Συνέβη
πριν από μια τριετία. Ο Τζιμπούρ που έρχονταν με φόρα από την ομάδα του
Βαλβέρδε, και ο Κώστας Μήτρογλου στην επιστροφή του από τους
δανεισμούς. Πάνω στην ανάληψη της ευθύνης από τον Ζαρντίμ. Μια συνύπαρξη
που δεν τους χωρούσε και τους δύο στην 11άδα, αλλά που έδωσε στον
Ολυμπιακό ένα «συμπληρωματικό» δίδυμο που έκανε την δουλειά του γκολ
περίφημα. Δύο βασικοί σέντερ φορ, ένας στο γήπεδο κάθε φορά.
Ήρθε η ώρα να δούμε το ίδιο και ένα... κλικ πιο πίσω για τους
ερυθρόλευκους; Ίσως. Έχει αρχίσει να σχηματίζεται σαν ιδέα από το
δεύτερο μισό της περσινής σεζόν, φουντώνει μέσα από την προετοιμασία και
τις πρώτα επίσημα αγωνιστικά λεπτά της νέας περιόδου. Ο Φορτούνης και ο
Τσόρι. Ο Τσόρι και ο Φορτούνης. Ο μαθητής και ο δάσκαλος κατά το...
γνωστό κλισέ. Και στην μέση ο Μάρκο Σίλβα που θα κληθεί να βρει τον
τρόπο να «πάρει» και από τους δύο παίκτες του.
Δεν έχει ξεκινήσει με... κέφι ο Τσόρι. Εκείνο το ημίχρονο με τη
Φενέρ ήταν μάλλον το καλύτερο του ως εδώ. Μιλάμε όμως για τον καλύτερο
ποδοσφαιριστή του ελληνικού πρωταθλήματος. Για εκείνον που πέρσι έσπασε
ρεκόρ δεκαετίας καταφέρνοντας να έχει διψήφια επίδοση σε γκολ και ασίστ.
Για το μεγάλο όνομα του Ολυμπιακού. Για τον ποδοσφαιριστή που είναι
«κάνω τη διαφορά». Και που βέβαια σύντομα θα είναι εκεί για την πρώτη
γραμμή των επιλογών.
Και ο Φορτούνης; Το χθεσινό είναι ενδεικτικό. Ο Τζίμυ Ντουρμάζ ήταν
ο καλύτερος του Ολυμπιακού την Κυριακή. Πιθανότατα στο πιο «μεστό»
παιχνίδι που έχει κάνει ο ίδιος στην Σούπερ Λιγκ από πέρσι τέτοια εποχή
όταν «προσγειώθηκε» στο Φάληρο. Πήρε πρωτοβουλίες, πήγε στο «ένας με
έναν». Έτρεξε χωρίς τη μπάλα. Έκανε τους συμπαίκτες του να τον... ψάξουν
μέσα στο 90άλεπτο κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους. Κάτι που δεν
κατάφερε για παράδειγμα ο Πάρντο. Και τέλος πάντων ο Σουηδός δείχνει
ότι αναζητά μια δεύτερη ευκαιρία. Εμπράκτως. Με την προσπάθεια που
καταβάλλει.
Παρά ταύτα όλα τα φώτα έπεσαν στον έλληνα. Έχει κάνει πολύ καλύτερα
ματς με την Ερυθρόλευκη ο διεθνής μέσος. Τράβηξε όμως όλα τα βλέμματα.
Και έχουμε την εντύπωση πως δεν... έτυχε αυτό. Οι φίλοι του Ολυμπιακού,
τα ΜΜΕ το φίλαθλο κοινό συνολικά αρχίζει να θεωρεί συμβατή την ιδέα πως ο
επόμενος μεγάλος των Ερυθρόλευκων είναι ο νέος κάτοχος της φανέλας με
το «7». Και μακάρι να συμβεί. Μακάρι ένα παιδί από τα σπλάχνα του
Ολυμπιακού, να είναι ο επόμενος. Ένας «μπαλαντέρ» που μπορεί να πασάρει
και να σκοράρει.
Πίσω στην πραγματικότητα όμως: Το ζητούμενο είναι ο τρόπος
διαχείρισης του προπονητή. Πως θα τα καταφέρει ο Σίλβα να τους χωρέσει
και τους δύο. Μια ο ένας μια ο άλλος σε μια σεζόν που ούτως ή άλλως έχει
πενήντα ματς; Εμφανίσεις 60΄-30΄όπως κατ εξακολούθηση έκανε ο Περέιρα; Ή
μήπως και οι δύο μαζί, ειδικά σε ότι αφορά στο ελληνικό πρωτάθλημα; Ο
κόουτς θα πρέπει να βρει την απάντηση. Ο Σίλβα που ξαναλέμε ότι δείχνει
κανονικός προπονητής. Με σκέψεις τακτοποιημένες. Μπορούν και οι δύο
μαζί; Χωράνε;
Μια περίπτωση θα ήταν η μετάθεση του Φορτούνη στην πτέρυγα. Αλλά ο
Ολυμπιακός του Σεμπά, του Πάρντο, του Ντουρμάζ, του Ντοσεβί, του
Γιαννιώτα, του Κολοβού ακόμη και του Φουστέρ θα δώσει το ένα άκρο σε
έναν κλασικό παίκτη άξονα; Μια άλλη περίπτωση: Να παίξει ο Φορτούνης
πλάι στον κόφτη. Σε ματς σαν το χθεσινό με την κατοχή άνω του 70%, είναι
ιδανικό να προκύψει ένας πλέι-μέικερ από την πίσω ζώνη. Και ματς σαν
αυτό με τον Πανιώνιο ο Ολυμπιακός το συναντά καμία 20φορές ετησίως στην
Σούπερ Λιγκ. Να παίξει πλάι στον Μιλιβόγιεβιτς ή και τον Καμπιάσο. Θα
μπορούσε να. Θα δείξει. Η χρονιά είναι μεγάλη και μόλις άρχισε.
Το σημαντικότερο σε αυτή την υπόθεση; Πως ο Ολυμπιακός βρίσκεται
στην ευχάριστη θέση να έχει πέρα από τον Τσόρι και κάποιον σαν τον
Φορτούνη. Τα υπόλοιπα στο... χορτάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου