Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Το Final Four της Μαδρίτης, αποτελεί επιστέγασμα μίας σεζόν που άρχισε με τον χειρότερο τρόπο, είχε πολλές δυσκολίες σε όλα τα επίπεδα, αλλά εξελίσσεται ιδανικά. «Δεν πάμε πουθενά με αυτό το ρόστερ. Αγγελόπουλοι κάντε μεταγραφές ή φύγετε», ήταν οι ατάκες των όψιμων υποστηρικτών μετά την ήττα-σοκ από τον Παναθηναϊκό στο κύπελλο, που η ιστορία έδειξε πως έκανε καλό. Οι ίδιοι, που… θυμούνται να πάνε στο γήπεδο μόνο στα μεγάλα ματς, τώρα αποθεώνουν και ψάχνουν εναγωνίως εισιτήριο για την Ισπανία. Δείχνουν να μην έχουν μάθει το παραμικρό μετά από όσα εκπληκτικά έχει καταφέρει αυτή η ομάδα, την οποία δε σέβονται όσο της αρμόζει, όταν παίζει σε μισοάδειες εξέδρες στα περισσότερα παιχνίδια. Της αξίζει ανάλογη με της Πέμπτης ατμόσφαιρα σε κάθε παιχνίδι.
Ο Ολυμπιακός όμως, έχει ξεπεράσει και αυτό το εμπόδιο. Ξέρει καλά πως όταν η… σκόνη απ’ τα πανηγύρια… καθίσει στο έδαφος, στο ΣΕΦ θα τον υποστηρίζουν οι γνωστοί λίγοι και καλοί, παρότι ως οργανισμός, αποτελεί ο,τι πιο υγιές έχει να επιδείξει στην παρούσα φάση ο ελληνικός επαγγελματικός αθλητισμός.
Για την σειρά με την Μπαρτσελόνα, την επική και δίκαιη πρόκριση, έχουν γίνει δεκάδες αναλύσεις και έχουν αποδοθεί οι ανάλογες τιμές στους πρωταγωνιστές. Αναμφίβολα και όσο και αν αποφεύγει να μιλάει για τον εαυτό του, τα περισσότερα εύσημα ανήκουν στον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Εκείνος (μαζί με τον πάντα διαθέσιμο για την ομάδα, Μίλαν Τόμιτς) ανέλαβε υπό δύσκολες συνθήκες, δεν ζήτησε τη παραμικρή διορθωτική κίνηση στο ρόστερ, πίστεψε εμπράκτως σε αυτό, δούλεψε σκληρά, έβαλε τη δική του -αγωνιστικά και όχι μόνο- φιλοσοφία και τα κατάφερε. Είναι ήρεμος, σοβαρός, διαχειρίστηκε άψογα τις καταστάσεις και κέρδισε τους πάντες ολοκληρωτικά. Απέδειξε πως ήταν απόλυτα έτοιμος για το υψηλό επίπεδο και εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία. Έχει ακόμα πολλά να δείξει και αν οι συνθήκες τον ευνοήσουν, ο Ολυμπιακός έχει βρει τεχνικό ηγέτη για πολλά χρόνια.
Για να γίνουν πράξη οι ιδέες και η φιλοσοφία του, συνέβαλαν φυσικά οι παίκτες που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της πιο όμορφης μπασκετικής ιστορίας που έχει γραφτεί τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη. Κανείς τους δεν θέλει να μιλάει και να μιλάνε ξεχωριστά για την προσφορά και την απόδοσή τους, αφού όλοι μαζί νικούν και όλοι χάνουν. Ένα από τα πιο σημαντικά «όπλα» αυτής της ομάδας. Η παρέα… Άλλος πολύ, άλλος λιγότερο, δίνει κάτι για το κοινό καλό. Όταν ο κορυφαίος γκαρντ της Ευρώπης, Βασίλης Σπανούλης, απαντάει με περίσσια ειλικρίνεια με το «χρωστάω πολλά στους συμπαίκτες μου» και ο Γιώργος Πρίντεζης νιώθει άβολα όταν τον ρωτάς αναφορικά με τα όσα μεγάλα έχει πετύχει, καταλαβαίνεις πολλά. Αξίζουν λοιπόν, ΟΛΟΙ όσοι παλεύουν στις προπονήσεις και τους αγώνες, ένα μπράβο και ένα respect.
Όλα αυτά δεν θα ήταν γεγονός, αν δεν υπήρχαν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι να επενδύουν και να στηρίζουν. Το ευχάριστο για την ομάδα, είναι ότι έχουν αναγνωρίσει τα λάθη τους και νιώθουν σα να μην έχουν… αρχίσει ακόμα, με ο,τι αυτό συνεπάγεται. Η υγεία που αποπνέει στο εσωτερικό του ο Ολυμπιακός, είναι και δικό τους έργο, όπως και όλοι όσοι εργάζονται για αυτόν τον οργανισμό.
Για τις πιθανότητες που έχει για να τα καταφέρει στο πιο δύσκολο, αλλά και άκρως… ελληνικό, Final Four των τελευταίων ετών, υπάρχουν πολλές μέρες για συζήτηση. Το σίγουρο για την ώρα, είναι πως όταν το τρίποντο του Πρίντεζη βρήκε στόχο, κάποιοι άρχισαν να… ανησυχούν. *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου