Την διαφορά στο ποδόσφαιρο κάνει το γκολ. Ό,τι και
να γράψει η στατιστική υπηρεσία ή βγει ο φίλος μου ο Κώστας ο Γαλάνης,
και μας αναλύσει, άμα η μπάλλα δεν μπει στο πλεχτό, προκοπή δεν κάνεις.
Γράφει ο Μιχάλης Τσώχος.
Και η ΑΕΚ έκανε προκοπή στην Λιβαδειά, χάρις στον Δημήτρη Σιαλμά. Το
πρώτο γκολ που βάζει, είναι γκολάρα και μάλιστα το θέλει να την στείλει
στην γωνία. Το δεύτερο, εκμεταλλεύεται το κακό στήσιμο και αντίδραση των
κεντρικών αμυντικών, που τον χάνουν. Έκανε δηλαδή, ό,τι δεν μπόρεσε
κόντρα στην Δόξα. Και αυτή ήταν η διαφορά, των δύο αγώνων, και γιατί
στον ένα, η ΑΕΚ είχε συγκομιδή το Χ και γιατί έφυγε το Σάβατο το βράδυ,
με το διπλό.
Κατά τα άλλα, η απόδοση της, μία από τα ίδια. Συγκομιδή φάσεων, μικρή. Ανασταλτική λειτουργία προβληματική, με τον Λεβαδειακό να έχει διπλάσιες (!) τελικές προσπάθειες, από την Ένωση. Κάτι όμως ο Κωσταντόπουλος, κάτι η τύχη, που δεν είχαν οι Βοιωτοί, στα σουτ του Πόποβιτς, γκολ δεν έβαλαν.
Τώρα ας μας πει ο Γαλάνης, τι έβγαζε η στατιστική υπηρεσία και τι σκορ έπρεπε να έρθει το ματς.
Όχι, τον Παππά και τους βοηθούς του, δεν τους ξέχασα. Κρίμα, γιατί ο ρέφερι παρουσιάζεται από παιχνίδι σε παιχνίδι, κατώτερος των προσδοκιών. Σχολαστικός πειθαρχικός έλεγχος, που σε εκνευρίζει την ώρα του αγώνα, όλα βέβαια με το γράμμα του Νόμου. Κάπως έτσι ήρθε και η αποβολή του Σιαλμά, με την 2η κίτρινη (σωστή μπορεί κανείς να πει, για το μαρκάρισμα του). Αλλά η πρώτη, που του έδωσε, επειδή κλώτσησε την πινακίδα στο 1-0, είναι η προσωποποίηση της αστειότητας. Σιγά μην ξεσήκωσε την κερκίδα, με την κλωτσιά, που έδωσε στον πανηγυρισμό του (γιατί αυτό αναφέρει ο κανονισμός)… το παλικάρι απλά, ξέσπασε, γιατί έσπασε η γκίνια του. Κανείς δεν θα του έλεγε τίποτε του ρέφερι, αν δεν του έβγαζε την κάρτα. Άμα όμως δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το γράμμα, από το πνεύμα, σφυράς και όπου σε πάει.
Μετά γίνεται η φάση του πέναλτυ, που ζητάει ο Λεβαδειακός στον Βασιλείου και είναι στο ένα μέτρο κοντά. Χοροπηδούσε ο Καζναφέρης, αλλά τα «Κομπότεια», όπως τα αναφέρει ο αστικός θρύλος, έκαναν διστακτικό τον διαιτητή να σφυρίξει, όχι τόσο στο σπρώξιμο του Μανωλά, αλλά στην κλωτσιά, αμέσως μετά. Αν φορούσε ο μικρός άλλη φανέλλα, μπορεί να το έβλεπε αλλιώς.
Και για να δέσει το γλυκό, ήρθε και ο γίγαντας με το σημαιάκι, ιδιαίτερα στο ακυρωθέν γκολ του Ναπολεόνι (αλλά και νωρίτερα σε μια προσπάθεια του Μελισσά), όπου βρισκόταν εκτός τόπου και χρόνου. Πώς να μην χάσει τις φάσεις, όταν είναι ένα μέτρο μακριά από την θέση που οφείλει; Είπαμε όμως. Το παρελθόν σε ακολουθεί…
Το σημαντικό για την ΑΕΚ είναι, πως πήρε μια σημαντικότατη ανάσα και από Δευτέρα τα σπουδαία. Όσο για τον Λεβαδειακό, φτιάχνει πολύ καλό ρόστερ και θα πουλήσει ακριβά μέχρι το τέλος, τον εαυτό του.
Πηγή: pamesports.gr
Κατά τα άλλα, η απόδοση της, μία από τα ίδια. Συγκομιδή φάσεων, μικρή. Ανασταλτική λειτουργία προβληματική, με τον Λεβαδειακό να έχει διπλάσιες (!) τελικές προσπάθειες, από την Ένωση. Κάτι όμως ο Κωσταντόπουλος, κάτι η τύχη, που δεν είχαν οι Βοιωτοί, στα σουτ του Πόποβιτς, γκολ δεν έβαλαν.
Τώρα ας μας πει ο Γαλάνης, τι έβγαζε η στατιστική υπηρεσία και τι σκορ έπρεπε να έρθει το ματς.
Όχι, τον Παππά και τους βοηθούς του, δεν τους ξέχασα. Κρίμα, γιατί ο ρέφερι παρουσιάζεται από παιχνίδι σε παιχνίδι, κατώτερος των προσδοκιών. Σχολαστικός πειθαρχικός έλεγχος, που σε εκνευρίζει την ώρα του αγώνα, όλα βέβαια με το γράμμα του Νόμου. Κάπως έτσι ήρθε και η αποβολή του Σιαλμά, με την 2η κίτρινη (σωστή μπορεί κανείς να πει, για το μαρκάρισμα του). Αλλά η πρώτη, που του έδωσε, επειδή κλώτσησε την πινακίδα στο 1-0, είναι η προσωποποίηση της αστειότητας. Σιγά μην ξεσήκωσε την κερκίδα, με την κλωτσιά, που έδωσε στον πανηγυρισμό του (γιατί αυτό αναφέρει ο κανονισμός)… το παλικάρι απλά, ξέσπασε, γιατί έσπασε η γκίνια του. Κανείς δεν θα του έλεγε τίποτε του ρέφερι, αν δεν του έβγαζε την κάρτα. Άμα όμως δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το γράμμα, από το πνεύμα, σφυράς και όπου σε πάει.
Μετά γίνεται η φάση του πέναλτυ, που ζητάει ο Λεβαδειακός στον Βασιλείου και είναι στο ένα μέτρο κοντά. Χοροπηδούσε ο Καζναφέρης, αλλά τα «Κομπότεια», όπως τα αναφέρει ο αστικός θρύλος, έκαναν διστακτικό τον διαιτητή να σφυρίξει, όχι τόσο στο σπρώξιμο του Μανωλά, αλλά στην κλωτσιά, αμέσως μετά. Αν φορούσε ο μικρός άλλη φανέλλα, μπορεί να το έβλεπε αλλιώς.
Και για να δέσει το γλυκό, ήρθε και ο γίγαντας με το σημαιάκι, ιδιαίτερα στο ακυρωθέν γκολ του Ναπολεόνι (αλλά και νωρίτερα σε μια προσπάθεια του Μελισσά), όπου βρισκόταν εκτός τόπου και χρόνου. Πώς να μην χάσει τις φάσεις, όταν είναι ένα μέτρο μακριά από την θέση που οφείλει; Είπαμε όμως. Το παρελθόν σε ακολουθεί…
Το σημαντικό για την ΑΕΚ είναι, πως πήρε μια σημαντικότατη ανάσα και από Δευτέρα τα σπουδαία. Όσο για τον Λεβαδειακό, φτιάχνει πολύ καλό ρόστερ και θα πουλήσει ακριβά μέχρι το τέλος, τον εαυτό του.
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου