Τεχνίτης και αρκετά εγκεφαλικός, έκανε αίσθηση όταν από τον Κρόνο Αγίου Δημητρίου, πήγε στον Παναθηναϊκό και μετά από εννέα χρόνια καριέρας στη μεγάλη κατηγορία, στους πράσινους, στον Απόλλωνα Πατρών, στο Περιστέρι, στο Ηράκλειο Ο.Α.Α και στον Άρη, σταμάτησε λόγω προβλημάτων στη μέση το 2000, σε ηλικία 29 ετών. Έκτοτε ασχολείται με την προπονητική και μολονότι έχει να επιδείξει αξιόλογη δουλειά, βρέθηκε εκτός πάγκων για τέσσερα χρόνια. Ο ίδιος λέει ότι τον «κυνηγάει» το σύστημα. Εγώ απ’ όσο τον ξέρω, λέω ότι είναι ένας προπονητής που όταν τον ρωτάς πόσο κάνει 1+1 σου απαντάει 2, ενώ πολλοί συνάδελφοί του απαντούν με ερώτηση «πόσο θέλετε να κάνει;» .
Στη συνέντευξη που ακολουθεί , ο νέος προπονητής του Πόλις Καλλιθέα, μιλάει στον Δημοσθένη Τσάντη , για το Superbasket, όπως ξέρει. Ανοικτά, σταράτα και πάντα χωρίς μαλλιά στη γλώσσα.
-Χρήστο από τότε που σταμάτησες το μπάσκετ , εργάστηκες ως προπονητής σε αρκετές ομάδες αλλά ξαφνικά τα τελευταία χρόνια σε χάσαμε. Σε τι οφείλεται η απουσία σου ;
Σε δύο λόγους. Αφενός η επαγγελματική μου ενασχόληση με το πρακτορείο που είχα και το οποίο απαιτούσε πολλές ώρες προσωπικής εργασίας αλλά και γιατί από τότε που ξεκίνησα το μπάσκετ, ποτέ δεν μπήκα μέσα στα κυκλώματά του. Ότι έχω καταφέρει ως παίκτης και ως προπονητής , το έχω καταφέρει μόνος μου. Όπως εξάλλου έχω στο παρελθόν ξαναπεί στο Superbasket, όταν στο χώρο της προπονητικής είσαι εκτός κυκλωμάτων και δεν έχεις κάποιον να σε προωθήσει, να σε σπρώξει σε κάποια ομάδα, μένεις εκτός.
-Έγινες γνωστός ως παίκτης από τον Παναθηναϊκό. Έχεις καλή σχέση με την οικογένεια Γιαννακόπουλου. Γιατί δεν αποτάθηκες στον Παύλο ή τον Θανάση, να σε βοηθούσαν ως προπονητή;
Δεν είναι τόσο απλό. Έχουν περάσει από τον Παναθηναϊκό τα τελευταία είκοσι χρόνια εκατοντάδες παίκτες. Μόνο ο Φράνκι (Αλβέρτης) έχει μείνει στην ομάδα. Σίγουρα τους οφείλω πολλά και ξέρω ότι με αγαπάνε, αλλά και αυτοί δεν έδειξαν προτίμηση για προπονητικές θέσεις σε παλιούς παίκτες της ομάδας, οπότε ούτε καν σκέφτηκα να τους πάρω ένα τηλέφωνο.
-Όταν θέλησες εδώ και τέσσερα – πέντε χρόνια να ξαναμπείς στο χώρο της προπονητικής, έχεις πει ότι βρήκες πολλές κλειστές πόρτες και πάρα πολλά εμπόδια. Πες μας γι’ αυτά.
Όπως είπα είμαι εκτός κυκλώματος. Δεν έχω φίλους μάνατζερς, δεν έχω φίλους δημοσιογράφους. Όσες φορές άνοιξε μια πόρτα σε κάποια ομάδα, πάντα βρισκόταν ένας τρίτος που θα έλεγε «Μη πάρετε τον Μυριούνη. Μιλάει πολύ και λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Είναι κακός, είναι το ένα, είναι το άλλο». Αυτό έχει συμβεί πολλές φορές και το έχω μάθει σε αρκετές περιπτώσεις. Είχα συμφωνήσει με ομάδα και κάποιοι επενέβησαν και είπαν τα γνωστά «Μιλάει πολύ και τα λέει όπως είναι». Αυτό ενοχλεί πολύ στον χώρο.
-Έχεις προδοθεί αυτά το χρόνια από γνωστούς και φίλους ;
Πολύ! Εμφανίστηκαν άνθρωποι που προσφέρθηκαν από μόνοι τους να με βοηθήσουν. Μου το έπαιξαν και φίλοι μάλιστα. Όχι μόνο δεν βοήθησαν αλλά μου έκλειναν και όποιες πόρτες άνοιγαν. Αυτό με πείραξε πολύ. Υπήρξαν και κάποιοι που πραγματικά προσπάθησαν να βοηθήσουν αλλά δεν τα κατάφεραν, χωρίς να φταίνε αυτοί. Ακόμα και στην τελευταία ομάδα που είμαι τώρα, έγινε το ίδιο.
-Πάμε σε πιο μπασκετικές ερωτήσεις. Τι μπάσκετ σ’ αρέσει και θέλεις να παίζει η ομάδα σου ;
Καταρχάς είμαι λάτρης του «ελεύθερου» μπάσκετ στην επίθεση. Όταν ο παίκτης που έχει μπάλα, κάνει μια προσπάθεια εκτός συστήματος, πάρει μια πρωτοβουλία, το επικροτώ. Δίνω όμως μεγάλη προσοχή στην αμυντική προσήλωση γιατί από εκεί ξεκινάει το μπάσκετ, από την άμυνα βρίσκεις ρυθμό για την επίθεση. Αν δε τα πηγαίνεις καλά στην άμυνα δε τα καταφέρνεις στο παιχνίδι. Άμα τρως δύο πόντους πίσω και βάζεις έναν μπροστά, το έχασες το ματς. Δηλαδή μ’ αρέσει να μπορεί η ομάδα να πιέζει σε όλο το γήπεδο. Με πιεστική άμυνα, στο όριο του φάουλ. Έτσι θα πάρει μπάλες και θα τρέξει στο ανοικτό γήπεδο. Αν τώρα πάμε σε σετ παιχνίδι , εκεί υπάρχουν πολλά συστήματα αλλά όλα εξαρτώνται από το τι ομάδα έχεις. Τι ισορροπία έχει η ομάδα μέσα- έξω από το καλάθι.
-Ποιος προπονητής σ ‘ έχει επηρεάσει ; Μήπως ο Μάλκοβιτς, που τον είχες στον Παναθηναϊκό; Επιπλέον σε ποιον προπονητή αν σου δινόταν η ευκαιρία, θα ήθελες να κάτσεις δίπλα του ως βοηθός ώστε να εξελιχθείς περισσότερο ;
Αυτός που με επηρέασε πολύ, ήταν ο Βαγγέλης ο Αλεξανδρής. Τον είχα προπονητή και στην Πάτρα (Απόλλων Πατρών) και στο Ηράκλειο. Είχε πολύ καλές σχέσεις με τους παίκτες και ήταν αυστηρός όποτε χρειαζόταν. Επίσης έκανε εξαιρετική προπόνηση. Είχε την ομάδα φρέσκια στο τέλος της σεζόν ! Τελείωνε το πρωτάθλημα και εμείς θέλαμε να παίξουμε άλλους τρεις μήνες! Τόσο καλή προπόνηση έκανε.
Παρακολουθώ όμως πολύ άλλους δύο προπονητές. Τον Ίβκοβιτς και τον Ομπράντοβιτς. Ειδικά τον Ίβκοβιτς τον θεωρώ τον καλύτερο προπονητή που έχει βγάλει η Ευρώπη. Τον παρακολουθώ από τότε που ήμασταν αντίπαλοι στα παρκέ. Βέβαια και τον Ομπράντοβιτς. Η αξία του βάση και μόνο των τίτλων που έχει κατακτήσει είναι δεδομένη. Αυτούς τους δύο «διαβάζω» συνέχεια.
Για τον Μάλκοβιτς δε θ’ ακούσεις από μένα καλά λόγια για την προπονητική του αξία. Είχε κάποια άλλα καλά αυτός.
Όσο αναφορά το σε ποιον θα ήθελα να κάτσω δίπλα, πάλι τον Βαγγέλη τον Αλεξανδρή θα έλεγα. Πραγματικά θα το ήθελα. Όχι ότι δε θα μου άρεσε πολύ δίπλα σε κάποιο από τα μεγάλα ονόματα που είπα . Εκεί και τρίτος να πήγαινα θα το έκανα ευχαρίστως. Να δω πώς δουλεύουν στη προπόνηση. Αλλά σε εφικτές καταστάσεις θα έλεγα ξανά τον Βαγγέλη.
-Αυτή την μόδα με τους personal trainers που υπάρχει τα τελευταία χρόνια ειδικά στις μικρότερες κατηγορίες, πως την κρίνεις ;
Το έχω συναντήσει πολλές φορές. Μάλιστα και εμένα μου προτάθηκε από πατέρα , να προπονήσω τον 15χρονο γιο του για τον κάνω «Σπανούλη» ! Και με ποσό μεγαλύτερο απ’ όσο χρεώνουν συνήθως. Φυσικά αρνήθηκα. Πρέπει οι παίκτες να βγαίνουν μέσα από την ομάδα. Όχι από personal trainers. Όσο και να προπονηθεί ένα παιδί με κάποιον, μπορεί να βελτιώσει κάποια τεχνικά του σημεία αλλά αν δεν αναδειχθεί μέσα από την ομάδα, χαμένα θα πάνε. Σαφώς είναι μόδα. Από τη στιγμή που υπάρχουν γονείς που πληρώνουν, δε μου πέφτει λόγος, αλλά επαναλαμβάνω, από την προπόνηση και την ομάδα αναδεικνύονται οι παίκτες.
-Εσύ έχεις και νεαρούς παίκτες στην ομάδα σου. Στους νεαρούς λοιπόν, πρώτιστα θα δουλέψεις την ατομική τεχνική βελτίωση και σωματική , αν χρειάζεται ή θα ρίξεις βάρος στο να μάθουν να διαβάζουν το παιχνίδι ;
– Σαφώς χρειάζονται και τα δύο. Όμως είμαστε στο 2015 και σχεδόν όλοι κοιτάνε να φτιάξουν το σώμα του παιδιού. Να τρέχει, να πηδάει, να σπρώχνει, παραμελώντας τη βελτίωση των τεχνικών τους χαρακτηριστικών. Εγώ είμαι της «παλιάς» σχολής. Πρέπει να δουλεύονται παράλληλα τα τεχνικά του παίκτη, με την μάθηση του μπάσκετ , πάντα μέσα από την ομάδα. Ο κάθε παίκτης αν θέλει ας γυμναστεί με τους γυμναστές που υπάρχουν σε κάθε ομάδα να βελτιώσει το κορμί του.
-Τι μπάσκετ παρακολουθείς ;
Βλέπω NBA, NCAA, και φυσικά Ευρωλίγκα. Eurocup δεν παρακολουθώ καθόλου. Ειδικά φέτος είναι ίσως το χειρότερο πρωτάθλημα. Παρακολουθώ συνέχεια NBA και πάρα πολύ NCAA, γιατί είναι η επιτομή για έναν προπονητή το μπάσκετ που παίζεται εκεί και τα συστήματά τους. Έχω μελετήσει αρκετούς προπονητές του. Τον Bobby Knight, τον Dean Smith. Διάβασα και τα βιβλία τους. Αυτοί είναι οι δάσκαλοι. Από εκεί ξεκινάει το μπάσκετ. Πέθανε πρόσφατα ο Σμιθ και αν δούμε τον σεβασμό που έδειξε ο Μάικλ Τζόρνταν , θα καταλάβουμε. Δυστυχώς δεν το έχουν σε τόση υπόληψη στην Ευρώπη, ενώ και στην Ελλάδα με όσους έχω μιλήσει , ελάχιστοι το έχουν σε υπόληψη. Για μένα είναι το Α και το Ω. Την basketleague δεν την παρακολουθώ ιδιαίτερα. Δεν μπορώ. Εγώ έμαθα τον Άρη, τον ΠΑΟΚ, τον Πανιώνιο να κοντράρουν στα ίσα Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Όχι να είναι στη κατάσταση που είναι τώρα. Για τον δε Πανιώνιο τι να πει κανείς… Ας πρόσεχαν αυτοί που είχαν τα ηνία της ομάδας και την έφεραν ως εδώ. Ήμουν τις προάλλες στο μαγαζί του Μάκη του Δρελιώζη και μόνο που δε βάλαμε τα κλάματα. Μπραχαμιώτης είμαι εξάλλου. Δίπλα στη Νέα Σμύρνη μεγάλωσα.
-Πες μας για την ομάδα που ανέλαβες. Τον Πόλις Καλλιθέας.
Πήγα για να βοηθήσω στις τελευταίες αγωνιστικές. Ο προπονητής που ήταν πριν, παραιτήθηκε για προσωπικούς του λόγους. Συζήτησα με τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος (είναι και παίκτης) και παρέλαβα την ομάδα στην τρίτη θέση της βαθμολογίας. Στόχος να παραμείνουμε εκεί και να πάμε στα μπαράζ, ελπίζοντας στην άνοδο στην Β’ εθνική. Έχουμε σκληρό ανταγωνισμό από Σπόρτινγκ και Εργοτέλη , αλλά ελπίζουμε. Εξάλλου το κλίμα είναι πολύ καλό στην ομάδα. Είμαι ευχαριστημένος από όλα τα παιδιά. Βρίσκονται στην Τρίτη θέση με την αξία τους και θέλουμε να φτάσουμε στα μπαράζ. Εκεί θα προσπαθήσουμε και μακάρι να καταφέρουμε την άνοδο. Αυτό θα είναι ότι καλύτερο για μένα, μια και με την επιστροφή μου στους πάγκους θα πετύχουμε άνοδο. Πάντως για την επόμενη χρονιά δεν έχουμε συζητήσει κάτι, οπότε δεν ξέρω τι μέλει γενέσθαι .
-Αν παραμείνεις τη νέα χρονιά και κάνεις κάποιες μεταγραφές, τι είδους παίκτες προτιμάς να έχεις ;
Μ’ αρέσουν οι ‘μπασκετικοί’ παίκτες. Αυτοί που παίζουν με το μυαλό. Όπως ήμουν κι εγώ ως παίκτης. Δεν ήμουν γρήγορος, δε πήδαγα πολύ ψηλά, αλλά έπαιζα πολύ με το μυαλό. Μ’ αρέσουν οι παίκτες που μπορούν να διαβάζουν το παιχνίδι. Χρειάζονται και οι αθλητικοί παίκτες με άλματα και δύναμη, αλλά προτιμώ παίκτη που δε πηδάει ψηλά αλλά καταλαβαίνει αμέσως τι του λέω και όχι στις δέκα φορές. Τέτοιους παίκτες έχω στην Πόλις Καλλιθέα και αν χρειαστεί τέτοιους θα ψάξω για του χρόνου.
-Υπάρχει κάποιος παίκτης από την Α1 που να σου θυμίζει τον εαυτό σου όταν έπαιζες ;
Ίσως μόνο ο Λουκάς ο Μαυροκεφαλίδης. Είναι πολύ ‘μπασκετικό ‘ παιδί. Παίζει με το μυαλό. Άλλος παίκτης από Ελλάδα δε μου έρχεται.
-Το μπάσκετ πηγαίνει περισσότερο στο physical game, πώς σου φαίνεται αυτό ;
Πράγματι πάει προς τα κει. Δε μου αρέσει καθόλου. Βλέπεις παίκτες που πηδάνε ψηλά, καρφώνουν, είναι γρήγοροι, σπρώχνουν στην άμυνα και στα σκρινς, αλλά δε ξέρουν ν’ ακουμπήσουν τη μπάλα στο παρκέ. Να πιβοτάρουν, να ρολάρουν . Δε πολυδουλεύονται τα τεχνικά τους αλλά τα αθλητικά τους προσόντα. Βέβαια από την άλλη είναι και οι κανονισμοί που το έκαναν πιο γρήγορο και πέθαναν τους σέντερ-δεινοσαύρους. Οπότε αναγκάζεσαι να προσαρμοστείς στα δεδομένα. Αν καταφέρεις ν’ αλλάξεις κάτι σ’ έναν παίκτη , έχει καλώς.
-Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου πέντε χρόνια μετά ;
Στην άκρη του πάγκου μιας καλής ομάδας Α2. Όχι ότι δεν θα είμαι ευχαριστημένος σε πάγκο της Α1, αλλά βάζω απτούς στόχους. Σε ομάδα της Α2 θα ήθελα να βρεθώ. Είναι μάλιστα μια κατηγορία που μου αρέσει και την παρακολουθώ στενά. Έχει μεγάλο ανταγωνισμό. Εγώ , όπως ξεκίνησα ως παίκτης από χαμηλά, στον Κρόνο Αγίου Δημητρίου στην Α΄ ΕΣΚΑ και ανέβηκα, έτσι κάνω και ως προπονητής. Έχω δουλέψει σε τοπικά πρωταθλήματα στη Πρέβεζα, Γ’ Εθνική στο Βόλο, Β’ Εθνική στη Χαλκίδα στην ΑΓΕΧ. Θέλω λοιπόν να μου δοθεί μια ευκαιρία στα επόμενα χρόνια στην Α2. Από το 2000 που σταμάτησα το μπάσκετ και έβγαλα τη σχολή προπονητών, έθεσα ως στόχο κάποια στιγμή να δουλέψω στην Α2. Εδώ να πω , ότι η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, έχει να διοργανώσει σεμινάρια προπονητών Β’ κατηγορίας δέκα χρόνια ! Κάποτε θα πρέπει να διοργανώσει, να πάρουμε κι εμείς τα πτυχία μας.
-Δουλεύεις με τους παίκτες σου, σ΄αρέσει να «βγάζεις» παίκτες …
Πολύ ! Στον Ολυμπιακό Βόλου που δούλεψα, έβγαλα παιδιά όπως ο Σάκης ο Κουτινάς, ο Μιχάλης ο Πολίτης που παίζουν Β’ εθνική τώρα. Κι άλλα παιδιά , τα οποία παίζουν και καλά. Το παράσημο μου από τις πέντε ομάδες που έχω δουλέψει είναι ότι τηλέφωνο με παίρνουν τα παιδιά που δεν έπαιζαν σχεδόν καθόλου. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα για έναν προπονητή. Αυτό πιστεύω γίνεται γιατί ως άνθρωπος και ως προπονητής είμαι δίκαιος. Είναι βασική προπονητική μου αρχή. Όσο μιλάω στον βασικό παίκτη, μιλάω και σ’ αυτόν που δεν παίζει. Το να με παίρνουν παίκτες μου μετά από δέκα χρόνια τηλέφωνο, μου δίνει δύναμη να συνεχίζω.
*Πηγή: superbasket.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου