Κουραστήκαμε να ακούμε τους Ελληναράδες να υμνούν
τον "μεγάλο Γερμανό" που δεν έλειψε ποτέ (έλειψε δύο χρόνια, αλλά δεν το
κάνω θέμα) από την Εθνική. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης.
Ανοιχτά, δεν τολμούν να το πουν, αλλά με την τακτική "το λέω στη νύφη
να τα ακούει η πεθερά", οι παρατρεχάμενοι του Βασιλακόπουλου στέλνουν
μηνύματα (ευτυχώς όχι sms) στους απόντες διεθνείς.
Αφού, λοιπόν, μας ζάλισαν τον έρωτα με τον Ντιρκ Νοβίτσκι (τεράστιος παίκτης, υπερτεράστιος) και την αγάπη του για την Εθνική της χώρας του, βγήκε ο ίδιος και είπε ότι έκλεισε ο κύκλος του.
Επειδή αυτοί δεν τολμούν να πουν ονόματα (για να τα έχουν καλά με όλους), θα το κάνουμε εμείς. Ο μόνος παίκτης που δεν έχει αιτιολογήσει την αποχώρησή του από την Εθνική μας είναι ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο οποίος είπε απλά… "κουράστηκα" και "έκλεισε ο κύκλος μου".
Το είπε πέρυσι, μετά το τέλος του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Τουρκίας, όταν η Εθνική απέτυχε να πιάσει τον στόχο της. Όπως το έκανε φέτος ο Νοβίτσκι στη Λιθουανία, όταν η Εθνική Γερμανίας απέτυχε να μπει στους "8" και να κρατήσει ζωντανό το όνειρο της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Στα 33 είπε αντίο ο Νοβίτσκι, στα 30 το είχε πει ο Διαμαντίδης. Από το 1999 ξεκίνησε να παίζει στη "μεγάλη" Εθνική ο Γερμανός, από το 2000 ο "μεγάλος Καστοριανός". Αν βάλουμε αγώνες, προσφορά, επιτυχίες, μην δείτε τον "δικό μας" να έχει περισσότερους. Ποια είναι η διαφορά;
Μήπως υπάρχει όριο απόσυρσης και δεν το γνωρίζουμε; Καθένας από τους παίκτες προσφέρει μέχρι εκεί που μπορεί. Συγνώμη, που δεν αντιλαμβάνομαι την ανομοιομορφία στη συμπεριφορά, όμως εμένα μου μοιάζουν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Αλλά, όχι, έκανα λάθος. Υπάρχει σοβαρή διαφορά: Στη Γερμανία δεν έχουν Βασιλακόπουλο (άρα ούτε και αυλή να λέει μπαρούφες)…
Πηγή: basketblog.gr
Αφού, λοιπόν, μας ζάλισαν τον έρωτα με τον Ντιρκ Νοβίτσκι (τεράστιος παίκτης, υπερτεράστιος) και την αγάπη του για την Εθνική της χώρας του, βγήκε ο ίδιος και είπε ότι έκλεισε ο κύκλος του.
Επειδή αυτοί δεν τολμούν να πουν ονόματα (για να τα έχουν καλά με όλους), θα το κάνουμε εμείς. Ο μόνος παίκτης που δεν έχει αιτιολογήσει την αποχώρησή του από την Εθνική μας είναι ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο οποίος είπε απλά… "κουράστηκα" και "έκλεισε ο κύκλος μου".
Το είπε πέρυσι, μετά το τέλος του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Τουρκίας, όταν η Εθνική απέτυχε να πιάσει τον στόχο της. Όπως το έκανε φέτος ο Νοβίτσκι στη Λιθουανία, όταν η Εθνική Γερμανίας απέτυχε να μπει στους "8" και να κρατήσει ζωντανό το όνειρο της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Στα 33 είπε αντίο ο Νοβίτσκι, στα 30 το είχε πει ο Διαμαντίδης. Από το 1999 ξεκίνησε να παίζει στη "μεγάλη" Εθνική ο Γερμανός, από το 2000 ο "μεγάλος Καστοριανός". Αν βάλουμε αγώνες, προσφορά, επιτυχίες, μην δείτε τον "δικό μας" να έχει περισσότερους. Ποια είναι η διαφορά;
Μήπως υπάρχει όριο απόσυρσης και δεν το γνωρίζουμε; Καθένας από τους παίκτες προσφέρει μέχρι εκεί που μπορεί. Συγνώμη, που δεν αντιλαμβάνομαι την ανομοιομορφία στη συμπεριφορά, όμως εμένα μου μοιάζουν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Αλλά, όχι, έκανα λάθος. Υπάρχει σοβαρή διαφορά: Στη Γερμανία δεν έχουν Βασιλακόπουλο (άρα ούτε και αυλή να λέει μπαρούφες)…
Πηγή: basketblog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου