Λένε πως οι ήττες έχουν διδακτικό χαρακτήρα, οπότε πρέπει να αναζητήσουμε τη… διδαχή από τη σειρά. Τί έμαθε ο Παναθηναϊκός από τη σειρά των αγώνων με την ΤΣΣΚΑ; Προφανώς όχι ότι ο Κιριλένκο είναι παίκτης ορχήστρα, όχι ότι οι Ρώσοι έχουν υπερπλήρες ρόστερ, όχι ότι ο Ντε Κολό είναι “εργαλείο“, όχι ότι ο Ουίμς είναι μια ταχύτητα πάνω από τους αντιπάλους του. Αυτά τα ξέραμε από πριν…
Ο Παναθηναϊκός παίζει με έξι παίκτες και δεν υπάρχει ομάδα στο σύγχρονο μπάσκετ που να μπορεί με τόσο λίγους ενεργούς αθλητές, με παίκτες που να έχουν επίδραση στο παιχνίδι και όχι να είναι απλή αναγραφή στο φύλλο αγώνα, να διεκδικεί τίτλους. Μπορεί να κερδίσει περιστασιακά μια φορά, αλλά αν μιλάμε για σειρά αγώνων, υψηλού επιπέδου, με αντίπαλο που να διαθέτει γεμάτο ρόστερ, είναι καταδικασμένη να αποτύχει.
Ο μέσος φίλαθλος μπορεί να αισθάνεται ότι το “τριφύλλι” πάλεψε κι έπεσε με… ψηλά το κεφάλι και πρόδηλο είναι πως δεν έχει εσφαλμένη εντύπωση, όμως στο… διά ταύτα δεν υπάρχει πρόοδος. Το μικρό ρόστερ γίνεται μικρότερο, οι αδυναμίες όχι μόνο δεν κρύβονται, αλλά πλέον είναι τόσο φανερές που όλοι τις “χτυπούν“, η εικόνα δεν είναι καλή.
Ναι, όταν θα σημειώνει 16/31 τρίποντα μπορεί να κερδίσει οποιαδήποτε ομάδα, αλλά τί γίνεται όταν σουτάρει με 4/21 τρίποντα; Ομάδα που δεν μπορεί να παίξει άμυνα, από τη στιγμή που ο βασικός της (ο μοναδικός της είπατε;) σέντερ (Μπατίστα) κι η πρώτη αλλαγή του (Μαυροκεφαλίδης) δεν κόβουν ούτε με δύο βαλέδες από χέρι, είναι καταδικασμένη να ζει και να πεθαίνει με το τρίποντο, να ψάχνει την εξαίρεση για να την κάνει κανόνα.
Υπάρχει λύση; Δεδομένο είναι πως δεν υπάρχουν αδιέξοδα στον αθλητισμό. Όταν αποφασίζεις -για τους δικούς σου λόγους- ότι θα αφαιρέσεις έναν παίκτη από το ρόστερ σου (Λαουάλ), πρέπει να αναζητήσεις τα ισοδύναμα. Διαφορετικά απλά γίνεσαι φτωχότερος…
Πηγή:ebasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου