Ο Χρύσανθος Τσαλτίδης γράφει στο blog του για την επόμενη μέρα όσο δύσκολη κι αν φαντάζει
Στο Περιστέρι ο ΑΡΗΣ έχασε μία τεράστια ευκαιρία να αλλάξει εξ
ολοκλήρου το κλίμα μέσα στην ομάδα. Να μπει σε ένα δρόμο διαφορετικό από
αυτόν που βαδίζει από τα τέλη Αυγούστου που άρχισε το πρωτάθλημα. Να
πάρει μία πρόκριση που και ζωντανό θα τον κρατούσε στο κυνήγι της
διάκρισης, αλλά θα άλλαζε εξ ολοκλήρου και την διάθεση-ψυχολογία όλων.
Τις προυποθέσεις τις δημιούργησε στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ. Είχε τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα μέχρι το 70, έκλεισε τους διαδρόμους στον Ατρόμητο, προηγήθηκε και έχασε τελικά ένα δικό του ματς που πριν το γκολ του Φυτανίδη (δικαιούται και ο Βελλίδης να κάνει ένα λάθος έστω κι αν έγινε σε ένα τόσο κρίσιμο σημείο-παιχνίδι. Αν δέχονταν κάποιο από τα δύο τετ-α-τετ του Μήτρογλου που απομάκρυνε εντυπωσιακά, κανείς δεν θα έλεγε τίποτα), η αίσθηση και στους Περιστεριώτες ήταν ότι θα ήταν ευτυχισμένοι αν πήγαιναν στην παράταση.
Ο ΑΡΗΣ όμως αποκλείστηκε και είναι φυσικό ο κόσμος να ξεφωνίζει, να μπινελικώνει, να είναι απογοητευμένος και σε ορισμένες περιπτώσεις να μην σκέφτεται καν ότι υπάρχει επόμενη μέρα. Γιατί έτσι συμβαίνει…
Μαύρη και άραχνη, με στεναχώρια, απογοήτευση, προβλήματα πάσης φύσεως, αλλά σήμερα η ομάδα πήγε να προπονηθεί γιατί την Κυριακή έχει ένα ακόμη πιο δύσκολο παιχνίδι με βάση τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί.
Γιατί ο ΑΡΗΣ πιθανότατα εκτός του Καστίγιο ίσως να μην έχει ούτε τους Φατί, Νέτο, αλλά μάλλον κι κάποιοι παίκτες που δείχνουν εκτός τόπου και χρόνου δεν θα χρησιμοποιηθούν.
Αυτό που έχει απομείνει σε μία καταστροφική ως τώρα χρονιά είναι 15 παιχνίδια πρωταθλήματος. Πιστεύω ότι ελάχιστοι θεωρούν ότι μπορεί ο ΑΡΗΣ να πετύχει κάτι θετικό σε αυτά τα παιχνίδια. Οφείλει όμως την Κυριακή να κυνηγήσει με κάθε τρόπο τη νίκη.
Ο Μανουέλ Μασάδο θα βρίσκεται και την Κυριακή στην κερκίδα και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα ντεμπουτάρει με αντίπαλο τον Λεβαδειακό την προσεχή Τετάρτη. Δεν ξέρω τι μπορεί να πετύχει ως το τέλος της χρονιάς ο Πορτογάλος. Ως επιλογή με βάση το βιογραφικό του, τον τρόπο δουλειάς του, αλλά και των οικονομικών δυνατοτήτων του ΑΡΗ φαίνεται καλή. Στην αρχή βέβαια όλοι φαίνονται καλοί. Μακάρι ο συγκεκριμένος να είναι και στην πράξη.
Για τον Κόκε είχα γράψει ένα υστερόγραφο στο προηγούμενο κείμενο. Προφορικά φαίνεται ότι έχει δεχθεί να προσαρμοστεί στα νέα οικονομικά δεδομένα. Όταν τα λόγια γίνουν και πράξεις στο χαρτί, θα ξαναφορέσει την φανέλα του ΑΡΗ. Κι από ότι φαίνεται δεν αργεί αυτή η στιγμή…
Θέλω να κλείσω με τα όσα ανέφερε χθες στο σάιτ του ο SUPER-3. Απέδειξαν για μία ακόμη φορά ότι κάθε φορά η τοποθέτησή τους (καλή, άσχημη, σωστή, λανθασμένη) είναι με βάση την λογική του οπαδού, τις θέσεις τους και τις απόψεις τους. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε πάντα όλοι με όλα.
Την προηγούμενη εβδομάδα η σκληρή επίθεση στους ποδοσφαιριστές… ερμηνεύτηκε ως έμμεση στήριξη στην διοίκηση. «Τα ρίχνουν στους παίκτες, αλλά άλλοι έχουν την ευθύνη με τους οποίους τα έκαναν πλακάκια» κι άλλα παρόμοια.
Σήμερα μετά το μπράβο στους παίκτες και τον Καστίγιο και μάλιστα μετά από ένα τόσο στενάχωρο αποκλεισμό τι σημαίνει; Ποια είναι η ερμηνεία του; Για όσους ξέρουν είναι βέβαια απλό. Κάποιος που βρίσκεται δίπλα στην ομάδα, στην κερκίδα μπορεί να αντιληφθεί ότι χρειάζεται στήριξη για να κυνηγήσει έστω ένα θαύμα ως το τέλος. Το εύκολο χθες ήταν το μπινελίκι. Το δύσκολο η αντίληψη της κατάστασης και η αντίστοιχη ενέργεια στήριξης ως το τέλος της φετινής σεζόν.
Ακόμα όμως και τίποτα να μην κυνηγάει φέτος, η «επόμενη μέρα» είναι ο 99ος χρόνος του μεγαλύτερου συλλόγου της Μακεδονίας. Ως το καλοκαίρι οφείλεις να βρεις το σθένος κι να παλέψεις.
Υ.Γ.1 Ο ΑΡΗΣ έχασε την ευκαιρία να νικήσει και τον Σιδηρόπουλο που ήταν τραγικός. Μόνο τις 3 ανάποδες υποδείξεις από τον βοηθό του να δει κανείς (και στις 3 δικαιώνεται ο βοηθός) μπορεί να καταλάβει. Κι όμως ο ΑΡΗΣ δεν θα έχανε αν δεν έκανε ο ίδιος λάθη…
Τις προυποθέσεις τις δημιούργησε στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ. Είχε τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα μέχρι το 70, έκλεισε τους διαδρόμους στον Ατρόμητο, προηγήθηκε και έχασε τελικά ένα δικό του ματς που πριν το γκολ του Φυτανίδη (δικαιούται και ο Βελλίδης να κάνει ένα λάθος έστω κι αν έγινε σε ένα τόσο κρίσιμο σημείο-παιχνίδι. Αν δέχονταν κάποιο από τα δύο τετ-α-τετ του Μήτρογλου που απομάκρυνε εντυπωσιακά, κανείς δεν θα έλεγε τίποτα), η αίσθηση και στους Περιστεριώτες ήταν ότι θα ήταν ευτυχισμένοι αν πήγαιναν στην παράταση.
Ο ΑΡΗΣ όμως αποκλείστηκε και είναι φυσικό ο κόσμος να ξεφωνίζει, να μπινελικώνει, να είναι απογοητευμένος και σε ορισμένες περιπτώσεις να μην σκέφτεται καν ότι υπάρχει επόμενη μέρα. Γιατί έτσι συμβαίνει…
Μαύρη και άραχνη, με στεναχώρια, απογοήτευση, προβλήματα πάσης φύσεως, αλλά σήμερα η ομάδα πήγε να προπονηθεί γιατί την Κυριακή έχει ένα ακόμη πιο δύσκολο παιχνίδι με βάση τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί.
Γιατί ο ΑΡΗΣ πιθανότατα εκτός του Καστίγιο ίσως να μην έχει ούτε τους Φατί, Νέτο, αλλά μάλλον κι κάποιοι παίκτες που δείχνουν εκτός τόπου και χρόνου δεν θα χρησιμοποιηθούν.
Αυτό που έχει απομείνει σε μία καταστροφική ως τώρα χρονιά είναι 15 παιχνίδια πρωταθλήματος. Πιστεύω ότι ελάχιστοι θεωρούν ότι μπορεί ο ΑΡΗΣ να πετύχει κάτι θετικό σε αυτά τα παιχνίδια. Οφείλει όμως την Κυριακή να κυνηγήσει με κάθε τρόπο τη νίκη.
Ο Μανουέλ Μασάδο θα βρίσκεται και την Κυριακή στην κερκίδα και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα ντεμπουτάρει με αντίπαλο τον Λεβαδειακό την προσεχή Τετάρτη. Δεν ξέρω τι μπορεί να πετύχει ως το τέλος της χρονιάς ο Πορτογάλος. Ως επιλογή με βάση το βιογραφικό του, τον τρόπο δουλειάς του, αλλά και των οικονομικών δυνατοτήτων του ΑΡΗ φαίνεται καλή. Στην αρχή βέβαια όλοι φαίνονται καλοί. Μακάρι ο συγκεκριμένος να είναι και στην πράξη.
Για τον Κόκε είχα γράψει ένα υστερόγραφο στο προηγούμενο κείμενο. Προφορικά φαίνεται ότι έχει δεχθεί να προσαρμοστεί στα νέα οικονομικά δεδομένα. Όταν τα λόγια γίνουν και πράξεις στο χαρτί, θα ξαναφορέσει την φανέλα του ΑΡΗ. Κι από ότι φαίνεται δεν αργεί αυτή η στιγμή…
Θέλω να κλείσω με τα όσα ανέφερε χθες στο σάιτ του ο SUPER-3. Απέδειξαν για μία ακόμη φορά ότι κάθε φορά η τοποθέτησή τους (καλή, άσχημη, σωστή, λανθασμένη) είναι με βάση την λογική του οπαδού, τις θέσεις τους και τις απόψεις τους. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε πάντα όλοι με όλα.
Την προηγούμενη εβδομάδα η σκληρή επίθεση στους ποδοσφαιριστές… ερμηνεύτηκε ως έμμεση στήριξη στην διοίκηση. «Τα ρίχνουν στους παίκτες, αλλά άλλοι έχουν την ευθύνη με τους οποίους τα έκαναν πλακάκια» κι άλλα παρόμοια.
Σήμερα μετά το μπράβο στους παίκτες και τον Καστίγιο και μάλιστα μετά από ένα τόσο στενάχωρο αποκλεισμό τι σημαίνει; Ποια είναι η ερμηνεία του; Για όσους ξέρουν είναι βέβαια απλό. Κάποιος που βρίσκεται δίπλα στην ομάδα, στην κερκίδα μπορεί να αντιληφθεί ότι χρειάζεται στήριξη για να κυνηγήσει έστω ένα θαύμα ως το τέλος. Το εύκολο χθες ήταν το μπινελίκι. Το δύσκολο η αντίληψη της κατάστασης και η αντίστοιχη ενέργεια στήριξης ως το τέλος της φετινής σεζόν.
Ακόμα όμως και τίποτα να μην κυνηγάει φέτος, η «επόμενη μέρα» είναι ο 99ος χρόνος του μεγαλύτερου συλλόγου της Μακεδονίας. Ως το καλοκαίρι οφείλεις να βρεις το σθένος κι να παλέψεις.
Υ.Γ.1 Ο ΑΡΗΣ έχασε την ευκαιρία να νικήσει και τον Σιδηρόπουλο που ήταν τραγικός. Μόνο τις 3 ανάποδες υποδείξεις από τον βοηθό του να δει κανείς (και στις 3 δικαιώνεται ο βοηθός) μπορεί να καταλάβει. Κι όμως ο ΑΡΗΣ δεν θα έχανε αν δεν έκανε ο ίδιος λάθη…
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου