Η εύκολη ανάγνωση του αγώνα βγάζει στον αφρό τον Ιωάννη Παπαπέτρου. Όχι άδικα. Ωστόσο, είναι ο Μάντζαρης αυτός που δικαιούται τη μεγαλύτερη μερίδα στη μοιρασιά των επαίνων. Ναι, το άλλοτε πρωτοπαλίκαρο του Ντούσαν Ίβκοβιτς, στον τελικό της Κωνσταντινούπολης και όχι μόνο!
Ο Ολυμπιακός έπαιξε χωρίς τους Σπανούλη-Σλούκα, ενώ είχε πυρετωμένο τον Λαφαγιέτ. Ο Μάντζαρης ήταν σχεδόν αβοήθητος στην οργάνωση του παιχνιδιού, υποχρεωμένος να βοηθήσει και στο σκοράρισμα, χωρίς να φορτωθεί με φάουλ.
Είναι, όμως, ο ιδανικός γκαρντ για μία βραδιά όπου απαγορεύεται η παραμικρή απώλεια της αυτοσυγκέντρωσης. Ενα κομπιούτερ με σάρκα, οστά και ξανθά μαλλιά. Αυτός γιόρταζε (μια μέρα νωρίτερα), αυτός κερνούσε...
Ο Μάντζαρης διάβασε γρήγορα το αμυντικό σχέδιο του Ιβκοβιτς και μοίρασε 4 ασίστ στην α' περίοδο, με 5 πόντους γαρνιτούρα. Στα μετόπισθεν, νικήθηκε μόνο όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τον υψηλόσωμο Σάριτς - και πάλι, όμως, έμεινε κολλημένος πάνω στον προσωπικό του αντίπαλο, χωρίς να ξεχαστεί ούτε στιγμή.
Ο Ολυμπιακός τελείωσε τον αγώνα με 19 ασίστ και μόλις 8 λάθη: δύσκολα θα έβγαζε καλύτερη "οικονομία" αν είχε πλήρη την περιφερειακή του γραμμή. Τα αντίστοιχα νούμερα στον αγώνα της Κωνσταντινούπολης: 15 και 14. Η Εφές ένιωθε καλύτερα όταν είχε απέναντί της τον Σπανούλη. Τότε μπορούσε να αποκωδικοποιήσει πιο εύκολα τη συνταγή του Ολυμπιακού.
Ο Μάντζαρης είχε σήμερα 10 πόντους, 7 τελικές πάσες και 5 ριμπάουντ, ενώ έκανε μόνο 2 λάθη. Κατέβηκε και χαμηλά, στο "ποστ", απ'όπου έκανε ζημιές. Αλλά δεν είναι το σκοράρισμα το φόρτε του.
Στην άλλη άκρη του γηπέδου, ο Ερτέλ πέτυχε μόλις 6 πόντους, ενώ ο Ντρέιπερ έμεινε στο μηδέν. Ο "Ντούντα" θα τους άλλαζε και τους δύο μαζί, αν μπορούσε να πάρει στη θέση τους το παλικάρι από το Περιστέρι.
Ο θριαμβευτής στη σκακιέρα της τακτικής Γιάννης Σφαιρόπουλος τόνισε ότι αυτή η νίκη ήταν "μία από τις σημαντικότερες της χρονιάς". Η σημαντικότερη, θα έλεγα εγώ! Οχι μόνο ψυχολογικά, αλλά και αγωνιστικά.
Ο Ολυμπιακός νίκησε με διψήφια διαφορά την πλήρη Εφές μολονότι βρέθηκε κάποια στιγμή να παίζει με Κατσίβελη+Παπάπέτρου+Αγραβάνη μαζί. Τον 11ο, τον 12ο και τον 13ο παίκτη του.
Ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος μίλησε για "νίκη ψυχής", αλλά εγώ δεν πιστεύω σε ψυχάρες και σε λιοντάρια. Τα θεμέλια τοποθετήθηκαν όταν οι "ερυθρόλευκοι" υπερίσχυσαν στους νευραλγικούς τομείς της βραδιάς.
Η άμυνα ρίσκαρε πολλά με τις συνεχείς αλλαγές, αλλά τελικά δικαιώθηκε, αφού η Εφές δεν είναι τόσο αθλητική όσο λ.χ. η Φενέρμπαχτσε. Τα ριμπάουντ συνοδεύτηκαν με κόκκινο πρόσημο, με κορωνίδα τα 12 του Γιώργου Πρίντεζη.
Το μακρυνό σουτ βελτιώθηκε στην δ' περίοδο (6/8 τρίποντα, μετά τα αρχικά 4/19). Οι παγκίτες όρθωσαν το ανάστημά τους, για να ελαττώσουν το φορτίο των βασικών.
Ακόμα και με 4 απόντες, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε πιο "γεμάτος" από τη χρυσοπληρωμένη Εφές. Οταν έπεσε και ένας άσος από το μανίκι, η πλάστιγγα έγειρε οριστικά και αμετάκλητα.
Το τρίποντο με το οποίο ο Ιωάννης Παπαπέτρου έγραψε το 70-66 ακούστηκε σαν σάλπισμα νίκης, αλλά εγώ θα σταθώ στη φάση που έγινε δευτερόλεπτα νωρίτερα, όταν ο ίδιος ακολούθησε τον Κρστιτς στους αιθέρες και του απαγόρευσε το κάρφωμα.
Το πέμπτο "τριάρι" της Εθνικής ομάδας πανηγύρισε και αποθεώθηκε, ενώ το τρίτο "τριάρι" της Εθνικής ομάδας έφυγε μελαγχολικό από το γήπεδο, παρά τους 23 πόντους που πέτυχε. Άλλος για το Ζάγκρεμπ; Σας αφήνω τώρα, γιατί η τηλεόραση έχει σε λίγο Αντετοκούνμπο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου