Ο Άρης συμπληρώνει σήμερα τον πρώτο χρόνο ζωής, του δεύτερου αιώνα από τη γέννηση του. Η ημερομηνία, ιδιαιτέρως σημαντική και η αφετηρία, όπως και σε κάθε γενέθλια ημέρα, για πολύ κουβέντα για το ένδοξο παρελθόν, αλλά και τα ιστορικά λάθη. Ο Άρης δεν πρωτοτύπησε σ’ αυτό το κομμάτι. Είναι ίδιον των αθλητικών συλλόγων σ’ όλο τον πλανήτη να περνούν από το κομμάτι της ακμής στην παρακμή, αλλά για όλους του συλλόγους η παρακμή δεν έχει το ίδιο μέγεθος, ούτε την ίδια μεθοδολογία η διαχείριση της.
Ο Άρης ήπιε μέχρι την τελευταία του σταγόνα το νέκταρ της επιτυχίας όταν το ποτήρι ήταν γεμάτο, επαναπαύτηκε στις ημέρες της αφθονίας, έκρυψε τα προβλήματα κάτω από το χαλί, έπεσε θύμα της εσωστρέφειας του και διαχειρίστηκε άστοχα τα σημάδια της παρακμής. Μ’ όλα αυτά δεν είναι τυχαίο ότι βιώνει τα τελευταία χρόνια στιγμές δυσανάλογες με τη δυναμική του ονόματος του, το μόνο δηλαδή που έχει αξία στο αθλητικό χρηματιστήριο. Για πόσο όμως κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Τι σημαίνει αυτό; Ότι στον Άρη δεν θα πρέπει να ζουν με τις στιγμές του παρελθόντος, με αφορισμούς για όλα τα κακά που βρήκαν την ομάδα και με τις προσωπικές αντιπαραθέσεις οι οποίες έχουν ως πεδίο δράσης τον σύλλογο. Από την άλλη ούτε δικαιούται κανείς να θεωρεί ότι ο Άρης όλος ή μέρος του αποτελεί κτήμα του. Οποιος προσέφερε χρήματα ή εργατοώρες είναι σίγουρο ότι εισέπραξε ανταποδοτικά κέρδη τα οποία για τον καθένα από τους υποστηρικτές του συλλόγου έχουν διαφορετική μορφή. Η πόλη είναι μικρή για να αλλοιωθούν τα πραγματικά γεγονότα. Κι αν κάποια σιωπούν έχει να κάνει με την κουλτούρα τους και όχι με την άγνοια για τα πεπραγμένα και την προσφορά των παραγόντων στον σύλλογο.
Χθες με αφορμή το αφιέρωμα για τα 100+1 χρόνια του Άρη μίλησα με αρκετό κόσμο και απ’ όλους, εκτός από το θυμό τους για την κατρακύλα της ποδοσφαιρικής ομάδας, εισέπραξα και την ανάγκη που υπάρχει για σύμπνοια.
Αυτό νομίζω ότι είναι το κομβικό σημείο για το μέλλον του συλλόγου ο οποίος δεν έχει την πολυτέλεια να έχει «εχθρούς» και μέσα στο ίδιο το σπίτι του. Τα άτομα τα οποία αυτή τη στιγμή κρατούν τις τύχες του Α.Σ. Άρη μπορεί να ξεχωρίζουν για τη διάθεση που δείχνουν για προσφορά υπηρεσιών, αλλά δεν μπορούν να εμπνεύσουν την οικογένεια του συλλόγου για συσπείρωση. Οπότε «τζάμπα καίει η λάμπα» στα γραφεία του «Κλ. Βικελίδης».
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου