Ανώδυνη ήττα με πολλά μαθήματα!!

Ο Αρης Λαούδης αναρωτιέται πώς ο Παναθηναϊκός μπορούσε να περιμένει κάτι περισσότερο στη Ρωσία έχοντας 16 λιγότερα ριμπάουντ και μόλις 11 πόντους από τρεις παίκτες - κλειδιά που έρχονται από τον πάγκο.

Μια... ωραιότατη προσγείωση περίμενε τον Παναθηναϊκό στη Ρωσία κι αυτή ήταν αναμφισβήτητα η χειρότερη από τις τρεις πρεμιέρες (Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Ευρωλίγκα), όχι τόσο επειδή έχασε, αλλά επειδή έκανε πιο αισθητές τις αδυναμίες και τα προβλήματα.  

ADVERTISEMENT

Μ' αυτή την εικόνα ο Παναθηναϊκός δεν δικαιούνταν να ελπίζει σε κάτι περισσότερο. Οταν οι παίκτες στο «2» και το «3» (Φελντίν, Πάβλοβιτς, Γιάνκοβιτς) τελειώνουν με 1/10 τρίποντα, όταν ο δεύτερος ξεκινάει με 2/2 και τελειώνει με 2/8 εντός πεδιάς και 0/2 βολές, όταν η άμυνα δέχεται 81 πόντους σε εκτός έδρας παιχνίδι κι όταν οι ψηλοί χάνουν όλες τις φάσεις - κλειδιά, τότε μοιραία έρχεται αυτό το αποτέλεσμα.
Αλλωστε πόσες απαιτήσεις να έχεις από μια ομάδα που έχει χειρότερα ποσοστά στα δίποντα (54%-47%), πολύ χειρότερα στα τρίποντα (47%-31%) και 16 λιγότερα ριμπάουντ. Ηταν το πρώτο ματς του φετινού Παναθηναϊκού που δεν φάνηκε το βάθος και η ποσότητα στον πάγκο. Με εξαίρεση τον Διαμαντίδη που σταμάτησε στους 14 πόντους κι έδωσε ανάσες, οι υπόλοιποι τρεις παίκτες που χρησιμοποιήθηκαν (Κούζμιτς, Γιάνκοβιτς, Φώτσης) πρόσφεραν συνολικά 11 πόντους.
Από την άλλη, ο Ραντούλιτσα έδωσε τους πόντους (15π.) που του αναλογούν, αλλά την ίδια ώρα ο Τζόρτζεβιτς προσπαθούσε να καλύψει την αδυναμία του στην άμυνα. Του ήταν σχεδόν αδύνατον να περιορίσει τον Σίνγκλετον, ένα τριάρι σε ρόλο πενταριού και το πρόβλημα κόστισε στα τελευταία λεπτά, όταν ο Αμερικανός τράβηξε έξω τον Σέρβο σέντερ ευστόχησε τρίποντο και στην αμέσως επόμενη φάση πέτυχε γκολ φάουλ, ανεβάζοντας τη διαφορά στους 8 (75-67).
Ο «Σάλε» αναγκάστηκε να αποσύρει τον Ραντούλιτσα και να χρησιμοποιήσει τον Γκιστ που ταιριάζει σαφώς περισσότερο, αλλά ταυτόχρονα μπαίνει ξανά το ερώτημα του τι θα συμβεί σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, όταν ο Παναθηναϊκός θα καλείται να αντιμετωπίσει παίκτες με παρόμοια χαρακτηριστικά παιχνιδιού.
Από την άλλη, αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω και σκεφτούμε τις εκτιμήσεις και τα «θέλω» ενόψει των τριών πρώτων παιχνιδιών του Παναθηναϊκού σε Κύπελλο, Α1 και Ευρωλίγκα, η ήττα αυτή είναι σαφώς προτιμότερη από οποιαδήποτε άλλη. Δεν κοστίζει, δεν αλλάζει τίποτα στους στόχους, αντιθέτως μπορεί να βοηθήσει τον Τζόρτζεβιτς να βγάλει ακόμη πιο χρήσιμα συμπεράσματα για τις αδυναμίες του Παναθηναϊκού. Αν δηλαδή έλεγαν σε κάποιον «διάλεξε μια ήττα», τότε σίγουρα θα διάλεγε την απώλεια της πρεμιέρας στην Ευρωλίγκα κι όχι βεβαίως του Κυπέλλου ή του πρωταθλήματος που μπορεί να έκρινε έναν ολόκληρο τίτλο.
Τέτοιες ανώδυνες ήττες άλλωστε, οι έξυπνες ομάδες και οι έξυπνοι προπονητές γνωρίζουν πώς πρέπει να τις διαχειριστούν, πόσω μάλλον τώρα που ακολουθεί ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και μια νίκη στο κατάμεστο ΟΑΚΑ θα είναι «φάρμακο» για την πρώτη ήττα στη φετινή σεζόν.
Υ.Γ.: Μην αρχίσουμε την γκρίνια για τους «μικρούς» και το αν πρέπει ή δεν πρέπει να παίζουν. Δεν θεωρώ πως είναι έτοιμοι για αυτό το επίπεδο, για τέτοιου είδους ματς και θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό το γεγονός ότι ο Τζόρτζεβιτς θέλει να προχωρήσει σκαλί - σκαλί τη διαδικασία προώθησης. Θα υπάρξουν παιχνίδια που θα αγωνιστούν 15 και 20 λεπτά, αλλά θα υπάρχουν κι αυτά που θα... ξεχαστούν στον πάγκο. Επαναλαμβάνω, έτσι γίνεται το πρώτο βήμα κι όχι με διαδικασία τύπου «τους βάζω με την ΤΣΣΚΑ για να φάνε την 30άρα στο κεφάλι...» και να το βαφτίσω «ελληνοποίηση».

*Πηγή: gazzetta.gr*