Στο
νήμα, προσπέρασε και τον Γιούργκεν Κλοπ. Δεν τους συγκρίνω, δεν έχει
νόημα άλλωστε να κάνεις σύγκριση μεταξύ Κλοπ και Σιμεόνε, αλλά η αλήθεια
είναι ότι ο Αργεντίνος πέρασε ένα βήμα μπρος στην κοινή γνώμη, στην
παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα. Και αυτό οφείλεται στη φετινή χρονιά
της δικής του Ατλέτικο και στην χρονιά της Ντόρτμουντ. Οφείλεται στις
μεταγραφικές επιλογές και τα “ψώνια” που έκανε αυτός σε σύγκριση με αυτά
που έκανε ο Κλοπ.
Οπως και να έχει όμως και ανεξάρτητα από τον... Κλοπ, ο Ντιέγκο Σιμεόνε παρέμενε το πιο hot όνομα
προπονητή που μπορούσε να μετακινηθεί το καλοκαίρι. Εναν προπονητή που
όλοι οι μεγάλοι εκτός Ισπανίας τον έβλεπαν σαν... ξερολούκουμο και ήταν
έτοιμοι να του στρώσουν... κόκκινο χαλί για να περάσει τις πύλες τους.
Ο ίδιος δεν
το έκανε όμως. Προτίμησε την παραμονή στην Ατλέτικο Μαδρίτης και μάλιστα
με ένα πολυετές συμβόλαιο που τον κρατάει δεμένο ως το 2020!
Οι γνώμες σχετικά με αυτή την απόφασή του, σχεδόν μοιράστηκαν... Αλλοι τον αποθέωσαν μιλώντας για την πίστη στο project που
ο ίδιος ξεκίνησε να τρέχει και συνεχίζει να εξελίσσεται εξαιρετικά και
άλλοι τον... κατηγόρησαν για έλλειψη φιλοδοξίας και ότι επέλεξε την
σιγουριά. Κανείς φυσικά δεν είπε ότι έμεινε για τα λεφτά, γιατί αυτά
μπορεί μεν να είναι πολλά σε σχέση με τα χρήματα που έπαιρνε ως τώρα (οι
νέες απολαβές του θα φτάνουν τα 6 εκατ. ευρώ ετησίως), αλλά είναι
βέβαιο ότι αλλού μπορούσε να βρει περισσότερα. Η Σίτι για παράδειγμα
στην Αγγλία έμοιαζε έτοιμη να του προσφέρει 10 εκατ. ευρώ το χρόνο ως
απολαβές.
Ανεξάρτητα
από το ποια είναι η γνώμη μου νομίζω ότι υπάρχουν ορισμένα πράγματα από
την ως τώρα πορεία του Τσόλο Σιμεόνε που μας εξηγούν με τον καλύτερο
τρόπο αυτήν την απόφασή του.
Το πρώτο, ότι την δουλειά, θέλει και ξέρει να την κάνει μόνος του. Πρόκειται για έναν manager και όχι για έναν προπονητή. Τέτοιες ελευθερίες σαν αυτές που έχει στην Ατλέτικο σε μία άλλη ομάδα δύσκολα θα έβρισκε.
Στην Ισπανία
αποκλείεται. Δεν της βρήκε ούτε ο Μουρίνιο... Χώρια λοιπόν που ως
χαρακτήρας αποκλείεται να πήγαινε μετά την Ατλέτικο στην Ρεάλ ή την
Μπάρτσα και ως επαγγελματίας δεν θα ήθελε να το κάνει. Δεν του έλεγε
τίποτα αυτός ο τρόπος δουλειάς.
Ποιός θα
μπορούσε να ήταν ο επόμενος προορισμός; Μία μεγάλη ιταλική ομάδα;
Δύσκολο, μπορεί η Μίλαν και η Ιντερ να έχουν πολύ πιο βαριά φανέλα από
την Ατλέτικο, αλλά για τα επόμενα χρόνια δεν είχαν να του προσφέρουν
κάτι περισσότερο από την Ατλέτικο. Ισα ίσα θα έλεγα ότι η οικονομική
αβεβαιότητα με δεδομένο ότι ούτε την επόμενη σεζόν καμία από τις δύο θα
παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ, είναι ακόμη μεγαλύτερη στο Μιλάνο από την
Μαδρίτη. Να φύγει από την Ατλέτικο για να πάει στην Λάτσιο ή την
Φιορεντίνα μάλλον θα ήταν τρέλα και όχι επιλογή φιλοδοξίας.
Για να μην
το κουράζω και πολύ, η επόμενη επιλογή του “Τσόλο” αν δεν έμενε στην
Ισπανία και την Ατλέτικο θα ήταν η Πρέμιερ Λιγκ. Φέτος η Μάντσεστερ
Σίτι, του χρόνου όποια άλλη top ομάδα
της Αγγλίας είχε πρόβλημα και έψαχνε προπονητή. Δεν βρίσκω τον λόγο,
για την ακρίβεια δεν βρίσκω κανέναν λόγο ο Σιμεόνε να διάλεγε σήμερα
ανάμεσα στην Ατλέτικο Μαδρίτης και την εκεί παραμονή του, και την
Μάντσεστερ Σίτι, την δεύτερη.
Οτι κι' αν
σκεφτείς, από όποια σκοπιά κι' αν δεις το θέμα, όλα του έδειχναν την
επιλογή Ατλέτικο. Από τους πλέον πρακτικούς, όπως ας πούμε ότι δεν
μιλάει καλά αγγλικά, και ότι είναι άνθρωπος που κι έξω από το ποδόσφαιρο
ζει έντονα και ταυτίζεται με τους οπαδούς της ομάδας, μέχρι τους πιο
σοβαρούς, όπως ότι ο Σιμεόνε έχει μάθει να ζει ως προπονητής – μάνατζερ
που αύριο μπορεί να αποφασίσει ότι θα αλλάξει χρώμα στις φανέλες ο
σύλλογος και όλοι να του πουν “ναι”. Επιπλέον το project Σίτι, για να μην γελιόμαστε κιόλας, δεν είναι ένα project μεγαλύτερου club από αυτό της Ατλέτικο. Πιο πλούσιο ναι, πιο μεγάλο γιατί;
Ο Σιμεόνε
στην Ατλέτικο έχει όλα όσα θα ήθελε να έχει, εκτός ίσως από έναν
μεγαλύτερο προυπολογισμό για την ομάδα. Τίποτα άλλο δεν του λείπει, ούτε
σε προσωπικό, αλλά ούτε και σε επαγγελματικό επίπεδο. Προπονεί μία
ομάδα που γουστάρει, μία ομάδα με κόσμο και ιστορία, μία ομάδα που
παίζει στο top επίπεδου του
ισπανικού πρωταθλήματος, ζει σε μία χώρα – πόλη που λατρεύει, αμείβεται
πολύ καλά, είναι το απόλυτο αφεντικό, τον λατρεύουν όλοι, παραμένει στην
πρώτη γραμμή της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής επικαιρότητας, έχει την
δυνατότητα να διεκδικεί πράγματα, διακρίσεις, επιτυχίες, τίτλους,
συντηρεί το όνομά του σε top επίπεδο, και θα εξακολουθεί να είναι ένας προπονητής που τον θέλουν όλοι, όσο συνεχίζει να τα καταφέρνει με την Ατλέτικο.
Η επιλογή
για τον Τσόλο Σιμεόνε να παραμείνει στην Ατλέτικο ήταν νομίζω για τον
ίδιο, όχι ακριβώς μονόδρομος, αλλά μάλλον αυτονόητη. Το μόνο που έψαχνε
να βρει είναι η χρονική διάρκεια και από το γεγονός ότι ο ίδιος επέμεινε
αυτή να είναι μεγάλη, μας δείχνει την διάθεσή του να περάσει στον
δεύτερο κύκλο του στην Ατλέτικο, ο οποίος μπορεί να είναι ακόμη πιο
δύσκολος...
Και σε αυτόν
τον δεύτερο κύκλο ο στόχος του λογικά δεν είναι μόνο να παραμείνει η
Ατλέτικο στο υψηλό επίπεδο που την έβαλε ο ίδιος τα τελευταία χρόνια
ολοκληρώνοντας τον πρώτο κύκλο της δουλειάς του εκεί, αλλά να της
αλλάξει επίπεδο. Να την κάνει Ρεάλ ή Μπαρτσελόνα δεν γίνεται, αλλά να
την φέρει πολύ κοντά σε αυτές όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και ως μέγεθος
γίνεται.
Το επόμενο project στο μυαλό του Σιμεόνε για την Ατλέτικο είναι να μετατρέψει την La Liga από
πρωτάθλημα που σήμερα στη συνείδηση του κόσμου παγκοσμίως είναι “το
πρωτάθλημα που θα το πάρει η Ρέαλ ή η Μπάρτσα”, σε κάτι διαφορετικό “το
πρωτάθλημα στην Ισπανία θα το πάρει η Ρεάλ, η Μπάρτσα ή η Ατλέτικο” και
αυτό είναι κάτι που θέλει χρόνια, τουλάχιστον τόσα όσα και το νέο
συμβόλαιό του. Η Ατλέτικο έτσι θα αλλάξει επίπεδο πραγμτικά. Οπως θα
αλλάξει επίπεδο, όχι αν πάρει μία φορά το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά όταν οι
χρονιές που θα έχει φτάσει μέχρι τα προημιτελικά δεν θα είναι δύο σερί,
όπως σήμερα, αλλά έξι ή επτά σερί.
Και νομίζω ότι για αυτό έμεινε ο Σιμεόνε στην Μαδρίτη. Για να κάνει την Ατλέτικο top class club και όχι αυτό που είναι σήμερα, δηλαδή “η καλή φουρνιά της Ατλέτικο με προπονητή τον Σιμεόνε”...
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου