Από τις πρώτες ενδείξεις προκύπτει ότι ο Αρης θα είναι μία ομάδα με επιθετικούς προσανατολισμούς. Κάτι που λίγο πολύ το περιμέναμε, αφού αυτή είναι η φιλοσοφία του Σάκη Τσιώλη και το είδαμε και πέρυσι.
Γράφει ο Παντελής Ζουμπούλης.
Ο Τσιώλης είναι προπονητής που έχει δείξει ότι πρώτα τον ενδιαφέρει η επίθεση και μετά η άμυνα, σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους του. Τουλάχιστον αυτήν την αίσθηση σου δημιουργεί ο τρόπος που παίζει στα πρώτα φιλικά ο Αρης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι λάθος. Κάθε προπονητής έχει τη δική του φιλοσοφία κι αν κρίνουμε από την περσινή χρονιά του Βόλου, αλλά και τις τελευταίες πέντε αγωνιστικές στον Αρη, η «συνταγή» του Τσιώλη ήταν αποδοτική. Ηταν διαφορετικές οι συνθήκες πέρυσι όμως και διαφορετικές θα είναι τώρα. Η λογική τού «ας φάω τρία γκολ, αρκεί να βάλω τέσσερα» σε επίπεδο πρωταθλητισμού δεν εγγυάται την επιτυχία. Εχει ρίσκο. Γι’ αυτό χρειάζεται να βρει τις συντεταγμένες που θα φέρουν ισορροπία στη δομή της ομάδας και στον τρόπο που θα παίζει.
Από τα φιλικά που έδωσε έως τώρα ο Αρης φάνηκε ότι μεσοεπιθετικά δεν θα αντιμετωπίσει προβλήματα. Απεναντίας, έχει πολύ ποιότητα, φαντασία και ταχύτητα. Ο Καστίγιο, ο Σολτάνι, ο Νέτο, ο Τσέζαρεκ και ο Καπετάνος προσφέρουν στον Τσιώλη τη δυνατότητα πολλών συνδυασμών. Για παράδειγμα, ο Καστίγιο και ο Σολτάνι μπορούν να παίξουν στα άκρα, αλλά και στον άξονα πίσω από τον φορ. Μάλιστα, μόλις ταιριάξουν τα χνότα αυτών των δύο, έχουμε την αίσθηση ότι θα συγκροτήσουν ένα δίδυμο υψηλών προδιαγραφών. Ο –πολύ ορεξάτος– Καπετάνος από την άλλη, παίζει με ευχέρεια τόσο στην αριστερή πτέρυγα όσο και ως επιτελικός στην κορυφή του ρόμβου στο 4-4-2. Ο Νέτο μπορεί να παίξει δεξιά στη γραμμή, αλλά και να συγκλίνει στον άξονα. Επιπλέον, ξέρει πώς να βγαίνει ως κρυφός φορ και να προσφέρει γκολ, κάτι που μας έδειξε πέρσι. Το «έχει» και το γκολ. Επαγωγικά, η μπάλα θα φτάνει φέτος πιο συχνά στον Τσέζαρεκ, που είναι «φτιαγμένος» και περιμένει τη νέα χρονιά για να δώσει απαντήσεις. Μην ξεχνάμε ότι θα προστεθεί ακόμη ένας φορ που θα αποκτηθεί οσονούπω.
Για να το μαζέψουμε μέχρι εδώ: Η παρουσία τόσων ποιοτικών επιθετικών προσφέρει στον Τσιώλη τη δυνατότητα πολλών συνδυαστικών επιλογών, κάτι που μπορεί να κάνει τον Αρη απρόβλεπτο μεσοεπιθετικά. Κι άρα πιο... επικίνδυνο, αφού δεν θα μπορεί να είναι προβλέψιμος για τον αντίπαλο. Θυμίζουμε δε ότι ο Τσιώλης αρέσκεται την ώρα του ματς να ανακατεύει την τράπουλα με πολλές εσωτερικές αλλαγές. Εκεί που ο Αρης χρειάζεται… επιδιορθώσεις είναι στο μεσοαμυντικό κομμάτι. Στην ανασταλτική λειτουργία. Ετσι φαίνεται. Δεν ξέρουμε αν οι αδυναμίες που παρουσιάζει οφείλονται στον Φατί που είναι ακόμη εκτός ρυθμού, στην απουσία του Πρίττα ή ενός έμπειρου στόπερ δίπλα στον Λαζαρίδη, αλλά χρειάζεται ο Τσιώλης να βρει το «φάρμακο». Για να αποκτήσει η ομάδα ισορροπία στο παιχνίδι της, όπως λέμε παραπάνω. Να έχει συγκροτημένο τρόπο παιχνιδιού, γιατί θα τύχουν φορές που θα χρειαστεί να του δώσει η άμυνα τη νίκη...
Πηγή: Eξέδρα
Ο Τσιώλης είναι προπονητής που έχει δείξει ότι πρώτα τον ενδιαφέρει η επίθεση και μετά η άμυνα, σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους του. Τουλάχιστον αυτήν την αίσθηση σου δημιουργεί ο τρόπος που παίζει στα πρώτα φιλικά ο Αρης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι λάθος. Κάθε προπονητής έχει τη δική του φιλοσοφία κι αν κρίνουμε από την περσινή χρονιά του Βόλου, αλλά και τις τελευταίες πέντε αγωνιστικές στον Αρη, η «συνταγή» του Τσιώλη ήταν αποδοτική. Ηταν διαφορετικές οι συνθήκες πέρυσι όμως και διαφορετικές θα είναι τώρα. Η λογική τού «ας φάω τρία γκολ, αρκεί να βάλω τέσσερα» σε επίπεδο πρωταθλητισμού δεν εγγυάται την επιτυχία. Εχει ρίσκο. Γι’ αυτό χρειάζεται να βρει τις συντεταγμένες που θα φέρουν ισορροπία στη δομή της ομάδας και στον τρόπο που θα παίζει.
Από τα φιλικά που έδωσε έως τώρα ο Αρης φάνηκε ότι μεσοεπιθετικά δεν θα αντιμετωπίσει προβλήματα. Απεναντίας, έχει πολύ ποιότητα, φαντασία και ταχύτητα. Ο Καστίγιο, ο Σολτάνι, ο Νέτο, ο Τσέζαρεκ και ο Καπετάνος προσφέρουν στον Τσιώλη τη δυνατότητα πολλών συνδυασμών. Για παράδειγμα, ο Καστίγιο και ο Σολτάνι μπορούν να παίξουν στα άκρα, αλλά και στον άξονα πίσω από τον φορ. Μάλιστα, μόλις ταιριάξουν τα χνότα αυτών των δύο, έχουμε την αίσθηση ότι θα συγκροτήσουν ένα δίδυμο υψηλών προδιαγραφών. Ο –πολύ ορεξάτος– Καπετάνος από την άλλη, παίζει με ευχέρεια τόσο στην αριστερή πτέρυγα όσο και ως επιτελικός στην κορυφή του ρόμβου στο 4-4-2. Ο Νέτο μπορεί να παίξει δεξιά στη γραμμή, αλλά και να συγκλίνει στον άξονα. Επιπλέον, ξέρει πώς να βγαίνει ως κρυφός φορ και να προσφέρει γκολ, κάτι που μας έδειξε πέρσι. Το «έχει» και το γκολ. Επαγωγικά, η μπάλα θα φτάνει φέτος πιο συχνά στον Τσέζαρεκ, που είναι «φτιαγμένος» και περιμένει τη νέα χρονιά για να δώσει απαντήσεις. Μην ξεχνάμε ότι θα προστεθεί ακόμη ένας φορ που θα αποκτηθεί οσονούπω.
Για να το μαζέψουμε μέχρι εδώ: Η παρουσία τόσων ποιοτικών επιθετικών προσφέρει στον Τσιώλη τη δυνατότητα πολλών συνδυαστικών επιλογών, κάτι που μπορεί να κάνει τον Αρη απρόβλεπτο μεσοεπιθετικά. Κι άρα πιο... επικίνδυνο, αφού δεν θα μπορεί να είναι προβλέψιμος για τον αντίπαλο. Θυμίζουμε δε ότι ο Τσιώλης αρέσκεται την ώρα του ματς να ανακατεύει την τράπουλα με πολλές εσωτερικές αλλαγές. Εκεί που ο Αρης χρειάζεται… επιδιορθώσεις είναι στο μεσοαμυντικό κομμάτι. Στην ανασταλτική λειτουργία. Ετσι φαίνεται. Δεν ξέρουμε αν οι αδυναμίες που παρουσιάζει οφείλονται στον Φατί που είναι ακόμη εκτός ρυθμού, στην απουσία του Πρίττα ή ενός έμπειρου στόπερ δίπλα στον Λαζαρίδη, αλλά χρειάζεται ο Τσιώλης να βρει το «φάρμακο». Για να αποκτήσει η ομάδα ισορροπία στο παιχνίδι της, όπως λέμε παραπάνω. Να έχει συγκροτημένο τρόπο παιχνιδιού, γιατί θα τύχουν φορές που θα χρειαστεί να του δώσει η άμυνα τη νίκη...
Πηγή: Eξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου