. Δηλαδή η δέσμευσή του προς την UEFA ότι θα αποσύρει τις επίμαχες διατάξεις από τον νόμο αν η ευρωπαϊκή ομοσπονδία υποχρεώσει την ΕΠΟ να προχωρήσει άμεσα στις αλλαγές. Και η τρίτη επιλογή θα είναι να επιχειρήσει να περάσει τον νόμο δίχως αλλαγές, δηλαδή να χρεωθεί την αποβολή του ελληνικού ποδοσφαίρου, η οποία θα είναι διαρκής μέχρι την αλλαγή ή την ακύρωση του νόμου. Τι σημαίνει πρακτικά το τελευταίο; Οτι η κυβέρνηση θα περάσει αυτό τον νόμο, με τον οποίο θα υποχρεώσει την ΕΠΟ να αλλάξει καταστατικό. Στις επόμενες εκλογές θα εκλεγεί μια νέα διοίκηση, και εκ των υστέρων, κι ενώ το καταστατικό θα έχει αλλάξει και θα έχει πάει προς την κατεύθυνση του νόμου, η κυβέρνηση θα αποσύρει τις σχετικές διατάξεις από τον νόμο ή θα εξαιρέσει την ποδοσφαιρική ομοσπονδία από αυτές. Και τότε η UEFA και η FIFA θα άρουν τον αποκλεισμό.
Πόσο μπορεί να κρατήσει αυτή η διαδικασία; Ουδείς μπορεί να το εκτιμήσει με ασφάλεια, αλλά είναι βέβαιο ότι συζητάμε για ένα διάστημα μακρύ, έτους ή και ετών, κατά του οποίου τη διάρκεια η Ελλάδα θα παίζει ποδόσφαιρο μόνο εντός των συνόρων. Φυσικά σε αυτό το διάστημα η σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ θα αναγκαστεί να σηκώσει τα χέρια ψηλά και να ξεγαντζωθεί από τις καρέκλες ακόμη και αν έχει ξεμπερδέψει με τις εισαγγελικές διώξεις, διότι ο αποκλεισμός θα φέρει οικονομική καταστροφή και θα δημιουργήσει καθεστώς πλήρους αδυναμίας της ΕΠΟ να αυτοσυντηρηθεί.
Δεδομένης της διάθεσης του Ανδριανού και της στήριξης που απολαμβάνει από τον Πρωθυπουργό, όλα τα παραπάνω, τα οποία μέχρι σήμερα δεν έχουν καταγραφεί παρά μόνο ως σενάρια είναι πολύ πιθανό να αρχίσουν να συμβαίνουν μετά τον Ιανουάριο. Οι παρατηρητές της υπόθεσης που γνωρίζουν και μπορούν να αναλύσουν τα δεδομένα εκτιμούν ότι αν η κυβέρνηση επιμείνει στην απαίτηση για αλλαγές προς την ΕΠΟ και καταφέρει να συνεννοηθεί με την UEFA θα καταφέρει να φέρει την σημερινή διοίκηση Σαρρή σε πολύ δύσκολη θέση και τελικώς να την αναγκάσει να κάνει τις αλλαγές και να αποχωρήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου