Πόσα πράγματα δεν γνωρίζει ο κόσμος. Και μιλάμε για γεγονότα, για
πληροφορίες άξιες αναφοράς. Πόσα πράγματα περνάνε και φεύγουν στο
σκοτάδι, που κάτι σημαντικό έχουν να πουν.
Σχεδόν να φωτίσουν, να οδηγήσουν τη σκέψη να αναζητήσει το οφέλιμο, το χρήσιμο, το καλό.
Τι γράφουν οι εφημερίδες, τι αναφέρουν οι τηλεοράσεις. Τα ίδια. Το ένα
μέσο λέει τα ίδια με το άλλο. Λες και έχουν συμφωνία. Κι αν κάποιο
προηγηθεί, το άλλο θα επαναλάβει τα ίδια.
Ντέρμπυ ΑΕΚ-Ολυμπιακός, Ιανουάριος 1978, είναι η σαιζόν που οι
κιτρινόμαυροι πήραν το ντάμπλ με προπονητή τον μακαρίτη «Τσικ»
Τσαϊκόφσκι.
Η ομορφιά του ποδοσφαίρου, με την καλή έννοια. Η αδυναμία, δηλαδή, να
προβλέψεις τι θα συμβεί στο γήπεδο. Και τι είναι εκείνο που μπορεί να
ορίσει την εξέλιξη του ντέρμπυ. Και τι είναι εκείνο που θα φέρει, ίσως,
τα επάνω, κάτω. Θα μετακινήσει τις ράγες(!) του τραίνου κι αυτό θα
αλλάξει πορεία.
Κάτι τέτοιο έγινε στην Φιλαδέλφεια, στο ντέρμπυ του β' γύρου, όπου οι
δύο ομάδες ήταν ισόβαθμες, ίσως η ΑΕΚ μ' ένα πόντο περισσότερο. Ξεκινάει
το ματς και η γνωστή εξωστρέφεια του Ολυμπιακού είναι χειμαρώδης, μ'
ένα νταηλίκι αγωνιστικό, που αιφνιδιάζει την ΑΕΚ.
Γλύτωσε η ΑΕΚ στο πρώτο δεκάλεπτο δύο φορές. Και ξαφνικά, και από το
πουθενά, πριν συμπληρωθεί τέταρτο, συμβαίνει κάτι και επιτόπου αλλάζουν
τα κόζα στο ντέρμπυ. Ο Μίλτον Βιέρα, άλλοτε παίκτης του Ολυμπιακού, με
τη φανέλλα της ΑΕΚ βγάζει από την κωλότσεπη τη νοτιοαμερικάνικη πουτανιά
του.
Ο Ουρουγουανός, που είχε έρθει το 1972 στον Ολυμπιακό του Γουλανδρή,
μαζύ με τον συμπατριώτη του Χούλιο Λοσάντα, βλέπει ότι η δουλειά
βρωμάει. Κάτι πρέπει να κάνει, για να σπάσει τον τσαμπουκά της πρώην
ομάδας του και να ξυπνήσει τα αίματα των συμπαικτών του. Τι να 'ναι
αυτό;
Τρία φάουλ το ένα καπάκι μετά το άλλο. Στο τρίτο, μάλιστα, έδωσε μια
βρώμικη κλωτσιά και πήρε κάρτα. Και τα τρία φάουλ τα έκανε στο κέντρο
του γηπέδου, όχι στην περιοχή της ΑΕΚ, για να κρατάει μακρυά από το
τέρμα των γηπεδούχων τους αντιπάλους.
Αυτό ήταν. Τούμπαρε το παιχνίδι. Η ΑΕΚ κέρδισε 2-0, έχασε και πέναλτυ
με τον Μαύρο, ο δε Ζλατάνος ακύρωσε δύο γκολ σε βάρος του Ολυμπιακού.
Μίλτον Βιέρα. Το καλύτερο παιδί. Ο ιδεώδης παρεατζής. Πτώμα να είσαι,
ξαναβρίσκεις το κέφι σου με τον «Μιλτιάδη». Που έλεγε πιπεράτα αστεία,
πνευματώδη, όχι σαχλαμαρίστικες πλακίτσες που εκβιάζουν το γέλιο. Κρίμα,
ρε, που σήμερα τον τρώει το ποτό.
Με ...συμπάθεια στον Ολυμπιακό θα σφυρίξει το κοράκι το ντέρμπυ με την ΑΕΚ, διαβασε στο apodytiriakias.gr
Πώς θα παίξει ο διαιτητής, ο φρεσκοδιεθνής από τη Δράμα στο ντέρμπυ
Ολυμπιακός-ΑΕΚ. Εδώ σε θέλω. Ξέρεις; Δεν ξέρεις. Προβλέπεις; Μόνο αν
είσαι του σωματείου. Αν, δηλαδή, έχεις κάνει διαιτητής κάποια χρονάκια.
Αν έχεις επαφή με βετεράνους κοράκια που γνωρίζουν τη ψυχολογία του κάθε
διαιτητή σε τέτοιο ντέρμπυ.
Δεν μπορεί κανείς να ξέρει πως θα του βγει του Κύζα το παιχνίδι. Λέμε
τώρα με τη βεβαιότητα ότι το παλληκάρι είναι πεντακάθαρο. Ότι θέλει να
το παίξει σπαθένιο. Έλα, όμως, που θέλει, δεν θέλει θα τον επηρεάζει
κάποια άγνωστη, αόρατη δύναμη...
Να το πω αλλοιώς. Μέσα στο Καραϊσκάκη, παιχνίδι ντέρμπυ, δηλαδή με
ίσες πιθανότητες και στις δύο ομάδες, είναι «κάτι» που θα «υποχρεώσει»
το κοράκι, ακόμα και το καθαρό κοράκι να δει με... συμπάθεια τον
Ολυμπιακό. Είναι πέραν από τις προθέσεις του να σφυρίζει χωρίς να
παίρνει στο πόντο ίσες αποστάσεις.
Μυαλό «ποδοσφαιροπουτάνας» κουβαλάει το κοράκι, το κάθε κοράκι. Τι
σημαίνει αυτό; Είναι καταγραμμένο στο σκληρό δίσκο του ότι ο Ολυμπιακός
έχασε στο Καραϊσκάκη 3-0 από τον μνημονιακό, τον μεταπολυμετοχικό
Παναθηναϊκό. Από έναν «ανάπηρο» αγωνιστικά Παναθηναϊκό, σε σύγκριση με
την πληρότητα στο ρόστερ Ολυμπιακού.
Όπως ότι την περασμένη σαιζόν στο ματς κυπέλλου ο Ολυμπιακός, ο χωρίς
αντίπαλο στην Ελλάδα δεν κέρδισε την ΑΕΚ της Β' εθνικής στο Καραϊσκάκη.
Ότι του βγήκε η ψυχή ανάποδα μέχρι να γλυτώσει την ήττα. Ντέρμπυ,
λοιπόν, είναι το Ολυμπιακός-ΑΕΚ, και γαμώ το αγγουροπαίχνιδο είναι, άρα
αναμένεται ο διαιτητής να μη δώσει τουλάχιστον... δικαιώματα στον
Ολυμπιακό να έχει παράπονα.
Όταν μιλάμε για διαιτησία, δεν στεκόμαστε σε μία, δύο επίμαχες φάσεις
ένα πέναλτυ, ένα οφσάιντ, ένα κόρνερ, ένα φάουλ έξω από την περιοχή,
που πιθανόν επηρεάσουν αποφασιστικά το αποτέλεσμα. Διαιτησία είναι όλη η
γαμημένη συμπεριφορά που έχει και με μαεστρία «κρύβει» κάποιες φορές
στα μάτια της εξέδρας το κοράκι.
Τι λέμε! Τα πάντα όλα είναι ποιος παράγοντας, ποιας ΠΑΕ έχει το
κουμάντο στη διαιτησία. Δεν είναι μαλάκες εδώ και 100 χρόνια όοοολοι οι
πρόεδροι όοοοολων των ομάδων που συμφωνούν σ' ένα συμπέρασμα. Ότι ο
διαιτητής μπορεί να την πηδήξει την ομαδούλα. Να την σπρώξει στη νίκη.
*Πηγή: sportdog.gr*
Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου