Όχι φυσικά επειδή ο Πορτογάλος είναι ο καλύτερος προπονητής στη γη,
ούτε επειδή μετά από αυτόν το χάος και δύσκολα θα φτάσει η Εθνική στο
επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Η ήττα θα είναι η πιο βαριά που μπορεί να υποστεί αυτή την εποχή το ελληνικό ποδόσφαιρο κυρίως για έναν πολύ ξεκάθαρο λόγο: επειδή ο Σάντος είναι ο πρώτος προπονητής στην ιστορία που εκδήλωσε εμπράκτως την επιθυμία του να δημιουργήσει ελληνικό εθνικό ποδόσφαιρο, δηλαδή να οργανώσει σε βάθος και να οικοδομήσει το εθνικό ποδόσφαιρο, από την παιδική ηλικία μέχρι την πρώτη ομάδα. Κι επειδή αυτό είναι αληθινό όραμα του Πορτογάλου, το οποίο του δίνει μεγάλο κίνητρο να παραμείνει σε αυτή, τη σημερινή διαλυμένη Ελλάδα, που δεν του θυμίζει σε τίποτα εκείνη που συνάντησε 11 χρόνια πίσω, δεν χρειάζεται να κάνει πολλά η ΕΠΟ για να τον πείσει. Αρκεί να κάνει αυτά που στο μυαλό όλων μας φαντάζουν ως αυτονόητα. Να του εξασφαλίσει δηλαδή ότι θα υλοποιούνται οι εισηγήσεις του. Και δεν είναι το ζήτημα οικονομικής φύσης, για να πει κανείς ότι η ομοσπονδία σήμερα δεν μπορεί να υποστηρίξει ένα τόσο μεγαλόπνοο και δαπανηρό σχέδιο. Τα αυτονόητα δηλαδή ζητεί ο Πορτογάλος. Να λειτουργεί η ομοσπονδία. Να μην χρειάζονται τρεις συνεδριάσεις του δ.σ. και δέκα υπογραφές για να φουσκώσουν οι μπάλες για την προπόνηση.
Ο Σάντος κοπανήθηκε για περίπου έναν χρόνο μέχρι να συνεφέρει τις εγκαταστάσεις στον Αγιο Κοσμά, εκεί όπου προηγουμένως δεν υπήρχε τερέν για προπόνηση, αποδυτήρια της προκοπής και γραφείο για να δουλέψει ένας προπονητής με τους συνεργάτες του. Κι είναι πολύ φυσιολογικός ο συνειρμός: αν απαιτήθηκε ένας χρόνος για να σουλουπωθεί το προπονητικό κέντρο, πόσα χρόνια θα χρειαστεί να περάσουν για να στηθεί η δομή και να οργανωθεί η λειτουργία του εθνικού ποδοσφαίρου, να σχηματιστούν οι εθνικές ομάδες που πρέπει, να διδάσκονται το ίδιο ποδόσφαιρο οι ποδοσφαιριστές όλων των ηλικιών, να συγκεντρώνονται και να προπονούνται σωστά και μεθοδικά, να επιλέγονται με ποδοσφαιρικά και όχι συγγενικά κριτήρια;
Για μια άλλη ομοσπονδία, από αυτές που έχουν έναν αντιπρόεδρο μόνο για το ποδόσφαιρο, δηλαδή για να λύνει τα προβλήματα των εθνικών ομάδων, όλο αυτό που ζητεί ο Σάντος είναι το αυτονόητο. Για την Ελλάδα του σήμερα και την ΕΠΟ του πάντα, αυτό που ζητεί ο Πορτογάλος ξεπερνά τη φαντασία. Οι βλαχοπρόεδροι ήταν, είναι και θα είναι βλαχοπρόεδροι.
Αυτή που έχει το ελληνικό ποδόσφαιρο με το Σάντος είναι η πρώτη και η τελευταία του ευκαιρία να οργανωθεί. Ακριβώς γι’ αυτό θα είναι πολύ μεγάλη ήττα η αποχώρηση του Πορτογάλου. Διότι για να φύγει, σημαίνει ότι θα έχει πειστεί ότι δεν γίνεται να βγάλει άκρη. Διότι το ψάχνει εδώ και δύο χρόνια. Κι αν φύγει, το πιθανότερο είναι ότι θα τον διαδεχθεί ένας από αυτούς είτε της «κάνω αρπαχτές στις εθνικές» κατηγορίας, είτε της «δεν έχω ούτε τη γνώση, ούτε την ικανότητα, ούτε τη διάθεση, ούτε το όραμα για τέτοιες δουλειές» κατηγορίας. Προπονητή με τις ικανότητες, την εμπειρία και το όραμα που έχει ο Σάντος για να κατασκευάσει ποδόσφαιρο, η Ελλάδα δεν είχε βρει ποτέ.
Πηγή: theinsiders.gr
Η ήττα θα είναι η πιο βαριά που μπορεί να υποστεί αυτή την εποχή το ελληνικό ποδόσφαιρο κυρίως για έναν πολύ ξεκάθαρο λόγο: επειδή ο Σάντος είναι ο πρώτος προπονητής στην ιστορία που εκδήλωσε εμπράκτως την επιθυμία του να δημιουργήσει ελληνικό εθνικό ποδόσφαιρο, δηλαδή να οργανώσει σε βάθος και να οικοδομήσει το εθνικό ποδόσφαιρο, από την παιδική ηλικία μέχρι την πρώτη ομάδα. Κι επειδή αυτό είναι αληθινό όραμα του Πορτογάλου, το οποίο του δίνει μεγάλο κίνητρο να παραμείνει σε αυτή, τη σημερινή διαλυμένη Ελλάδα, που δεν του θυμίζει σε τίποτα εκείνη που συνάντησε 11 χρόνια πίσω, δεν χρειάζεται να κάνει πολλά η ΕΠΟ για να τον πείσει. Αρκεί να κάνει αυτά που στο μυαλό όλων μας φαντάζουν ως αυτονόητα. Να του εξασφαλίσει δηλαδή ότι θα υλοποιούνται οι εισηγήσεις του. Και δεν είναι το ζήτημα οικονομικής φύσης, για να πει κανείς ότι η ομοσπονδία σήμερα δεν μπορεί να υποστηρίξει ένα τόσο μεγαλόπνοο και δαπανηρό σχέδιο. Τα αυτονόητα δηλαδή ζητεί ο Πορτογάλος. Να λειτουργεί η ομοσπονδία. Να μην χρειάζονται τρεις συνεδριάσεις του δ.σ. και δέκα υπογραφές για να φουσκώσουν οι μπάλες για την προπόνηση.
Ο Σάντος κοπανήθηκε για περίπου έναν χρόνο μέχρι να συνεφέρει τις εγκαταστάσεις στον Αγιο Κοσμά, εκεί όπου προηγουμένως δεν υπήρχε τερέν για προπόνηση, αποδυτήρια της προκοπής και γραφείο για να δουλέψει ένας προπονητής με τους συνεργάτες του. Κι είναι πολύ φυσιολογικός ο συνειρμός: αν απαιτήθηκε ένας χρόνος για να σουλουπωθεί το προπονητικό κέντρο, πόσα χρόνια θα χρειαστεί να περάσουν για να στηθεί η δομή και να οργανωθεί η λειτουργία του εθνικού ποδοσφαίρου, να σχηματιστούν οι εθνικές ομάδες που πρέπει, να διδάσκονται το ίδιο ποδόσφαιρο οι ποδοσφαιριστές όλων των ηλικιών, να συγκεντρώνονται και να προπονούνται σωστά και μεθοδικά, να επιλέγονται με ποδοσφαιρικά και όχι συγγενικά κριτήρια;
Για μια άλλη ομοσπονδία, από αυτές που έχουν έναν αντιπρόεδρο μόνο για το ποδόσφαιρο, δηλαδή για να λύνει τα προβλήματα των εθνικών ομάδων, όλο αυτό που ζητεί ο Σάντος είναι το αυτονόητο. Για την Ελλάδα του σήμερα και την ΕΠΟ του πάντα, αυτό που ζητεί ο Πορτογάλος ξεπερνά τη φαντασία. Οι βλαχοπρόεδροι ήταν, είναι και θα είναι βλαχοπρόεδροι.
Αυτή που έχει το ελληνικό ποδόσφαιρο με το Σάντος είναι η πρώτη και η τελευταία του ευκαιρία να οργανωθεί. Ακριβώς γι’ αυτό θα είναι πολύ μεγάλη ήττα η αποχώρηση του Πορτογάλου. Διότι για να φύγει, σημαίνει ότι θα έχει πειστεί ότι δεν γίνεται να βγάλει άκρη. Διότι το ψάχνει εδώ και δύο χρόνια. Κι αν φύγει, το πιθανότερο είναι ότι θα τον διαδεχθεί ένας από αυτούς είτε της «κάνω αρπαχτές στις εθνικές» κατηγορίας, είτε της «δεν έχω ούτε τη γνώση, ούτε την ικανότητα, ούτε τη διάθεση, ούτε το όραμα για τέτοιες δουλειές» κατηγορίας. Προπονητή με τις ικανότητες, την εμπειρία και το όραμα που έχει ο Σάντος για να κατασκευάσει ποδόσφαιρο, η Ελλάδα δεν είχε βρει ποτέ.
Πηγή: theinsiders.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου