Το μοναδικό στοιχείο που, ίσως, λησμονώ είναι αν κάθε έναρξη της αγωνιστικής περιόδου περνούσα από τον γιατρό της ομάδας για το προληπτικό έλεγχο της υγείας μου. Δεν θυμάμαι ούτε μια φορά να είχα υποβληθεί σε προληπτικές εξετάσεις ή να με είχε παρακολουθήσει γιατρός. Αυτό που θυμάμαι έντονα ήταν ότι οι ιατρικές βεβαιώσεις όλων των παικτών έφθαναν περίπου μια ώρα πριν από το πρώτο παιχνίδι της σεζόν στο γήπεδο, δίχως να έχει προηγηθεί έλεγχος!
Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα προσπάθησα με τον ίδιο τρόπο – η συνήθεια βλέπετε – να λάβω μια ιατρική βεβαίωση προκειμένου να κατατεθεί σε αθλητικό οργανισμό ώστε να έχω δικαίωμα να χρησιμοποιήσω την πισίνα. Φευ… Ο γιατρός ήταν κατηγορηματικός: «Θα υποβληθείς πρώτα σε πλήρη ιατρικό έλεγχο (triplex καρδιάς, τεστ κοπώσεως) και στη συνέχεια θα λάβεις τη βεβαίωση!!!» Η απάντησή μου ήταν αυθόρμητη: «Μα, γιατρέ είμαι εντάξει, δεν αντιμετωπίζω πρόβλημα…»
Στην Ελλάδα, είθισται, να κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια τη ζωή μας πιο εύκολη. Θέλουμε, επί παραδείγματι, άδεια οδήγησης; Με 200 ευρώ περνάς – χωρίς να κοπείς – τις εξετάσεις και με 1.000 έρχεται στο σπίτι σου, με κούριερ, χωρίς να συμμετέχεις στη διαδικασία!!! Θέλεις η σύνταξη να βγει πιο γρήγορα; Πλήρωσε το …γρηγορόσημο. Θέλεις να κάνεις εγχείρηση μέσα σε λίγες ημέρες; Δύο χιλιάδες ευρώ μέσα στο μήνα, τρεις στο δεκαπενθήμερο και τέσσερις αύριο!!! Τόσο απλά και εύκολα είναι τα πράγματα.
Το ζητούμενο, βεβαίως, δεν είναι η διαφθορά αλλά το τραγικό συμβάν σε αγώνα μπάσκετ. Ένα 18χρονο παλικάρι άφησε την τελευταία του πνοή στο παρκέ και σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, ο θάνατός του οφείλεται σε παθολογικά αίτια. Όχι, δηλαδή, σε τραυματισμό που προέκυψε την ώρα του αγώνα, αλλά σε πρόβλημα το οποίο αντιμετώπιζε αλλά δεν το γνώριζε. Τι σημασία, αλήθεια, έχει αν χάσαμε το παλικάρι από τραυματισμό ή παθολογικά αίτια; Αναντίρρητα, έχει διότι αποκαλύπτει τη «γύμνια» του ελληνικού αθλητισμού. Αποδεικνύει την αδιαφορία πολλών παραγόντων αλλά και προπονητών στα προβλήματα υγείας των αθλητών τους. Δεν δείχνουν ενδιαφέρον για την υγεία τους και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να εξασφαλιστούν από ενδεχόμενο κίνδυνο.
Έχετε δει πινακίδα σε κλειστά πάρκινγκ ή συνεργεία αυτοκινήτων που αναφέρει ότι «σε περίπτωση πυρκαγιάς δεν φέρουμε ευθύνη»; Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στους συλλόγους. Μια ιατρική βεβαίωση ζητούν ορισμένοι υπεύθυνοι ομάδων από τους γονείς των νεαρών αθλητών και …πέρα βρέχει. Να έχουν το «κεφάλι τους ήσυχο», να μην αντιμετωπίσουν κυρώσεις σε μια κακιά στιγμή. Όλα τα άλλα είναι εκ του περισσού. Ούτε προληπτικός έλεγχος, ούτε καν μια υποτυπώδη εξέταση. Ό,τι ακριβώς κάναμε εμείς πριν από δεκαετίες…
Θεωρούμε ότι ήρθε ο καιρός ν’ αλλάξουν ακόμα περισσότερα πράγματα στο μπάσκετ. Ήρθε ο καιρός οι ομάδες και κατ’ επέκταση οι ενώσεις ανά τη χώρα, να προσφέρουν υψηλότερες υπηρεσίες στους αθλητές, οι οποίοι δεν πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται με ερασιτεχνικό τρόπο. Μια ετήσια ιατρική ασφάλεια προκειμένου να μην επιβαρύνονται οικονομικά οι γονείς, ένας εξονυχιστικός ιατρικός έλεγχος δύο φορές το χρόνο σε νοσοκομεία ή διαγνωστικά κέντρα και η επίβλεψη εξειδικευμένων ατόμων (γιατρός, φυσιοθεραπευτής, γυμναστής, διατροφολόγος, παιδοψυχολόγος κλπ.) κρίνονται ως αναγκαίες, επιβεβλημένες ενέργειες. Μια εμπεριστατωμένη, δηλαδή και λεπτομερή καρδιολογική, παθολογική και μυοσκελετική εξέταση, προκειμένου να αποτυπώνεται η φυσική ικανότητα του αθλούμενου, η δημιουργία ενός αρχείου που έχει να κάνει με το ατομικό δελτίο υγείας και βέβαια, η έκδοση της κάρτας υγείας του καλαθοσφαιριστή.
Που θα βρουν τα χρήματα οι ομάδες; Η ισχύς εν τη ενώσει… Υπό την «ομπρέλα» της τοπικής ένωσης, οι παράγοντες των συλλόγων πρέπει ν’ αποφασίσουν ότι θα προσφέρουν ασφάλεια και ότι οι γονείς θ’ αισθάνονται σίγουροι για τις δύο ώρες που θ’ απουσιάζουν τα παιδιά από το σπίτι. Επιβάλλεται να υπάρξει μεγαλύτερη οργάνωση στους τομείς της καθαριότητας (αποδυτήρια) και της ασφάλειας (υγεία, υποδομές). Επιβάλλεται πλέον, να μην αφήνουμε απολύτως τίποτα στην τύχη τους…
*Πηγή: superbasket.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου