Ενα μικρό, αληθινό και ταπεινό: Σ' ευχαριστώ!!

 Ο Γιώργος Τσακίρης γράφει για τον Τραϊανό Δέλλα, για την αξία του σαν προπονητή και άνθρωπο ενώ θυμίζει τα λόγια του: «Πάνω απ' όλους η ΑΕΚ»!

Από τις πρώτες μου προετοιμασίες με την ΑΕΚ σε γήπεδα της Αυστρίας και της Σλοβενίας είχα καταλήξει μαζί με πολλούς άλλους κοιτάζοντας τον ποδοσφαιριστή Τραϊανό Δέλλα και τον τρόπο που λειτουργούσε στις προπονήσεις, στα φιλικά ματς και φυσικά στα αποδυτήρια πως μπροστά μου βρίσκεται ένας εν δυνάμει προπονητής...

ADVERTISEMENT

Τα χρόνια πέρασαν και νομοτελειακά ήρθε το τέλος μίας καριέρας που όμοιά της Έλληνας ποδοσφαιριστής δύσκολα θα καταφέρει να ζήσει... Μέσα απ' την ΑΕΚ άρχισε μία νέα καριέρα στην πιο δύσκολη στροφή της ιστορίας της. Πιστός στρατιώτης της δεν κρύφτηκε στα δύσκολα, προφανώς επειδή ο ίδιος δεν το φώναζε το «ΑΕΚ στα εύκολα, ΑΕΚάρα στα δύσκολα» αλλά σίγουρα το απέδειξε περισσότερο από οποιονδήποτε.
Ανέλαβε την ΑΕΚ όταν την είχαν ήδη υποβιβάσει μέτοχοι εξαφανισμένοι και έχοντας στο πλευρό του μία αδύναμη, ανύπαρκτη όσο και αστεία διοίκηση...
Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ όσα έκανε την βραδιά του μοιραίου αγώνα με τον Πανθρακικό στο ΟΑΚΑ που ουσιαστικά έφερε τον υποβιβασμό. Πάλευε μόνος του απέναντι σε όλους ψάχνοντας (μάταια φυσικά) ταυτόχρονα στο χάος που επικρατούσε έναν άνθρωπο της επίσημης ΑΕΚ για να τον βοηθήσει.
Και φυσικά θα μπορούσε να φύγει. Όχι να τρέχει σε δικαστικές αίθουσες και να προσπαθεί μόνος να τα βάλει με όλους για να μη χάσει βαθμούς η ΑΕΚ και υποβιβαστεί. «Μάτωνε» για να βρει τον τρόπο να σώσει ότι μπορεί και φυσικά στο τελευταίο ματς, εκεί στο Περιστέρι, αν και θα μπορούσε να είχε πει αντίο χωρίς να ευθύνεται για τίποτα, πήγε πρώτος και ήπιε όλο το πικρό ποτήρι!
Ακόμη και μετά όμως ο Δέλλας δεν σταμάτησε να ενδιαφέρεται και να λειτουργεί με το σκεπτικό (τότε με τον Άκη Ζήκο παρέα) πως θα γίνει η ΑΕΚ να απουσιάσει για λίγο και να επιστρέψει πιο δυνατή και πιο έτοιμη για όσα της χρωστάει η μοίρα...
Η συνέχεια έπειτα γνωστή. Στον Δέλλα, τον Λυμπερόπουλο και τον Ζήκο (πλην του Μπάγεβιτς) ζητήθηκε από τον Μελισσανίδη να πορευτούν όλοι μαζί και να φέρουν την ΑΕΚ σε χρόνο μηδέν εκεί που αρμόζει στην ιστορία της και στον κόσμο της. Κάτι που φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση από όλους όσοι αναφέρονται παραπάνω να μη γίνει πράξη, απ' την διοίκηση έως και τις ακαδημίες.
Δεν θα ασχοληθώ με τα τελευταία χρόνια που τα ζήσαμε μαζί. Κι αυτά για μας και για τον «Τράι» δύσκολα. Σε ένα τούνελ όπως συνήθιζε να λέει από το οποίο ψάχναμε και βλέπαμε σιγά, σιγά να φαίνεται η έξοδος, βλέπαμε το φως που μας έβγαζε από το σκοτάδι...
Και αφού φτάσαμε στο σήμερα, αφού βγήκαμε από το τούνελ, αφού είδαμε το φως, ο Δέλλας αποχωρεί ουσιαστικά αναγκασμένος να το κάνει αφού διαπίστωσε πως το γυαλί το ραγισμένο από πέρυσι έσπασε οριστικά. Άδικα για εκείνον; Δίκαια για την ΑΕΚ; Μικρή σημασία έχει.
Η ουσία είναι ότι η Ένωση θέλοντας ή μη έχασε έναν σπουδαίο στρατιώτη της. Έναν προπονητή που σίγουρα θα γράψει ιστορία αντίστοιχα μεγάλη με εκείνη που είχε σαν ποδοσφαιριστής. Όποιος έχει δει τη δουλειά του το καταλαβαίνει. Έναν τεχνικό που δημιουργούσε καλούς ανθρωπους, με αξίες και κέρδιζε τους ποδοσφαιριστές του...
Δεν έχει καμία, μα καμία απολύτως σημασία, να αρχίσει το ανάθεμα όπως έγινε σε σχόλια στη σελίδα της ΠΑΕ στο facebook. Δεν πρέπει και δεν χρειάζεται για την ΑΕΚ να ψάξουμε και να κράξουμε αυτούς που μένουν για εκείνους που φεύγουν. Δεν έχει καμία και τίποτα σημασία πάνω από την ΑΕΚ, δεν μπορεί να υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ πρόσωπο πάνω από τα τρία αυτά γράμματα.
Σημασία έχει η διοίκηση, η ομάδα και ο κόσμος να πορεύονται μαζί, ενωμένοι, να είναι μία γροθιά. Κι αυτό το εννοώ και το καταλαβαίνω απόλυτα διότι με βοήθησε και ο Τραϊανός Δέλλας να το εμπεδώσω...
Ήταν προνόμιο, πραγματικά το λέω, να δουλέψω και να μάθω πολλά από τον Τραϊανό Δέλλα τόσο στις προετοιμασίες, όσο και στην καθημερινότητα. Οι ρεπόρτερ-δημοσιογράφοι πλην της περιόδου προετοιμασίας (και έπειτα στις συνεντεύξεις Τύπου) δεν είχαμε καμία επαφή με τον κόουτς (κάτι που προφανώς δεν άρεσε σε κάποιους του χώρου μου που είναι και άσχετοι με το αντικείμενο) και αυτό αποτελεί ένα ακόμη παράσημο για εκείνον.
Άντρας, τίμιος, ηθικός, δουλευταράς με ισχυρή προσωπικότητα και χαρακτήρα... Αυτός για μένα είναι ο Τραϊανός Δέλλας και ανήκω στην γενιά των τυχερών που τον έζησαν σαν ποδοσφαιριστή αλλά και σαν προπονητή... Και θαρρώ θα με αξιώσει ο Θεός να τον δω να μεγαλουργεί και να γράφει απίθανες σελίδες λαμπρής ιστορίας και σε πάγκους...
Υγ: Μετά το 4-0 από τον Ολυμπιακό γράφτηκε δεξιά κι αριστέρα πως προέκυψε πρόβλημα στα αποδυτήρια, ότι πήγε να χαθεί ο έλεγχος από τον Δέλλα. Από ποιον; Από αυτόν που συνυπήρξε με Φάμπιο Καπέλο, με Τότι, με ντε Ρόσι και τόσους άλλους στην Ελλάδα, με Σάντος, με Φερέρ, με Ριβάλντο και τόσους άλλους. Ότι θα είχε πρόβλημα από τον Βάργκας, ή τον Κρισάντους και τον Μπουονανότε... Κρίμα στο βωμό της εξυπηρέτησης της προσωπικής εμπάθειας να γράφονται απίθανες π@π@ριες...
Υγ2: Εννοείται πως ο Τραϊανός Δέλλας έκανε λάθη. Εκτός αυτού με την αλλαγή του Σιμόες στο ντέρμπι στο Φάληρο και του κακού διαβάσματος στο παιχνίδι της Τούμπας με τον ΠΑΟΚ, τα πιο σοβαρά του ήταν φαίνεται πως έβαζε πάνω από το δικό του προφίλ την ΑΕΚ...
Υγ3: Η ΑΕΚ επαναλαμβάνω είναι πάνω απ' όλους και απ' όλα... Ο επόμενος προπονητής λοιπόν θα πρέπει να τυγχάνει της στήριξης και της αγάπης όλου του κόσμου από τη στιγμή που θα φοράει την κιτρινόμαυρη φόρμα και θα 'χει το έμβλημα της Ένωσης (που αποτελεί θρησκεία πολλών) στο στήθος του...

*Πηγή: gazzetta.gr*