Διότι καθαρά αγωνιστικά δεν τίθεται θέμα σύγκρισης των δύο ομάδων. Οπως
αναμενόταν, το έπαιξε το ετήσιο σκετσάκι για τη διαιτησία ο επίσημος
ΠΑΟΚ.
Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια, και αν υπήρχαν και φουστανέλες δεν θα υπήρχε καμία διαφορά με την 25η Μαρτίου. Αξιος συνεχιστής της παράδοσης ο «σιωπηλός Ζήσης», έπραξε στο ακέραιο το καθήκον του (αυτή τη φορά απέναντι στις οπαδικές εφημερίδες του Ολυμπιακού) και αφού όλα έγιναν ως είθισται έφτασε η ώρα να ασχοληθούμε και λίγο με ποδόσφαιρο.
Για 90 λεπτά βεβαίως αφού, αμέσως μετά τη λήξη, στοίχημα ότι θα ξεκινήσει νέος κύκλος κορακοεπεισοδίων. Αφού λοιπόν υπάρχουν λίγες ώρες καθαρής ποδοσφαιροκουβέντας μέχρι τις 10 το βράδυ, ας δούμε τι πραγματικά πρόκειται να συμβεί σε αυτό το παιχνίδι. Καταρχάς, υπάρχει μια καλύτερη ομάδα, ο Ολυμπιακός, που αντιμετωπίζει μια χειρότερή του, τον ΠΑΟΚ. Λίγο χειρότερη ή πολύ χειρότερη δεν έχει τόση σημασία. Σημασία έχει ότι ο καλύτερος της συνάντησης κατεβαίνει στο γήπεδο για να παίξει ένα ματς, έχοντας ισχυρότατο κίνητρο και συγχρόνως όλα τα όπλα στη διάθεσή του.
Δίπλα σε αυτά, στέκεται σύσσωμη η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει το κρίσιμο ματς, όπως επίσης και η θέληση για ένα ξεκάθαρο «διπλό» σε αυτή την «καυτή» έδρα. Αυτά τα όπλα έχει ο Ολυμπιακός. Απ’ την άλλη, υπάρχει ένας ΠΑΟΚ που τρέμει τις αντιδράσεις των ίδιων των οπαδών του, αν δεν καταφέρει να νικήσει τον «μισητό» αντίπαλο. Αυτό μοιάζει να είναι και το μοναδικό κίνητρο των παικτών του Μπόλονι: ο φόβος όσων θα ακούσουν από το ίδιο βράδυ, αν και όλοι παραδέχονται ότι αγωνίζονται εναντίον μιας ανώτερης ομάδας.
Προσωπικά πιστεύω ότι κανείς δεν μπορεί να περιφρονήσει αυτό το συναίσθημα. Ο φόβος των κυματοειδών αντιδράσεων του κόσμου είναι σεβαστό συναίσθημα και μπορεί να ατσαλώσει την αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών ώστε να τις αποφύγουν. Μέχρι εκεί όμως.
Τα ουσιαστικά στοιχεία που τελικώς θα κρίνουν το ματς είναι η ικανότητα των παικτών του Βαλβέρδε να διαχειριστούν σωστά τη μεγάλη πίεση που υπάρχει ώστε να πάρουν το τρίποντο, καθώς και η αυτοσυγκέντρωση που πρέπει να δείξουν ώστε να κάνουν όσο το δυνατόν λιγότερα λάθη. Τίποτε άλλο δεν χρειάζεται για να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα του άπειρου Γλύκου ο Μιραλάς, ο Κιαζίμ, ο Πάντελιτς ή άλλοι παίκτες του Ολυμπιακού.
Η λογική λέει «ο Ολυμπιακός νικάει». Κάθε τι άλλο θα είναι παράλογο…
Πηγή: Εξέδρα
Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια, και αν υπήρχαν και φουστανέλες δεν θα υπήρχε καμία διαφορά με την 25η Μαρτίου. Αξιος συνεχιστής της παράδοσης ο «σιωπηλός Ζήσης», έπραξε στο ακέραιο το καθήκον του (αυτή τη φορά απέναντι στις οπαδικές εφημερίδες του Ολυμπιακού) και αφού όλα έγιναν ως είθισται έφτασε η ώρα να ασχοληθούμε και λίγο με ποδόσφαιρο.
Για 90 λεπτά βεβαίως αφού, αμέσως μετά τη λήξη, στοίχημα ότι θα ξεκινήσει νέος κύκλος κορακοεπεισοδίων. Αφού λοιπόν υπάρχουν λίγες ώρες καθαρής ποδοσφαιροκουβέντας μέχρι τις 10 το βράδυ, ας δούμε τι πραγματικά πρόκειται να συμβεί σε αυτό το παιχνίδι. Καταρχάς, υπάρχει μια καλύτερη ομάδα, ο Ολυμπιακός, που αντιμετωπίζει μια χειρότερή του, τον ΠΑΟΚ. Λίγο χειρότερη ή πολύ χειρότερη δεν έχει τόση σημασία. Σημασία έχει ότι ο καλύτερος της συνάντησης κατεβαίνει στο γήπεδο για να παίξει ένα ματς, έχοντας ισχυρότατο κίνητρο και συγχρόνως όλα τα όπλα στη διάθεσή του.
Δίπλα σε αυτά, στέκεται σύσσωμη η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει το κρίσιμο ματς, όπως επίσης και η θέληση για ένα ξεκάθαρο «διπλό» σε αυτή την «καυτή» έδρα. Αυτά τα όπλα έχει ο Ολυμπιακός. Απ’ την άλλη, υπάρχει ένας ΠΑΟΚ που τρέμει τις αντιδράσεις των ίδιων των οπαδών του, αν δεν καταφέρει να νικήσει τον «μισητό» αντίπαλο. Αυτό μοιάζει να είναι και το μοναδικό κίνητρο των παικτών του Μπόλονι: ο φόβος όσων θα ακούσουν από το ίδιο βράδυ, αν και όλοι παραδέχονται ότι αγωνίζονται εναντίον μιας ανώτερης ομάδας.
Προσωπικά πιστεύω ότι κανείς δεν μπορεί να περιφρονήσει αυτό το συναίσθημα. Ο φόβος των κυματοειδών αντιδράσεων του κόσμου είναι σεβαστό συναίσθημα και μπορεί να ατσαλώσει την αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών ώστε να τις αποφύγουν. Μέχρι εκεί όμως.
Τα ουσιαστικά στοιχεία που τελικώς θα κρίνουν το ματς είναι η ικανότητα των παικτών του Βαλβέρδε να διαχειριστούν σωστά τη μεγάλη πίεση που υπάρχει ώστε να πάρουν το τρίποντο, καθώς και η αυτοσυγκέντρωση που πρέπει να δείξουν ώστε να κάνουν όσο το δυνατόν λιγότερα λάθη. Τίποτε άλλο δεν χρειάζεται για να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα του άπειρου Γλύκου ο Μιραλάς, ο Κιαζίμ, ο Πάντελιτς ή άλλοι παίκτες του Ολυμπιακού.
Η λογική λέει «ο Ολυμπιακός νικάει». Κάθε τι άλλο θα είναι παράλογο…
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου