Για 25 και κάτι λεπτά έβλεπες έναν Παναθηναϊκό αν μη τι άλλο αποφασισμένο, συγκεντρωμένο και με την αύρα του φαβορί. Μια ομάδα που επί τρία χρόνια αναζητά τον εαυτό της στα εκτός έδρας παιχνίδια και σχεδόν ποτέ δεν τον βρίσκει. Οχι πως στα πρώτα 25 λεπτά ο Παναθηναϊκός έκανε κάτι το εκπληκτικό, κάτι που να σε έπειθε πως μπορεί να πάει πολύ παραπάνω, αλλά τουλάχιστον διέθετε χαρακτηριστικά που του λείπουν επί μια τριετία.
Ηταν η πρώτη φορά που είδαμε τον Παναθηναϊκό να μπαίνει στο παρκέ και να παίζει ως γηπεδούχος κι όχι ως φιλοξενούμενος. Η πρώτη φορά που η συγκέντρωσή και η αυτοπεποίθησή του ήταν αντίστοιχη μιας ομάδας που έχει κατακτήσει έξι Ευρωπαϊκά και πρέπει να μπαίνει στο γήπεδο ως φαβορί.
Απ' αυτή τη νίκη ο Παναθηναϊκός είχε δύο κέρδη: Πρώτον και σημαντικότερο βρίσκεται με ενάμιση πόδι στην επόμενη φάση, δεύτερον, κέρδισε τον απαιτούμενο χρόνο για να διορθωθεί.
Κακά τα ψέμματα, μ' αυτή την εικόνα το ταβάνι του Παναθηναϊκού δεν απέχει πολύ απ' αυτό που βλέπουμε σήμερα. Πλέον ο Τζόρτζεβιτς πήρε βαθιά ανάσα και θα 'χει μπροστά του ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να διορθώσει ό,τι μπορεί να διορθωθεί και να παρουσιασεί πολύ καλύτερη εικόνα στο Τοπ-16.
Το «διπλό» στην Τουρκία είχε την σφραγίδα αυτού που μέχρι σήμερα έχει πάρει από το χεράκι τον Παναθηναϊκό και τον καθοδηγεί σε κάθε παιχνίδι. Πρόκειται για το «λαβράκι» που λέγεται Τζέιμς Φελντέιν, έναν παίκτη που κόστισε λιγότερα από 200.000 δολάρια και μέχρι σήμερα είναι μακράν η πιο αξιόπιστη και σταθερή επιλογή του Τζόρτζεβιτς.
Μπορεί ο Καλάθης να του έκλεψε τη δόξα με το τρίποντο στο φινάλε, αλλά χωρίς αμφιβολία ο Φελντέιν είναι ο MVP του Παναθηναϊκού, όχι μόνο σ' αυτό το ματς, αλλά συνολικά στη μέχρι τώρα πορεία των «πράσινων».
Στα κέρδη, η «επιστροφή» του Αντώνη Φώτση με τα δύο μεγάλα τρίποντα, η καλή εμφάνιση του Ραντούλιτσα που κατάφερε να καλύψει τις αδυναμίες του στην άμυνα και να προσφέρει περισσότερα κέρδη απ' ό,τι ζημιές, αλλά και η εμφάνιση του Τζέιμς Γκιστ.
Στα αρνητικά, η... ευθεία γραμμή στην απόδοση του Πάβλοβιτς που έμεινε στο μηδέν, με αποτέλεσμα να περιορίζονται στον εξής έναν (Γιάνκοβιτς) οι επιλογές στη θέση «3».
Ο Παναθηναϊκός επέλεξε το καλοκαίρι να καλύψει τη θέση του σμολ φόργουορντ με δύο ισάξιους παίκτες, δεν «βάφτισε» κάποιον από τους δύο βασικό και αντιλαμβάνεται κανείς πως σε μια τέτοια περίπτωση δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει από τη φαρέτρα του όπλα που θεωρητικά του δίνουν βάθος.
Για τον Παναθηναϊκό η νίκη στην Τουρκία ήταν «must» για δύο λόγους. Από τη μία έπρεπε να παραμείνει ζωντανός, από την άλλη έπρεπε να αποδείξει πως εφόσον θέλει να πετύχει κάτι καλό στην Ευρωλίγκα μπορεί να κερδίζει σε εκτός έδρας παιχνίδια.
Καμία ομάδα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ δεν έφτασε ψηλά χωρίς μεγάλες εκτός έδρας νίκες και μπορεί αυτή επί της Καρσίγιακα να μη χαρακτηρίζεται «μεγάλη», αλλά τουλάχιστον χαρακτηρίζεται «σημαντική», τόσο που δίνει δικαίωμα στην ελπίδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου