Βεβαίως η υπόθεση δεν μπήκε στο αρχείο και συμφωνώ απολύτως με τον Γιώργο Πρίντεζη που είπε ότι «η Μπαρτσελόνα δεν έχει πει ακόμη την τελευταία λέξη της». Απλώς με την εξέλιξη που πήρε η σειρά, νομίζω ότι οι Καταλανοί θα αρθρώσουν την τελευταία λέξη τους, μονάχα εάν πάθει αφωνία ο Ολυμπιακός στην επίθεση του ή εάν δεν φροντίσει να τους φιμώσει με την άμυνα του, όπως συνέβη στα τελευταία δυο ματς.
Σε κάθε περίπτωση η υπόθεση βρίσκεται στα χέρια των «ερυθρολεύκων», οι οποίοι ξόρκισαν την κακοδαιμονία της Βαρκελώνης (0-8), πέτυχαν το «break», προηγούνται με 2-1, πλειοδοτούν από ψυχολογικής πλευράς και έχουν την ευκαιρία να τελειώσουν τη δουλειά αύριο το βράδυ στο σπίτι τους και να ασχοληθούν με την... Μπαρτσελόνα της Ελλάδας!
Σοβαρολογώ, διότι άπαξ και ξεμπλέξουν οι «γαύροι» με τους Καταλανούς, τότε θα διεκπεραιώσουν και την εκκρεμότητα που έχουν στο ελληνικό πρωτάθλημα με τον ομόχρωμο τους, Πανιώνιο!
Σε κάθε περίπτωση είναι πιο ευχάριστο και ασφαλέστερο να έχουν να κάνουν με τον Βεργίνη, παρά με τον διάβολο που λέγεται Ναβάρο και δεν είναι ο τύπος ο οποίος παραδίδεται εύκολα, ούτε θα αποδεχόταν αγόγγυστα τον πρώιμο αποκλεισμό, πολλώ δε μάλλον όταν (θα) πρόκειται για τον δεύτερο σε σειρά πλέι οφς από ελληνική ομάδα μέσα σε τέσσερα χρόνια: είχε προηγηθεί το 3-1 της σεζόν 2010-11 από τον Παναθηναϊκό που... ξεσπίτωσε τους «μπλαουγκράνα» από το δικό τους Φάιναλ Φορ και οι καμπάνες κτυπούν και πάλι πένθιμα στα πέριξ του «Παλαού Μπλαουγκράνα».
Ας μην τα θέλουν όμως όλα δικά τους οι Καταλανοί: τους φτάνει η πρόκριση στο Φάιναλ Φορ του Champions League την οποία σφράγισαν στο καπάκι με αντίπαλο την Παρί Σεν Ζερμέν για να βιώσουν ως σύλλογος μια κλασική βραδιά χαρμολύπης...
Παρεμπιπτόντως μια διαφορετική χαρμολύπη μπορεί να νιώθει και ο Ολυμπιακός, καθότι η 21η Απριλίου που χθες του προσπόρισε μια από τις σπουδαιότερες νίκες της ιστορίας του, πριν από 21 χρόνια τον έκανε να κλαίει με μαύρο δάκρυ: αυτή τη βραδιά του 1994 είχε ηττηθεί με 59-57 από την Τζουβεντούτ Μπανταλόνα στον από πάσης απόψεως αλλόκοτο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης στο Τελ Αβίβ!
Από σημειολογικής πλευράς είναι κρίμα που ο τέταρτος αγώνας διεξάγεται αύριο και όχι την Παρασκευή, όταν ο μήνας θα έχει 24 και ακριβώς αυτή τη μέρα, πριν από 18 χρόνια, ο Ολυμπιακός νικούσε στο «Παλαέουρ» την Μπαρτσελόνα με 73-58 και ανέβαινε στο θρόνο ως Ρωμαίος αυτοκράτωρ!
Βεβαίως όλα αυτά τα σημειολογικά και τα ιστορικά στοιχεία δεν παίζουν μπάσκετ και ως επί το πλείστον απασχολούν το σινάφι μας και όχι τους παίκτες και τους προπονητές. Ελόγου τους έχουν άλλες προτεραιότητες οι οποίες είναι ίδιες κι απαράλλακτες: τόσο ο Σφαιρόπουλος, όσο και ο Πασκουάλ νοιάζονται πώς θα ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός καθοριστικού αγώνα που για μεν τον Ολυμπιακό είναι το πρώτο «matchpoint», για δε την Μπαρτσελόνα μια κλασική περίπτωση «do or die».
Το γεγονός ότι οι «ερυθρόλευκοι» έχουν δυο ευκαιρίες για να προκριθούν, ενώ η Μπαρτσελόνα είναι καταδικασμένη να νικήσει για να επιζήσει, δεν πρέπει επ' ουδενί να διαφοροποιήσει την προσέγγιση τους στο ματς και φαντάζομαι ότι θα 'χει μαλλιάσει η γλώσσα του Σφαιρόπουλου για να καταστήσει σαφές στους παίκτες του ότι το πληγωμένο θηρίο είναι πάντοτε πιο επικίνδυνο.
Ως πληγωμένο θηρίο αντέδρασε άλλωστε και ο ίδιος ο Ολυμπιακός στο δεύτερο ματς, αλλά και ο Παναθηναϊκός μετά τις δυο αιχμαλωσίες στη Μόσχα και η Αναντολού Εφές υπό το βάρος του 0-2, ακόμη και η Μακαμπί που εντέλει υπέστη στην παράταση το «sweep».
Τώρα που (όπως έλεγε σε τέτοιες περιπτώσεις ο Μάκης Δενδρινός) σφίγγουν τα γάλατα, όλα τα λεφτά είναι η άμυνα και αυτή θα πρέπει να αποτελεί το πολύτιμο φυλακτό του Ολυμπιακού. Η άμυνα θα τον κρατήσει όρθιο όταν υποφέρει από... δυσκοιλιότητα και μ' αυτήν θα ρεφάρει τις όποιες κακοτεχνίες της επίθεσης του, που ενδέχεται κιόλας υπό την πίεση του αποτελέσματος, να του προκαλέσουν εκνευρισμό...
Και κάτι ακόμη, που το είχα ακούσει για πρώτη φορά από τον Δημήτρη Ιτούδη, όταν ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε με 2-1 της Μπαρτσελόνα και ετοιμαζόταν για το τέταρτο ματς, όπως τώρα ο Ολυμπιακός. Τον είχα ρωτήσει τότε, σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη, ποιο είναι το κυρίως ζητούμενο ενόψει του αγώνα, που έμελλε να είναι ο τελευταίος και η απάντηση του ήταν τρεις λέξεις: «Σωστή διαχείριση συναισθημάτων». Ισχύει εις το διηνεκές αυτό και δεν αφορά μονάχα τα ένδον της ομάδας, αλλά και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εξέδρας...
ΥΓ-1: Την επαύριον του δεύτερου αγώνα στη Μόσχα αναρωτιόμουν εάν μπορούν τα παλικάρια και η απάντηση δόθηκε στο γήπεδο. Τα παλικάρια του Παναθηναϊκού μπόρεσαν να ορθώσουν το ανάστημα τους και δεν άφησαν τους Μοσχοβίτες να περάσουν αβρόχοις ποσίν. Εάν κιόλας το διαπράξουν και απόψε, τότε αυτό δεν θα είναι απλώς υπέρβαση (όπως ορθώς χαρακτήρισε την έως τώρα πορεία των «πρασίνων» ο Διαμαντίδης), αλλά το χρονικό ενός έπους!
ΥΓ-2: Βλέπω να μας χασομεράνε αρκετά η Αναντολού Εφές με τη Ρεάλ Μαδρίτης...
ΥΓ-3: Σε κάθε περίπτωση, εκτός από εκείνη της απευκταίας πρόκρισης της Μπαρτσελόνα, η επίσημη γλώσσα του Φάιναλ Φορ της Μαδρίτης θα είναι η ελληνική. Και θα την ομιλούν όλοι φαρσί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου