Είχαν δικαίωμα οι πειθαρχικές επιτροπές της Super
League και της ΕΠΟ να "δικάσουν" (και να καταδικάσουν) τον Αχιλλέα Μπέο ή
οποιονδήποτε άλλον ήδη κατηγορούμενο στην ποινική δικαιοσύνη για τη
διαφθορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Γράφει ο Βαγγέλης Μπραουδάκης.
Σύμφωνα με όσα συνέβησαν στον τόπο τους τελευταίους μήνες, ναι.
Σύμφωνα με την προσφυγή του κ. Μπέου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης, το οποίο εδρεύει στο Στρασβούργο, όχι! Και πιθανότατα- ο κ. Μπέος έχει δίκιο. Δίκιο ως προς το «νομικό πραξικόπημα» της σπουδής για απονομή δικαιοσύνης όχι από τα ποινικά δικαστήρια (όποτε αυτά δικάσουν και αποφασίσουν)
Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που φυσικά είναι αποδεκτή (συνεπώς, οφείλουμε να την εφαρμόζουμε) και από τη χώρα μας, ορίζει ρητά ότι «παν πρόσωπο έχει δικαίωμα όπως η υπόθεσή του δικασθεί δικαίως, δημόσια υπό ανεξάρτητου και αμερόληπτου δικαστηρίου, νομίμως λειτουργούντος, το οποίο θα αποφασίσει επί του βασίμου πάσης εναντίον του κατηγορίας ποινικής φύσεως». Και έως τότε, όπως κάθε κατηγορούμενος, απολαμβάνει του θεμελιώδους δικαιώματος του «τεκμηρίου αθωότητας»
Οι πειθαρχικές επιτροπές, όμως, της «αθλητικής δικαιοσύνης» δεν είναι δικαστήρια «νομίμως λειτουργόντα», άρα δεν δύνανται να αποφασίζουν επί κατηγοριών ποινικής φύσεως και ?προφανώς- δεν μπορούν να εκδίδουν αντίστοιχες αποφάσεις καταδικαστικές, καθώς εμφανέστατα παραβιάζουν το «τεκμήριο αθωότητας» που κάθε κατηγορούμενος έχει μέχρι να καταδικαστεί από την «κανονική» δικαιοσύνη! Κοντολογίς, πρόβλημα
Πρόβλημα, μάλιστα, διπλής συνεπαγωγής. Κι αυτό επειδή όπως είναι (στρεβλά) φτιαγμένος ο πειθαρχικός κώδικας του ποδοσφαίρου, ζητά ενοχή του φυσικού προσώπου στα αδικήματα της διαφθοράς (δωροδοκία, δωροληψία, στοίχημα κ.λπ.) για να ελεγχθεί και η ομάδα του. Αν, λοιπόν, οι αθλητικοί δικαστές δεν ερευνούσαν τον (κάθε) Μπέο, δεν θα μπορούσαν ποτέ να ερευνήσουν τίποτα από τον φάκελο «διαφθορά».
Ερευνώντας τον όμως, παραβιάζουν βασικότατα δικαιώματα οποιουδήποτε κατηγορουμένου. Κι αν περίμεναν την ποινική κατάληξη για τα φυσικά πρόσωπα ώστε κατόπιν να μπουν ποινές στο αθλητικό πεδίο για τις ομάδες θα έπρεπε ποδόσφαιρο να ξαναπαιχτεί στην Ελλάδα το 2015 και αν! Μύλος
Είναι πιθανό ότι το ελληνικό κράτος (εναντίον του προσέφυγε ο κ. Μπέος) θα καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Αυτό, ωστόσο, είναι το έλασσον. Το μείζον είναι να τροποποιηθεί έτσι ο πειθαρχικός κώδικας της ΕΠΟ ώστε (για όσους ακολουθούν στη συνέχεια) τα δικαιώματα κανενός κατηγορουμένου να μη θίγονται, αλλά και αθλητική δικαιοσύνη να απονεμηθεί. Δύσκολο;
Οχι ή μάλλον ναι, επειδή μιλάμε για την Ελλάδα. Την Ελλάδα όπου οι πάσης φύσεως νομικοί ακροβατισμοί επιστρατεύτηκαν τους τελευταίους μήνες για να μη λυθεί τελικά ο γόρδιος δεσμός στην έρευνα για τα «στημένα».
Σύμφωνα με την προσφυγή του κ. Μπέου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης, το οποίο εδρεύει στο Στρασβούργο, όχι! Και πιθανότατα- ο κ. Μπέος έχει δίκιο. Δίκιο ως προς το «νομικό πραξικόπημα» της σπουδής για απονομή δικαιοσύνης όχι από τα ποινικά δικαστήρια (όποτε αυτά δικάσουν και αποφασίσουν)
Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που φυσικά είναι αποδεκτή (συνεπώς, οφείλουμε να την εφαρμόζουμε) και από τη χώρα μας, ορίζει ρητά ότι «παν πρόσωπο έχει δικαίωμα όπως η υπόθεσή του δικασθεί δικαίως, δημόσια υπό ανεξάρτητου και αμερόληπτου δικαστηρίου, νομίμως λειτουργούντος, το οποίο θα αποφασίσει επί του βασίμου πάσης εναντίον του κατηγορίας ποινικής φύσεως». Και έως τότε, όπως κάθε κατηγορούμενος, απολαμβάνει του θεμελιώδους δικαιώματος του «τεκμηρίου αθωότητας»
Οι πειθαρχικές επιτροπές, όμως, της «αθλητικής δικαιοσύνης» δεν είναι δικαστήρια «νομίμως λειτουργόντα», άρα δεν δύνανται να αποφασίζουν επί κατηγοριών ποινικής φύσεως και ?προφανώς- δεν μπορούν να εκδίδουν αντίστοιχες αποφάσεις καταδικαστικές, καθώς εμφανέστατα παραβιάζουν το «τεκμήριο αθωότητας» που κάθε κατηγορούμενος έχει μέχρι να καταδικαστεί από την «κανονική» δικαιοσύνη! Κοντολογίς, πρόβλημα
Πρόβλημα, μάλιστα, διπλής συνεπαγωγής. Κι αυτό επειδή όπως είναι (στρεβλά) φτιαγμένος ο πειθαρχικός κώδικας του ποδοσφαίρου, ζητά ενοχή του φυσικού προσώπου στα αδικήματα της διαφθοράς (δωροδοκία, δωροληψία, στοίχημα κ.λπ.) για να ελεγχθεί και η ομάδα του. Αν, λοιπόν, οι αθλητικοί δικαστές δεν ερευνούσαν τον (κάθε) Μπέο, δεν θα μπορούσαν ποτέ να ερευνήσουν τίποτα από τον φάκελο «διαφθορά».
Ερευνώντας τον όμως, παραβιάζουν βασικότατα δικαιώματα οποιουδήποτε κατηγορουμένου. Κι αν περίμεναν την ποινική κατάληξη για τα φυσικά πρόσωπα ώστε κατόπιν να μπουν ποινές στο αθλητικό πεδίο για τις ομάδες θα έπρεπε ποδόσφαιρο να ξαναπαιχτεί στην Ελλάδα το 2015 και αν! Μύλος
Είναι πιθανό ότι το ελληνικό κράτος (εναντίον του προσέφυγε ο κ. Μπέος) θα καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Αυτό, ωστόσο, είναι το έλασσον. Το μείζον είναι να τροποποιηθεί έτσι ο πειθαρχικός κώδικας της ΕΠΟ ώστε (για όσους ακολουθούν στη συνέχεια) τα δικαιώματα κανενός κατηγορουμένου να μη θίγονται, αλλά και αθλητική δικαιοσύνη να απονεμηθεί. Δύσκολο;
Οχι ή μάλλον ναι, επειδή μιλάμε για την Ελλάδα. Την Ελλάδα όπου οι πάσης φύσεως νομικοί ακροβατισμοί επιστρατεύτηκαν τους τελευταίους μήνες για να μη λυθεί τελικά ο γόρδιος δεσμός στην έρευνα για τα «στημένα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου