Στην
«Αινειάδα» του ο Βιργίλιος βάζει στο στόμα του Λαοκόοντoς την
αποφθεγματική φράση «Timeo Danaos et dona ferentes» που βεβαίως ισχύει
διαχρονικώς και μάλιστα ταιριάζει γάντι στην τρέχουσα μπασκετική
υπόθεση...Απλώς ενώ ο ιερέας της Τροίας είδε τον Δούρειο Ιππο και είπε στους συμπατριώτες του «φοβού τους Δαναούς και ώρα φέροντας», ο Ιβάνοβιτς μπορεί να την παραφράσει για τις ανάγκες της αυριανής μπασκετικής (αλλά πασπαλισμένης κιόλας με τις απαραίτητες οικονομικές δόσεις) περίστασης σε «φοβού τους Γερμανούς και δώρα φέροντας»!
Μας τα' παν κι άλλοι αυτά Ντούσκο μου, αλλά απευθύνονταν προς (πράσινα και κόκκινα) ώτα μη ακουόντων! Τα είχε πει πριν από 19 χρόνια ο Ντούσαν Ιβκοβιτς, τα επανέλαβε μετά από μια τριετία ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, αλλά τζίφος: ούτε ο Ολυμπιακός στη θριαμβευτική σεζόν του «triple crown», ούτε ο Παναθηναϊκός στην παρθενική του Ζοτς, που του προσπόρισε δυο τίτλους, έλαβαν το μήνυμα και να πώς οι πάντοτε σεμνοί, ταπεινοί και ομιλώντες με ψιθύρους και όχι με κραυγές Βερολινέζοι κατάφεραν να αλώσουν και το ΣΕΦ και το ΟΑΚΑ.
Πλάκα πλάκα μόνο η ΑΕΚ την έβγαλε καθαρή με δαύτους και μάλιστα (τη σεζόν 1997-98, καθ' οδόν προς το Φάιναλ Φορ της Βαρκελώνης) τους ξεπουπούλιασε με 88-68 και με 82-58 κι ανάγκασε τον Πέσιτς να υποκλιθεί "στην ομάδα η οποία εφέτος παίζει το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη"!
Δεν υπερέβαλε τότε ο Σβέτισλαβ, απλώς ο Ιωαννίδης δεν φρόντισε να κρατήσει κάβα μερικούς πόντους για τον τελικό, στον οποίο η ΑΕΚ, κόντρα στην Κίντερ Μπολόνια, σημείωσε αρνητικό ρεκόρ παραγωγικότητας (44-58)...
Οι ιστορίες των αιωνίων με την Αλμπα -και κυρίως η τυλιγμένη στην πράσινη ανέμη-έχουν μπόλικο ζουμί, που σκέφτηκα να το βάλω στο μάτι της κουζίνας και να το ξαναζεστάνω καθώς η πάλαι ποτέ λεγόμενη Σαρλότενμπουργκ επιστρέφει στην Αθήνα για να παίξει ένα εξόχως κρίσιμο (και γι αυτήν και για τον αντίπαλο της) ματς με τον Παναθηναϊκό...
Ασφαλώς έχουν γνώσιν οι φύλακες και ο Ιβάνοβιτς δεν είναι κανένας χθεσινός για να υποτιμήσει τον δεύτερο Ομπράντοβιτς που θα διαβεί εφέτος το κατώφλι του ΟΑΚΑ: μπορεί ελόγου του να μη λέγεται Ζέλικο και να μη γίνει δεκτός με το σύνθημα «Ομπράντοβιτς πόρομ πορόμ πομ πέρομ περόμ» που δονεί την ευρύτερη περιοχή του Αμαρουσίου, αλλά δεν παύει να είναι ένας έξυπνος συμπατριώτης του Ζέλικο. Διετέλεσε μάλιστα παίκτης του στην Εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας, χώρια η μακρινή συγγένεια του με τον Ιβάνοβιτς την οποία θα εξηγήσω αργότερα...
Την μοναδική εντός έδρας ήττα του Παναθηναϊκού από την Αλμπα δεν θα την ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, διότι με ανάγκασε την επόμενη μέρα να ξεροσταλιάζω στο ΟΑΚΑ επί δυο ώρες χωρίς να μπορώ να το κουνήσω ρούπι!
Οι «πράσινοι» εκκίνησαν στη σεζόν 1999-2000 με σπασμένα φρένα και έμειναν αήττητοι επί 19 συναπτά ματς: 1-0 στο Κύπελλο (με τη Δάφνη, στο ντεμπούτο του Ομπράντοβιτς), 9-0 στην Α1 (Νήαρ Ηστ, Περιστέρι, ΑΕΚ, Πανιώνιος, Δάφνη, Μαρούσι, ΠΑΟΚ, Σπόρτιγκ, Εσπερος) και 9-0 στην Ευρωλίγκα (Ζαλγκίρι, Τόφα, Ολύμπια, Ρεάλ, Αλμπα, Ζαλγκίρις, Τόφας, Ολύμπια, Ρεάλ) αλλά basta cosi!
Tέσσερις μέρες μετά την εκτός έδρας νίκη τους στη Μαδρίτη (63-66) είδαν το σερί τους να τερματίζεται απότομα το βράδυ της 12ης Δεκεμβρίου από τον Ολυμπιακό στο κατάμεστο ΟΑΚΑ με σκορ 69-68. Είδαν επίσης τον Μπλου Εντουαρντς να καρφώνει στα μούτρα του Ζέλικο Ρέμπρατσα και κυρίως είδαν και...φρύαξαν τον Γιάννη Ιωαννίδη να αποχωρεί στη λήξη του αγώνα από τον αγωνιστικό χώρο πανηγυρίζοντας με τα χέρια σηκωμένα!
Πέντε βράδια αργότερα κι ενώ προσπαθούσε να συνέλθει από την ήττα στο ντέρμπι των αιωνίων ο Παναθηναϊκός δέχτηκε μια δεύτερη... κατακεφαλιά, αυτή τη φορά από την Αλμπα. Σε ένα θεωρητικώς ακίνδυνο και ανύποπτο ματς, οι Γερμανοί παγίδευσαν τους μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης, επέβαλαν τον ρυθμό τους, εξουδετέρωσαν τον Μποντιρόγκα και επιβλήθηκαν με 72-70.
Οι συνθέσεις των δυο ομάδων:
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλβέρτης 5, Καλαϊτζής 5, Κοχ, Ρότζερς 10, Φώτσης 18, Μποντιρόγκα 8, Ρέμπρατσα 15, Μπερκ 6, Κάτας 3.
ΑΛΜΠΑ: Ροντλ 13, Γκάρις 5, Μπογκόγεβιτς 8, Χάμινκ 6, Οκουλάγια 5, Αλέξις 18, Φέμερλινγκ 14, Πάπιτς 3.
Ο Παναθηναϊκός είχε περάσει αβρόχοις ποσί από το Βερολίνο, νικώντας την Αλμπα με 73-54, αλλά φαίνεται πως ο Πέσιτς περίμενε και βρήκε την ευκαιρία να πάρει τη ρεβάνς από τον Ομπράντοβιτς, που του φάνηκε χρήσιμη μόνο σε επίπεδο εντυπώσεων και όχι ουσίας...
Το απόγευμα της επόμενης μέρας (Παρασκευή) είχα κλείσει ένα ραντεβού με τον Ομπράντοβιτς για μια συνέντευξη. Προς τιμήν του και παρά το γεγονός ότι είχε γνωρίσει δυο μαζεμένες ήττες και δεν βρισκόταν στην καλύτερη δυνατή διάθεση, δεν ανακάλεσε την υπόσχεση του, απλώς άργησε λίγο παραπάνω να βγει από τον θάλαμο των βασανιστηρίων! Κανονικά η προπόνηση (θα) διαρκούσε δυο ώρες, αλλά εκτάκτως και ένεκα της τσατίλας του, κράτησε τουλάχιστον ένα πεντάωρο (!) και προτού εμφανιστεί ο ίδιος έβλεπα τον έναν μετά τον άλλον τους παίκτες του Παναθηναϊκού να βγαίνουν από το γήπεδο σέρνοντας με το ζόρι τα σαρκία τους από την κούραση και τότε συνειδητοποίησα πόσο αληθινή και σοφή είναι μια παροιμία της φυλής Κικούγιου...
Οταν παλεύεις, λέει, με έναν γορίλα, η μάχη δεν σταματάει όταν κουραστείς εσύ, αλλά όταν βαρεθεί ο γορίλας!
Παρεμπιπτόντως ο ίδιος γορίλας έμελλε να... βαρεθεί και δεύτερη φορά μέσα στην ίδια σεζόν να βασανίζει τους παίκτες του: μετά τις δυο απανωτές ήττες του Δεκεμβρίου, ο Παναθηναϊκός υπέστη τέσσερις μέσα σε είκοσι πέντε μέρες και τότε όντως ο Ομπράντοβιτς χρειάστηκε να διαχειριστεί μια πρόωρη, αλλά πολύ σοβαρή κρίση. Από τις 5 Φεβρουαρίου έως τις 2 Μαρτίου οι «πράσινοι» έχασαν από το Μαρούσι στο ΟΑΚΑ (70-71, με τη βολή του Χένρι Τέρνερ στην εκπνοή), από τη Σολέ στη Γαλλία, από τον ΠΑΟΚ (στο ματς της Ευρωλίγκας) στο ΟΑΚΑ και από την Μπουντούτσνοστ στην Ποντγκόριτσα, αλλά, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, αυτές οι μαζεμένες ήττες τον ατσάλωσαν. Στην μεν Ευρωλίγκα πέτυχε πέντε σερί νίκες και στέφθηκε πρωταθλητής στο Φάιναλ Φορ της Πυλαίας, στους τελικούς της Α1 «σκούπισε» τον ΠΑΟΚ, ενώ στον τελικό του Κυπέλλου ηττήθηκε από την ΑΕΚ.
Εάν λοιπόν ο Παναθηναϊκός, τη σεζόν 1999-2000, άργησε να πατήσει τη γερμανική μπανανόφλουδα, του Ολυμπιακού, τρία χρόνια νωρίτερα, ο βερολινέζικος νταμπλάς του 'χε έρθει με το καλημέρα!
Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1996, στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας, που κατέληξε στον ρωμαϊκό θρίαμβο τους, οι «ερυθρόλευκοι» κατελήφθησαν εξαπίνης στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και είδαν την Αλμπα με κορυφαίο τον μετέπειτα «πράσινο» Σάσα Χούπμαν και με πλέι μέικερ τον νυν προπονητή της, Σάσα Ομπράντοβιτς, να επικρατεί με 67-64. Οι συνθέσεις:
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Μπακατσιάς 4, Αντερσον 8, Παπανικολάου 4, Νάκιτς 4, Φασούλας 2, Τόμιτς 3, Τάρλας 15, Βελπ 6, Ρίβερς 18.
ΑΛΜΠΑ: Ροντλ 8, Ομπράντοβιτς 8, Μ. Πέσιτς, Οτζτούρκ 5, Αριγκμπάμπου 8, Χούπμαν 20, Αλέξις 7, Χάρνις 11.
Οι Βερολινέζοι νίκησαν τον Ολυμπιακό και στον αγώνα του δευτέρου γύρου, στις 6 Νοεμβρίου του 1996, στο «Μαξ Σμέλινγκ Χάλε», με πρωταγωνιστές τον Γουέντελ Αλέξις και τον Ομπράντοβιτς. Οι συνθέσεις:
ΑΛΜΠΑ: Ροντλ 7, Ομπράντοβιτς 14 (6ρ.), Μ. Πέσιτς 3, Οτζτούρκ 6, Αριγκμπάμπου 6, Χούπμαν, Αλέξις 24, Χάρνις 2.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Σιγάλας 7, Αντερσον 13, Γαλακτερός, Νάκιτς 6, Φασούλας, Τόμιτς, Τάρλατς 18 (13ρ.), Βελπ 4, Ρίβερς 13.
Για να μη μένουν κενά στην ιστορική διήγηση, τον Ιβάνοβιτς και τον Ομπράντοβιτς τους ενώνουν δυο ομάδες στις οποίες έπαιξαν, αλλά όχι ταυτοχρόνως και ο ίδιος μέντορας: ο προπονητής του Παναθηναϊκού, όντας κιόλας Μαυροβούνιος, αγωνίστηκε στην Μπουντούτσνοστ από το 1980 έως το 1987 και στη Λιμόζ τη σεζόν 1992-93, ενώ ο ομόλογος του στην Αλμπα βρέθηκε στην πόλη της πορσελάνης την περίοδο 1993-94 και στην ομάδα του παλιού Τιτογκραντ το 2000-01.
Οσο για τον κοινό μέντορα τους, ε, αυτός που κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια δεν είναι ο σκύλος που ξέρει ξένες γλώσσες, αλλά ο Μπόζινταρ Μάκοβιτς, ο οποίος τους στρατολόγησε και τους δυο στη Λιμόζ, αλλά "a gettone", όπως λένε σε τέτοιες περιπτώσεις και οι Ιταλοί:
Ο πρώην αρχηγός της Γιουγκοπλάστικα κλήθηκε από τον Μπόζα, μεσούσης της σεζόν 1992-93 (που κατέληξε στον θρίαμβο στο Νέο Φάληρο), για να αντικαταστήσει τον τραυματία Μάικλ Γιανγκ κι έπαιξε μόλις σε δυο ματς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, σημειώνοντας 25 πόντους. Ωστόσο ο Ιβάνοβιτς (πάλι με τις κολακευτικές συστάσεις του Μάλκοβιτς) επέστρεψε στο "Beaublanc" μετά από έξι χρόνια ως προπονητής και μάλιστα-κατά μία σατανική σύμπτωση "σκότωσε" τον δάσκαλο και ευεργέτη του!
Τη σεζόν 1999-2000 ο Ντούσκο οδήγησε τη Λιμόζ (με παίκτες τον Χάρπερ Ουίλιαμς του Πανιωνίου και τον Φρεντερίκ Βάις του ΠΑΟΚ) στο περιλάλητο "triple crown", που συμπεριελάμβανε το Πρωτάθλημα Γαλλίας, το Κύπελλο Γαλλίας και το Κύπελλο Κόρατς, στον διπλό τελικό του οποίου οι Γάλλοι επικράτησαν της Ουνικάχα Μάλαγα (80-58, 51-60), με προπονητή τον Μάλκοβιτς!
Ο γεννημένος το 1969 Σάσα Ομπράντοβιτς δεν πρόλαβε τον Μπόζα στον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου, στον οποίο εντάχθηκε το 1987, αλλά οι δρόμοι τους έμελλε να διασταυρωθούν τη σεζόν 1993-94 στη Λιμόζ. Οι Γάλλοι υπερασπίζονταν τα σκήπτρα της προηγούμενης περιόδου, αλλά ο Ομπράντοβιτς αποκτήθηκε προσωρινά, για να καλύψει (όπως την προηγούμενη σεζόν ο Ιβάνοβιτς) το κενό, λόγω του τραυματισμού του Γιανγκ και δεν αγωνίστηκε σε κανένα ματς της Ευρωλίγκας.
Μιας και το 'φερε η κουβέντα, εκείνη την περίοδο η Λιμόζ νίκησε δυο φορές τον Ολυμπιακό στην κανονική περίοδο και μάλιστα με το ίδιο σκορ (67-59), ενώ στα πλέι οφς με προορισμό το Φάιναλ Φορ του Τελ Αβίβ την έριξε στο καναβάτσο ο Παναθηναϊκός με σκορ 2-1 (68-75, 59-48, 87-73). Ο επίλογος της περιόδου ξαναβρήκε τον Ομπράντοβιτς στο ρόστερ του Ερυθρού Αστέρα, προτού μετακομίσει στην Αλμπα Βερολίνου, στην οποία αγωνίστηκε επί τρεις σεζόν (1994-97).
Με τους "πλάβι" ο νυν προπονητής της Αλμπα που αγωνιζόταν στη θέση του γκαρντ, ανέβηκε έξι φορές σε βάθρο μεγάλων διοργανώσεων, μάλιστα τις δυο κορυφαίες στιγμές της καριέρας του τις βίωσε στο γήπεδο, όπου επιστρέφει αύριο: τα χρυσά μετάλλια στο Ευρωμπάσκετ του 1995 (με προπονητή τον Ιβκοβιτς) μετά το εμπάργκο του ΟΗΕ και στο Μουντομπάσκετ του 1998 (κόουτς Ομπράντοβιτς), όπου είχε μέσο όρο 6.3 πόντους και 1.9 ασίστ και 9 πόντους και μία ασίστ αντιστοίχως. Στο παλμαρέ του έχει επίσης τα χρυσά μετάλλια στα Ευρωμπάσκετ του 1997 στη Βαρκελώνη (5.1π. και 2.3ασ., κόουτς Ομπράντοβιτς) και του 2001 στην Κωνσταντινούπολη (4.3π. και 1.7 σ.) κόουτς Πέσιτς), το ασημένιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στην Ατλάντα (6.2π. και 2ασ., κόουτς Ομπράντοβιτς) και το χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ του 1999 στο Παρίσι (9.2π. και 1.8ασ., κόουτς Ομπράντοβιτς).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου