Κάπου εδώ θα πρέπει να κατανοήσει ένα κομμάτι του
κόσμου του ΠΑΟΚ ότι αυτό που ο καθένας δεν μπορεί να κάνει στην
προσωπική του ζωή, δεν θα το καταφέρει η ομάδα του. Γράφει ο Σταύρος
Κόλκας.
Ή, τουλάχιστον, δεν νομιμοποιείται να το απαιτεί από την ομάδα του παρά μόνο ίσως όταν το καταφέρει.
Ενα παράδειγμα εμφανίστηκε στην Κρήτη. Ο Δικέφαλος εντυπωσιακός δεν ήταν, αλλά έλεγχε το παιχνίδι. Και το έλεγχε παίζοντας χωρίς Γκαρσία, Αθανασιάδη, Τσιρίλο, Φωτάκη, στον πάγκο ανέτοιμους τους Λαζάρ, Σπαντάτσιο, στην ενδεκάδα ανέτοιμους τους Σαλπιγγίδη, Ιβιτς και σε κακή μέρα τους Γεωργιάδη, Βιεϊρίνια. Με τους τέσσερις «μπροστινούς» δηλαδή σε τραγική κατάσταση.
Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, ένα 0-2 έγινε ντέρμπι, αλλά και πάλι, ο ΠΑΟΚ μπορούσε να το «καθαρίσει» το παιχνίδι κυρίως αν έπαιζε 11 με 11. Υπό αυτήν την έννοια πετάχτηκε στα σκουπίδια μια ευκαιρία.
Η βλακεία του Αριας, ανέβασε τον συντελεστή δυσκολίας, όμως ο καλύτερος… φορ του αυτή την περίοδο, ο Σωτήρης Μπαλάφας, τον έβαλε μπροστά στο σκορ.
Με όλα αυτά, υπάρχει και η απαίτηση νίκης κόντρα και στον διαιτητή. Ο Στυλιάρας «έσπρωξε» τον Εργοτέλη στην ισοφάριση και τον κράτησε με παίκτη παραπάνω. Ναι, ο Δικέφαλος μπορούσε να είναι καλύτερος, αλλά η διαχείριση του αγώνα υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες ήταν μια χαρά. Οταν απαιτεί ο κόσμος να κερδίσεις και τον διαιτητή, τότε νομίζει ότι ο ΠΑΟΚ είναι η Ρεάλ Μαδρίτης.
Για να τελειώνουμε με αυτό το παραμύθι. Ο ΠΑΟΚ είναι μία από τις μεγαλύτερες φτωχές ομάδες του πλανήτη. Είναι μία ποδοσφαιρική ομάδα που αδυνατεί να καλύψει τις φαντασιώσεις μερίδας οπαδών της. Παρουσιάζει κενά τα οποία έχουν εντοπιστεί, αδυνατεί να συμπληρώσει ένα κερασάκι στην τούρτα, περιμένει να ανασυνταχτεί για να πάει να παίξει την Πέμπτη κανονικό ποδόσφαιρο.
Πηγή: Εξέδρα
Ενα παράδειγμα εμφανίστηκε στην Κρήτη. Ο Δικέφαλος εντυπωσιακός δεν ήταν, αλλά έλεγχε το παιχνίδι. Και το έλεγχε παίζοντας χωρίς Γκαρσία, Αθανασιάδη, Τσιρίλο, Φωτάκη, στον πάγκο ανέτοιμους τους Λαζάρ, Σπαντάτσιο, στην ενδεκάδα ανέτοιμους τους Σαλπιγγίδη, Ιβιτς και σε κακή μέρα τους Γεωργιάδη, Βιεϊρίνια. Με τους τέσσερις «μπροστινούς» δηλαδή σε τραγική κατάσταση.
Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, ένα 0-2 έγινε ντέρμπι, αλλά και πάλι, ο ΠΑΟΚ μπορούσε να το «καθαρίσει» το παιχνίδι κυρίως αν έπαιζε 11 με 11. Υπό αυτήν την έννοια πετάχτηκε στα σκουπίδια μια ευκαιρία.
Η βλακεία του Αριας, ανέβασε τον συντελεστή δυσκολίας, όμως ο καλύτερος… φορ του αυτή την περίοδο, ο Σωτήρης Μπαλάφας, τον έβαλε μπροστά στο σκορ.
Με όλα αυτά, υπάρχει και η απαίτηση νίκης κόντρα και στον διαιτητή. Ο Στυλιάρας «έσπρωξε» τον Εργοτέλη στην ισοφάριση και τον κράτησε με παίκτη παραπάνω. Ναι, ο Δικέφαλος μπορούσε να είναι καλύτερος, αλλά η διαχείριση του αγώνα υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες ήταν μια χαρά. Οταν απαιτεί ο κόσμος να κερδίσεις και τον διαιτητή, τότε νομίζει ότι ο ΠΑΟΚ είναι η Ρεάλ Μαδρίτης.
Για να τελειώνουμε με αυτό το παραμύθι. Ο ΠΑΟΚ είναι μία από τις μεγαλύτερες φτωχές ομάδες του πλανήτη. Είναι μία ποδοσφαιρική ομάδα που αδυνατεί να καλύψει τις φαντασιώσεις μερίδας οπαδών της. Παρουσιάζει κενά τα οποία έχουν εντοπιστεί, αδυνατεί να συμπληρώσει ένα κερασάκι στην τούρτα, περιμένει να ανασυνταχτεί για να πάει να παίξει την Πέμπτη κανονικό ποδόσφαιρο.
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου