Δεν είναι ακριβώς πένθιμο εμβατήριο, ούτε όμως χαρούμενο παιδικό τραγουδάκι. Ας πούμε ότι η ευρωπαϊκή του σεζόν ξεκίνησε με ένα μελαγχολικό μπλουζ της Μαύρης Θάλασσας…
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλό μπάσκετ μόνο στα πρώτα λεπτά, όταν άπλωσε την άμυνά του σε όλο το γήπεδο, έκλεψε μπάλες και τελείωσε αιφνιδιασμούς, απέναντι σε έναν αντίπαλο που έδειχνε ξαφνιασμένος.
Πολύ γρήγορα, μετά το αρχικό 4-14, η Λοκομοτίβ ισορρόπησε και έφερε το παιχνίδι εκεί όπου το ήθελε, στο πέντε-εναντίον-πέντε. Και φανέρωσε μεμιάς όλες τις αδυναμίες του αντιπάλου της.
Με τους 28 πόντους που πέτυχε στη β’ περίοδο.
Με τη συντριπτική υπεροχή της στα ριμπάουντ (42-26).
Με τη μεθοδική αξιοποίηση των δύο σέντερ της , Σίνγκλετον και Φεσένκο.
Με τη σβελτάδα των φόργουορντ, που έκαναν τους αντίστοιχους του Παναθηναϊκού να μοιάζουν σταματημένοι.
Με την οργιαστική δράση του Ντιλέινι και τις περιφερειακές άμυνες του Ντρέιπερ.
Με την άμυνά της και τα αποθέματα ενέργειας στην τελική ευθεία, όταν έκανε σερί 12-0.
Ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα δεν μπορεί να μαρκάρει ούτε δεμένη αγελάδα, αλλά είναι προικισμένος σκόρερ. Ο,τι αγγίζει, το κάνει καλάθι. Βάζει και τις βολές. Ωστόσο, δεν πήρε ούτε μία μπάλα στα τελευταία λεπτά.
Μετά το 69-67, ο Παναθηναϊκός εκτέλεσε όλες ανεξαιρέτως τις επιθέσεις του (1/9) με μακρινά σουτ. Ο Σέρβος πέτυχε το τελευταίο του καλάθι στο 47-45. Ο Σάλε Τζόρτζεβιτς διαχειρίστηκε σωστά τα φάουλ του Ραντούλιτσα, αλλά τον ξέχασε στο φινάλε.
Αυτό το ματς ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να το πάρει με «Διαμαντιάδα», όσο καλός κι αν ήταν ο αρχηγός του.
Όπως έγραψα και μετά το ντέρμπι του Κυπέλλου Ελλάδας, οι «πράσινοι» παίρνουν από τη θέση «3» μοναχά επίθεση. Δεν αρκεί αυτό.
Όταν τα χέρια είναι κρύα, όπως χθες με το 3/11 των Πάβλοβιτς-Γιάνκοβιτς, το αμυντικό κενό είναι κραυγαλέο. Και πολλαπλασιάζεται όταν στα μετόπισθεν της ίδιας πεντάδας βρίσκεται ο Ραντούλιτσα.
Ο Αντώνης Φώτσης μπορεί να μοιάζει με 18χρονο τώρα που –επιτέλους- ξυρίστηκε, αλλά τα πόδια του προδίδουν την πραγματική του ηλικία. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας τα σημάδεψε και τα χτύπησε αλύπητα, όσο και αυτά του Ραντούλιτσα.
Ο άλλοτε προπονητής του Ολυμπιακού ήταν ο αληθινός θριαμβευτής της πρεμιέρας. Δεν ξέρω βέβαια αν περίμενε τόσες νίκες του Ντιλέινι επί του Καλάθη.
Ο Παναθηναϊκός του 2015-6 είναι μία καλή, ισορροπημένη ομάδα. Αυτή τη στιγμή μοιάζει ανώτερος από τον Ολυμπιακό του Οκτώβρη. Η επιλογή του να φορμαριστεί νωρίς ήταν ορθή, αφού οι πρώτες εβδομάδες της σεζόν έχουν συσσωρευμένους κρίσιμους αγώνες.
Έχει, όμως, ζητήματα, ιδίως στην άμυνα. Δεν θα είναι εύκολο να κρύψει τόσους παίκτες απέναντι σε γρήγορες, επιθετικές ομάδες όπως η Κουμπάν. Σε δύο εβδομάδες πάει στη Βαρκελώνη.
«Δεν βαριέσαι, δεν τρέχει τίποτε», θα πει κάποιος. Μισό λεπτό, όμως. Πλανάται πλάνην οικτράν όποιος θεωρεί δεδομένη, αυτονόητη ή εύκολη την πρόκριση του Παναθηναϊκού στο Top-16.
Η Καρσίγιακα (που κατατρόπωσε τη Μπαρτσελόνα) και η Λοκομοτίβ (που πήρε και διαφορά 11 πόντων από τους «πρασίνους») βρίσκονται ήδη ένα βήμα πιο μπροστά από τον κυπελλούχο Ελλάδας.
Μπορεί να τους λείπει η πείρα και η βαριά φανέλα, αλλά δεν υστερούν αισθητά σε δείκτη ποιότητας. Το ίδιο ισχύει για τη Ζάλγκιρις, που χτίστηκε γύρω από μία εξάδα της Εθνικής Λιθουανίας και πέρασε χθες από την Πολωνία.
Δεν λέω ότι ο Παναθηναϊκός θα αποκλειστεί, αλλά θα χρειαστεί ιδρώτα και προσήλωση για να κρατηθεί μακριά από κακοτοπιές. Η επίσκεψη της πρωταθλήτριας Τουρκίας στο ΟΑΚΑ, την ερχόμενη Πέμπτη, είναι το πρώτο «must win» ραντεβού της ευρωπαϊκής χρονιάς.
Θα έχει προηγηθεί, τρία βράδια νωρίτερα στο ίδιο γήπεδο, το πρώτο «must win» της εγχώριας σεζόν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου