Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012
Από τον Μακ Ντόναλντ στον Ζαχουδάνη και στους …σεΐχηδες
Με αφορμή την ύπαρξη επενδυτικού ενδιαφέροντας για την ΠΑΕ ΑΡΗΣ και το ταξίδι του Θανάση Αθανασιάδη στο εξωτερικό για κρίσιμες επαφές, το AllAboutARIS.com γυρίζει το χρόνο πίσω και σας θυμίζει…
Πρώτος σταθμός το μακρινό 1997. Η «μαύρη σελίδα» στην ιστορία του ΑΡΗ είχε γραφτεί. Η ομάδα ξεκινούσε τον δικό της Γολγοθά και δεν ήταν δυνατόν να παραμείνει το -τότε- διοικητικό καθεστώς. Με τα ελάχιστα έσοδα και το ηθικό πληγωμένο, οι Κίτρινοι αναζητούσαν τη σταθερότητα. Ηταν αρκετές και επίμονες οι ενέργειες για την ανεύρεση ενός «ισχυρού» επιχειρηματία, αλλά χρειάστηκε χρόνος. Στο μεσοδιάστημα, το «φιλί ζωής» το έδωσε ο κόσμος. Χιλιάδες οπαδοί του ΑΡΗ έσπευσαν να ενισχύσουν την ομάδα με το ποσό των 20.000 δραχμών (1998), κατόπιν προτροπής ενός πραγματικού φίλου του ΑΡΗ, του Μιχάλη Τροχανά. Δική του ήταν η πατρότητα της ιδέας.
Λίγο αργότερα, στη Θεσσαλονίκη έφτασε ο Άγγλος, Μάικ Μακ Ντόναλντ. Η πρώτη του δημόσια εμφάνιση έγινε στην αναμέτρηση με τη Νίκη Βόλου στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Ο ΑΡΗΣ, για την ιστορία, νίκησε με γκολ του Απόστολου Λιολίδη 1-0 και το… «welcome Μακ Ντόλαντ» έγινε… "bye bye" πολύ γρήγορα, αφού ο επιχειρηματίας από το Σέφιλντ δεν ενεπλάκη…
Η δύσκολη χρονιά έφυγε και με την επιστροφή του ΑΡΗ στον φυσικό του χώρο συντελέστηκε η μεγάλη αλλαγή. Ένας από τους ισχυρότερους επιχειρηματίες στην Ελλάδα, ο Δημήτρης Κοντομηνάς, περνούσε τις πύλες του Χαριλάου. Την πρώτη χρονιά η ομάδα παίρνει το εισιτήριο για το κύπελλο UEFA. Η παρουσία του στον πρώτο ευρωπαϊκό αγώνα θύμισε αυτή… Ρωμαίου Αυτοκράτορα στο Κολοσσαίο. Οι Κίτρινοι υποδέχονταν τη Σερβέτ και ο νέος ισχυρός άνδρας του ελληνικού ποδοσφαίρου πήρε θέση στα επίσημα, αφού πρώτα διέσχισε το γήπεδο από την παλιά είσοδο των αποδυτηρίων, μπροστά από τη θύρα 3, για να ανέβει τα σκαλιά της 7. Γνώρισε την αποθέωση, αλλά τρία χρόνια αργότερα το όνειρο ξεθώριασε. Ο “Mr Interamerican” δεν δέθηκε με τον ΑΡΗ και αποχώρησε.
Το έκανε όμως με βίαιο τρόπο, αφού παρέδωσε τον ΑΡΗ στα χέρια του… πρώτου τυχόντα. Τζον Ζαχουδάνης, το όνομά του. Παγκοσμίως άγνωστος.. Ο Ελληνοαμερικανός με τη ψυχραιμία Ιάπωνα καμικάζι στον 2ο Παγκόσμιο, έστελνε το σύλλογο στο… γκρεμό. Την εποχή του Χρηματιστηρίου, της «ψηφιακής πλατφόρμας» και των μεγαλοεπενδυτών, ο Ζαχουδάνης δημιούργησε πρόσφορο έδαφος για κάθε επίδοξο ψευτοεπιχειρηματία με έφεση στις αδιαφανείς διαδικασίες. Τα μισά λεφτά από τη μεταγραφή του Χαριστέα στη Βέρντερ Βρέμης κατέληξαν σε άγνωστο λογαριασμό, αντί της ΠΑΕ ΑΡΗΣ…
Πάμε παρακάτω. Στη συνέχεια έκαναν και την εμφάνισή τους στη ζωή του ΑΡΗ οι Αραβοϊσπανοί (ψευτο)σεΐχηδες Αλ Κάσιμι και Μπεν Αλί.
Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από την εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ»
«H ιστορία των πολυεκατομμυριούχων της Μέσης Ανατολής που απασχόλησε ένα καλοκαίρι χιλιάδες οπαδούς του ΑΡΗ οι οποίοι αγωνιούσαν για την τύχη της ομάδας τους επαναλαμβάνεται δύο χρόνια αργότερα. Με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Τότε ήταν ο ψευδοσεΐχης Καλίντ, γόνος της πανίσχυρης δυναστείας των Αλ Κάσιμι που ελέγχουν το πάμπλουτο κρατίδιο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και που ενδιαφέρθηκε εν μιά νυκτί να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και τον ΑΡΗ.
Το καλοκαίρι του 2003 σε συνέντευξη Τύπου ο τότε πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΡΗΣ Σωτήρης Καραμπέρης ανακοίνωνε περιχαρής τη συμφωνία με τον σεΐχη Καλίντ αλ Κάσιμι, ο οποίος άμα τη αφήξει του στη Θεσσαλονίκη θα προσέφερε το ποσό των 10 εκατ. ευρώ σε εγγυητική επιταγή αναλαμβάνοντας όλα τα χρέη του συλλόγου. Μεσάζων στην υπόθεση ήταν ένας λιπόσαρκος Ισπανομαροκινός ονόματι Μπεν Αλί, ο οποίος ισχυριζόταν ότι έχει αγωνιστεί στο παρελθόν στη Ρεάλ Μαδρίτης!
Ύστερα από λίγες ημέρες έφθασε στη Θεσσαλονίκη και ο μυστηριώδης σεΐχης. Από έρευνα διαπιστώθηκε ότι πράγματι ονομαζόταν Καλίντ αλ Κάσιμι και ότι όντως είχε συγγενική σχέση με την αραβική οικογένεια, αλλά μακρινή. Και ακόμη κανείς, ούτε και οι κυβερνήτες της Σάρζα (ένα από τα επτά Αραβικά Εμιράτα), δεν μπορούσε να πιστοποιήσει τις οικονομικές δυνατότητές του παρά μόνο δίνοντας αόριστες πληροφορίες, καθώς δεν φερόταν να έχει ουσιαστική εμπλοκή στη διοίκηση του Εμιράτου. Όσο για τον Μπεν Αλί, διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο για αμφιλεγόμενη φυσιογνωμία που είχε εμπλακεί και στην αυστριακή Σάλτσμπουργκ με τον ίδιο ακριβώς σκοπό. Λίγο αργότερα αποδείχθηκε ότι η εμπλοκή του και στην αυστριακή ομάδα από την οποία εκδιώχθηκε κακήν κακώς είχε τα ίδια καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Όταν έφθασε η στιγμή της μεταβίβασης των μετοχών, έξω από τα γραφεία συγκεντρώθηκαν δεκάδες οπαδοί του ΑΡΗ που ζητούσαν την πώληση της ΠΑΕ άνευ όρων, αναθεματίζοντας μάλιστα τους τότε μεγαλομετόχους Νίκο Τσαρούχα και Σωτήρη Καραμπέρη. Ο κ. Τσαρούχας προπηλακίστηκε και μάλιστα για να ηρεμήσουν τα πνεύματα χρειάστηκε η παρέμβαση (!) του Μπεν Αλί. Οι μετοχές δόθηκαν σε τριτεγγυητή ώσπου να διαπιστωθεί ότι ο σεΐχης είχε τα χρήματα που ζητούσαν οι μεγαλομέτοχοι.
Στο ταμείο της ΠΑΕ ΑΡΗΣ όμως δεν εισέρρευσε ούτε ευρώ, ή έστω πετροδόλαρο! Στο διάστημα που παρέμειναν στη Θεσσαλονίκη οι επίδοξοι αγοραστές απομακρύνθηκαν από τον Αρη ο Νασίφ Μόρις, ο Ζοέλ Επαλέ, ο Χέζους Μπράγκα, ο Ντεμπά-Νιρέν και αρκετοί ακόμη ποδοσφαιριστές οι οποίοι εκείνη την περίοδο είχαν φέρει τους Κιτρινόμαυρους ως τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, εξασφαλίζοντας παράλληλα τη συμμετοχή της ομάδας στο Κύπελλο UEFA. Μάλιστα οι υποψίες περί προμελετημένου σχεδίου πώλησης συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών ως απώτερου στόχου των «επενδυτών» γιγαντώθηκαν ύστερα από δήλωση του προέδρου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός Αργύρη Μήτσου ότι ο ΑΡΗΣ αποζημιώθηκε για την απόκτηση του Μόρις και του Επαλέ ενώ υποτίθεται ότι εκείνοι κέρδισαν την ελευθερία τους μέσω προσφυγής. Τελικώς, ο Καλίντ αλ Κάσιμι και ο Μπεν Αλί αποχώρησαν προς άγνωστη κατεύθυνση, και αν κάποιοι στενοχωρήθηκαν ιδιαίτερα από την απουσία τους, αυτοί ήταν οι... μπουγατσατζήδες της Καλαμαριάς που τους έχασαν από πελάτες, μένοντας με την παρηγοριά ότι ο «σεΐχης» ίσως διαδώσει το νοστιμότατο προϊόν τους και στις αραβικές χώρες! Ωστόσο, η καταστροφή στον Αρη είχε συντελεστεί. Με τη βούληση αρχικά των τότε διοικούντων που αργότερα, όταν κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να δουν ευρώ, προσπάθησαν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, αλλά και με την παρότρυνση μιας μερίδας οπαδών οι οποίοι απογοητευμένοι από τη διαιωνιζόμενη ένδεια πείστηκαν ότι δεν ήταν ποτέ δυνατόν ένας σεΐχης να ενδιαφερθεί για μια ποδοσφαιρική ομάδα της Θεσσαλονίκης. Στην υπεραπλουστευμένη λογική τους, το παραμύθι του Αλί Μπαμπά και των 40 κλεφτών έμοιαζε αληθινό εκείνη την εποχή. Μόνο που από το παραμύθι ο Αλί Μπαμπά έλειπε...
H έλευση ανθρώπων όπως ο Αλ Κάσιμι και ο Μπεν Αλί ήταν η κορύφωση μιας επαγωγικά εξελισσόμενης κατάστασης στα διοικητικά του ΑΡΗ που προέκυψε στη μετά Ζαχουδάνη εποχή. Τότε που συντελέστηκε η μεγαλύτερη κατάχρηση περιουσιακών στοιχείων αθλητικού συλλόγου από έναν άνθρωπο που επίσης με απίστευτη ευκολία και χωρίς καμία αντίσταση διείσδυσε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι όλα αυτά τη στιγμή που, προτού ακόμη αναλάβει την ιδιοκτησία της ΠΑΕ ΑΡΗΣ, «Το Βήμα της Κυριακής» με δύο αποκαλυπτικές έρευνες (Σεπτέμβριος του 2001) του αείμνηστου Γιώργου Τουρώνη δημοσίευε τον βίο και την πολιτεία του μίστερ Τζον Ζαχουδάνις στο Λος Αντζελες και τις εκατοντασέλιδες εκθέσεις του FBI για τις πτωχεύσεις και τις ατασθαλίες του εκ Λιτοχώρου Ελληνοαμερικανού. Τα δημοσιεύματα αποδείχθηκαν προφητικά, αλλά κανείς δεν ευαισθητοποιήθηκε ούτε από την ΠΑΕ ΑΡΗΣ και τον ευρύτερο Ερασιτέχνη ούτε, κυρίως, από την πολιτεία. Εννέα μήνες αργότερα ο μίστερ Τζον έγινε άφαντος όντας πλουσιότερος τουλάχιστον κατά 3 εκατ. ευρώ από τα χρήματα της μεταγραφής του Αγγελου Χαριστέα στη Βέρντερ Βρέμης και τις επιταγές που πρόλαβε να «σπάσει» από το τηλεοπτικό συνδρομητικό κανάλι εκείνης της εποχής. Αποτέλεσμα ήταν να χαθούν 19 ποδοσφαιριστές που έμειναν απλήρωτοι, πολλοί περισσότεροι υπάλληλοι οι οποίοι έμειναν άνεργοι και να δεσμευθεί το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο της ΠΑΕ ΑΡΗΣ, οι βοηθητικές εγκαταστάσεις του Νέου Ρυσίου, από τους «δανειστές» του Ζαχουδάνη» περιγράφει με γλαφυρό τρόπο ο Τύπος της εποχής.
Η λύτρωση ήρθε όταν το 2004 μετά από συντονισμένες ενέργειες και εκμεταλλευόμενοι νόμοι του κράτους το Νοέμβριο του 2004 η ΠΑΕ ΑΡΗΣ μπήκε στο άρθρο 44. Δημιουργήθηκε η Λέσχη Φίλων ΑΡΗ ενώ χρειάστηκε να πληρωθεί και τότε το τίμημα στο τέλος της χρονιάς, αγωνιστικά, όμως έκτοτε ποτέ δε συζητήθηκε η εμπλοκή επιχειρηματιών στη μετοχική σύνθεση της εταιρίας. Ακόμα και το σχέδιο με την "ONZE" για την ανάληψη του μάνατζμεντ δεν προχώρησε…allaboutaris com
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου