Ο Δημήτρης Σαραβάκος, ακόμη και στα μάτια ενός 4χρονου αγοριού, έμοιαζε και ήταν ο καλύτερος όλων. Ήταν αυτός που θα μπορούσε να κάνει το ποδόσφαιρο ξεχωριστό κι ας μην γνώριζε αυτό το 4χρονο παιδί καλά-καλά τους κανονισμούς του σπορ που έβλεπε στην τηλεόραση. Η ανάμνηση να σκοράρει το νούμερο επτά και τα κλάματα να μην σταματούν, δεν πρόκειται ποτέ να ξεθωριάσει. Τα παρακάλια στην οικογένεια για να τον συνοδέψει στο γήπεδο να τον δει από κοντά, επίσης.
Ο Σαραβάκος υπήρξε ένας απόλυτος ήρωας σε μία χώρα, η οποία πάντα αναδείκνυε τέτοιους σε όλες τις κοινωνικές παραμέτρους. Ειδικά στα μάτια του 4χρονου αγοριού, αν και μικρός στο δέμας, έμοιαζε τεράστιος. Διότι η ποδοσφαιρική του αξία ήταν τόσο μεγάλη, τα όσα έκανε με την μπάλα στα πόδια απίστευτα ελκυστικά ακόμη και στο μάτι του αδαούς, ο πανηγυρισμός με το άλμα και τη σηκωμένη γροθιά τόσο χαρακτηριστικός, που ήταν αδύνατο να μην προσέξει κάποιος αυτόν τον αθλητή.
Στις 22 Ιουνίου 1984 ο Παναθηναϊκός του Γιώργου Βαρδινογιάννη πλήρωσε εξήντα εκατομμύρια παλιές, καλές, δραχμούλες στη δεξαμενή ταλέντων και μεγάλων παικτών, Πανιώνιο, για να εντάξει στο δυναμικό του τον 23χρονο, τότε, επιθετικό. Ο Σαραβάκος άνηκε στους «κυανέρυθρους» από τα άκλειστα δεκαέξι κι έκανε μπαμ για το ποιας πάστας παίκτης είναι.
Όλη η παιδική ηλικία του 4χρονου αγοριού ήταν γεμάτη Σαραβάκο, γεμάτη «μικρό». Ενός «μικρού», που έμοιαζε και ήταν μεγαλύτερος όλων. Ενός παίκτη, για τον οποίο το 14χρονο – το 1994 – αγόρι δεν μπορούσε να πιστέψει πώς δεν θα φορούσε ξανά τη φανέλα με το «τριφύλλι» και θα συνέχιζε στην ευθέως ανταγωνιστική ΑΕΚ. Εκείνη η ημέρα πρέπει να ήταν από τις πιο περίεργες της ζωής του. Ευτυχώς την πράσινη φανέλα τη φόρεσε ξανά, ολοκληρώνοντας τη μυθική καριέρα του.
Δεν υφίσταται κανένας λόγος συγκρίσεων: Το αγαπημένο νούμερο επτά δεν πρέπει να μπει σε καμία τέτοια διαδικασία. Υπήρξε από τους σπουδαιότερους παίκτες που φόρεσαν τη φανέλα με το «τριφύλλι». Μεγάλωσε δύο γενιές φιλάθλων, με το μεγάλο του προσόν να είναι η διασυλλογική αποδοχή της προσωπικότητάς του από ποδοσφαιρικούς εχθρούς και φίλους. Πιο απλά και συγκεκριμένα ήταν ο λόγος που ένα 4χρονο αγόρι θα μπορούσε ν΄ αρχίζει να υποστηρίζει τον Παναθηναϊκό! Υπάρχει σημαντικότερο από τούτο;
Τα τέρματά του με τη σουηδική Γκέτεμποργκ δεν ξεκολλούν από το κεφάλι. Σαν εκείνο από το ύψος του πέναλτι στο «Ούλεβι», που η μπάλα καρφώθηκε στο βάθος της εστίας κι έμεινε εκεί! Τα κατορθώματά του με τη μεγάλη Γιουβέντους αποτελούν ασύγκριτο μέγεθος επιτεύγματος για τα δεδομένα εκείνης της εποχής του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η παραγωγικότητά του κόντρα στον Ολυμπιακό δεν θα μπορούσε να περάσει στα ψιλά, αλλά και πάλι τα όσα πέτυχε στον Ευρωπαίο Παναθηναϊκό δεν είχαν γίνει ξανά.
Οι δύο εκατοντάδες γκολ με την πράσινη φανέλα, οι απίθανες συνυπάρξεις του με τεράστιους παίκτες σαν τον Ζάετς και τον Βαζέχα, και η προσωπικότητά του πάντοτε θα θυμίζουν στο 4χρονο αγόρι πώς υπάρχουν ήρωες και στις μέρες αυτές. Είναι ευλογία που ένα τέτοιο μέγεθος υπάρχει στο περιβάλλον του Παναθηναϊκού, στον σύλλογο στον οποίο ο «μικρός» – μα τόσο μεγάλος – Σαραβάκος μεγαλούργησε, οδηγώντας πολλά 4χρονα αγοράκια στην επιλογή της ομάδας που θα υποστηρίζουν για μία ζωή. *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου