Λόγοι για γκρίνια!!

Αυτός είναι ο Ελληνας και το ξέρουμε. Ο Ελληνας που βλέπει την Εθνική ποδοσφαίρου να βρίσκεται επιτέλους σε μεγάλες διοργανώσεις και να αποκτούν πολλά από τα καλοκαίρια του νόημα, αλλά να μη του αρέσει το θέαμα που βλέπει.

Δεν είναι μακρινές οι εποχές εκείνες που στο ΟΑΚΑ μαζευόμασταν περίπου 3.000 για να δούμε την ήττα από τη Σλοβενία. Δεν είναι μακρινές οι εποχές εκείνες που το γήπεδο γέμιζε μόνο όταν παίζαμε με καμιά Γερμανία –και φεύγαμε με τέσσερα στην πλάτη- ή την εξαίρεση με τη Ρωσία εκείνο το παγωμένο βράδυ στην Καλογρέζα που μας ζέστανε το γκολ του Μαχλά. Ολα αυτά πριν μπούμε στη δεκαετία του ’00.
Αν, λοιπόν, τότε σας έλεγε κάποιος ότι η Ελλάδα θα έχει τρεις σερί παρουσίες σε Euro, εκ των οποίων η μία συνδυάστηκε με κατάκτηση του τροπαίου (!!!!), και ότι θα προσθέσουμε στο βιογραφικό μας ακόμα μία συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο, το πιθανότερο είναι να παίρνατε τηλέφωνο τη...Σεμίνα Διγενή για να τον βγάλει με πλάτη στην εκπομπή της και να εξηγήσει το ψυχιατρικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει.
Κι όμως από εκείνα τα χρόνια που μαζευόμασταν λίγοι και καλοί στην Εθνική και παρακαλούσαμε να κληρωθούμε με κανά Σαν Μαρίνο μήπως και δούμε καμιά νίκη, από εκείνα τα χρόνια που στην Εθνική έπαιζαν πολλοί με το μυαλό στις ομάδες τους και το έβλεπαν σαν αγγαρεία, δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια. Η μ@λ@κί@, όμως, του Ελληνα και η κακομοιριά του παραμένει ίδια. Γιατί ο Ελληνας δεν αλλάζει. Γιατί μπορεί να έχει να πιει μήνες νερό και να του προσφέρεις ένα ποτήρι και να σου κάνει παρατήρηση γιατί δεν είναι παγωμένο. Γιατί μπορεί να μην έχει ρούχο να φορέσει και να του προσφέρεις μία μπλούζα και να σου κάνει παρατήρηση ότι δεν ταιριάζει με τα παπούτσια του.
Αυτός είναι ο Ελληνας και το ξέρουμε. Ο Ελληνας που βλέπει την Εθνική ποδοσφαίρου να βρίσκεται επιτέλους σε μεγάλες διοργανώσεις και να αποκτούν πολλά από τα καλοκαίρια του νόημα, αλλά να μη του αρέσει το θέαμα που βλέπει. Αυτός είναι ο Ελληνας και δεν αλλάζει. Γκρινιάρης και μεμψίμοιρος. Ακόμα κι αν κάτσεις να του εξηγήσεις πως και οι Αγγλοι και οι Ιταλοί έχουν παράπονα για το ποδόσφαιρο που βλέπουν στις Εθνικές τους ή ότι οι Αγγλοι, για παράδειγμα, δεν έχουν πάρει ποτέ Ευρωπαϊκό, κάτι θα βρει να σου ανταπαντήσει.
Μήπως νομίζετε πως αν επιστρέψουμε στα πέτρινα χρόνια θα εκτιμηθούν όσα έγιναν από το 2004 και μετά; Πολλοί θα είναι εκείνοι που θα βρεθούν να πουν «είδατε που σας τα έλεγα; Ετσι όπως παίζαμε λογικό είναι να αποτύχουμε». Θα είναι οι ίδιοι που είχαν προβλέψει τον κατήφορο και τον επίλογο της Εθνικής μετά το Euro του 2004. Θα είναι οι ίδιοι που έβριζαν τον... γερο-Ρεχάγκελ (αυτός που μας πήρε το Euro), θα είναι οι ίδιοι που φώναζαν γιατί δεν καλούνται στην Εθνική ο Ζήκος και ο Στολτίδης. Ε ρε ένας Αρχοντίδης ή Πολυχρονίου που σας χρειάζεται...
Τουλάχιστον ρε παιδιά μια παράκληση: αυτοί που γκρινιάζετε και είστε κακομοίρηδες με την Εθνική Ποδοσφαίρου, προτιμήστε τα τούρκικα σίριαλ και μην παρακαλάτε τα καλοκαίρια για να βρείτε εισιτήριο να δείτε από κοντά την Εθνική. Πηγαίνετε σε κάποιο ελληνικό νησί, πάρτε μια μπλούζα του Κατσουράνη από αυτές που πουλάνε στα τουριστικά μαγαζιά και ενημερωθείτε για τα αποτελέσματα από το i-Phone. Η Εθνική θα σας ξαναχρειαστεί όταν (και αν) γυρίσει στις παλιές μαύρες εποχές. Τότε θα θέλει κόσμο στις εξέδρες για να γκρινιάζει. Θα μπαίνετε και τζάμπα...
Πηγή: contra.gr