Κρατήσεις γίνονται στα μπουζούκια. Για να βρεις μάλιστα πρώτο τραπέζι
πίστα, πρέπει να έχεις τον τρόπο σου. Να είσαι γνωστός σαν πελάτης. Κι
αβέρτος. Να ξέρει το μαγαζί ότι θα κάνεις ζημιά.
Δεν τα δίνουν όπου κι όπου τα πρώτα τραπέζια. Έναν προς έναν τους διαλέγει τους καλούς πελάτες ο μετρ. Και φροντίζει να μην δυσαρεστήσει κανέναν.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλα τα μαγαζιά ο αριθμός των μπροστινών τραπεζιών είναι ζυγός. Αν ήταν μονός θα υπήρχε πρόβλημα. Ένα θα ήταν σ' αυτή την περίπτωση το κεντρικό τραπέζι. Κι αν το ίδιο βράδυ το ζήταγαν δύο καλοί πελάτες, τι θα έκανε ο μετρ; Θα έπρεπε να ρίξει τον έναν από τους δύο. Και να δημιουργηθεί θέμα σοβαρό, που φτάνει μέχρι παρεξήγησης. Αν είναι ζυγά, όμως, τα τραπέζια τα κεντρικά είναι δύο κι ο μετρ δεν έχει κανένα πρόβλημα.
Αυτοί είναι οι νόμοι της αγοράς και της νύχτας. Ακόμα και αν το πρώτο τραπέζι δεν είναι κάποιο βράδυ ρεζερβέ, ο μετρ δεν το δίνει. Το κρατάει μέχρι την τελευταία στιγμή. Μπας και σκάσει μύτη ξαφνικά κάποιος καλός πελάτης. Σε αντίθετη περίπτωση μεταφέρει μπροστά μια καλή παρέα για να δείξει ότι την τιμάει και την εκτιμάει. Έτσι είναι.
Θεωρητικά είναι όλοι ίσοι. Απέναντι του Συντάγματος και των Νόμων του κράτους. Πολύ περισσότερο στα μπουζούκια. Αυτός που είναι φορτωμένος, αυτός που θα ανοίξει βότκα Γκρέι Γκουζ, αυτός που θα ανοίξει ουίσκι Τζόνι μπλε, αυτός που θα πετάξει λουλούδια, θα κάτσει μπροστά. Αυτός που τα λεφτά του είναι ίσα-ίσα για να πληρώσει το μπουκάλι, θα τον βάλουν να κάτσει πίσω-πίσω και θα βλέπει το πρόγραμμα με το κιάλι.
Ο φορτωμένος τυγχάνει ειδικής μεταχείρισης. Ο κοινός θνητός θα είναι στο σωρό. Και σε κάποια καλά κλαμπ μάλιστα που κάνουν φέις-κοντρόλ, δεν μπορεί καν να μπει μέσα. Ακόμα και στα καλά ρεστοράν, αν δεν έχεις κάνει κράτηση, κινδυνεύεις να μην μπεις μέσα. Οι κοινωνίες σε όλες τις μορφές και τις εκδηλώσεις τους είναι ταξικές. Ακόμα και στο αεροπλάνο, ο λεφτάς θα ταξιδέψει μπίζνες κλας. Δεν θα πάει να κάτσει στη γαλαρία με τους πολλούς. Και στο γήπεδο. Ο φορτωμένος έχει το διαρκείας του. Κι ο σούπερ ματσός τη σουίτα του.
Ενώπιον του Θεού όμως; Εκεί δεν μετράνε τα λεφτά. Όλοι είναι ίσοι. Κι όμως. Ακόμα και ο οίκος του Θεού είναι σαν τα μπουζούκια. Δύο μέρες, μεγάλη Παρασκευή και μεγάλο Σάββατο, είχε η τηλεόραση λάιβ μετάδοση της λειτουργίας από τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη. Ο κόσμος στις απλές θέσεις, στα στασίδια, και οι επίσημοι μπροστά-μπροστά. Από τον Πρωθυπουργό τον Παπαδήμο, μέχρι αυτόν τον περίεργο τον Δαραβίγκα με ειδικότητα αυτή του πανελίστα. Οι νεωκόροι και οι ταξιθέτες έβαλαν κι αυτόν μπροστά-μπροστά. Για να τον έχουν σου λέει ο Στέφανος Χίος κι η Μαρία Μπεκατώρου στις εκπομπές τους, θα είναι σημαντικό πρόσωπο.
Ο Τραγάκης, παρότι είναι Πειραιώτης, πήγε να κάνει Ανάσταση στην Αθήνα. Ούτε η Αγία Τριάδα, ούτε ο Άγιος Νικόλας στον Πειραιά είχαν κάμερες. Σεμνή και ταπεινή σαν τη Μαρία τη Μαγδαληνή η Άννα Διαμαντοπούλου. Με τρεις βουλευτές να βγάζει όλους κι όλους το ΠΑΣΟΚ στην Α' Αθήνας, τα γκάλοπ την έχουν στην απ' έξω. Πήγε, λοιπόν, σαν καλό κορίτσι στην εκκλησία, άναψε τη λαμπάδα της, για να τη δει ο κόσμος και να την έχει στα υπόψη. Κι ο Κικίλιας παρών, μόνος του μάλιστα. Σόλο. Χωρίς να συνοδεύεται από τον Κακλαμάνη.
Ο Παπαδήμος έφτασε τελευταίος. Λίγο μετά τις εντεκάμιση. Συνοδευόμενος από τον Σγουρό. Σ' αυτές τις τελετές παλιά ο Νομάρχης και τώρα ο Περιφερειάρχης παίζει το ρόλο του οικοδεσπότη. Και δεν ήταν δυνατόν ο Πρωθυπουργός της χώρας να στηθεί στην εκκλησία από νωρίς. Όπως και στα μπουζούκια. Οι καλοί πελάτες πάνε τελευταίοι. Όταν είναι να βγει στην πίστα το πρώτο όνομα. Έτσι κι ο Παπαδήμος. Λίγο πριν βγει ο Ιερώνυμος, έσκασε μύτη στον Διονύση τον Αρεοπαγίτη.
Θα πει κάποιος τώρα 'δεν ντρέπεσαι ρε θεομπαίχτη, κάνεις ίσα κι όμοια την εκκλησία με τα μπουζούκια και την Ανάσταση με το λαϊκό πρόγραμμα'; Δεν νομίζω, όμως, ότι είναι δικιά μου ευθύνη. Η εκκλησία είναι που ακολουθεί τους κανόνες των μπουζουκιών. Και κρατάει τις πρώτες θέσεις για τους επίσημους. Από τη μια πλευρά τους στρατιωτικούς κι από την άλλη τους πολιτικούς. Η εκκλησία είναι που διαχωρίζει τους πιστούς σε άλφα και βήτα διαλογής λες κι είναι πατάτες Νευροκοπίου.
Οι πολιτικοί έχουν όλα αυτά τα προνόμια σε κάθε άλλη δραστηριότητα στο βίο τους. Είναι ανάγκη να τα έχουν και στην εκκλησία; Και στο φινάλε, στα μπουζούκια αυτοί που είναι στα πρώτα τραπέζια τα δικαιούνται γιατί κάνουν μεγάλους λογαριασμούς. Οι Παπαδήμος και σία είναι ζήτημα αν έβαλαν το χέρι στην τσέπη να πληρώσουν το κερί.
Πηγή: sport24.gr
Δεν τα δίνουν όπου κι όπου τα πρώτα τραπέζια. Έναν προς έναν τους διαλέγει τους καλούς πελάτες ο μετρ. Και φροντίζει να μην δυσαρεστήσει κανέναν.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλα τα μαγαζιά ο αριθμός των μπροστινών τραπεζιών είναι ζυγός. Αν ήταν μονός θα υπήρχε πρόβλημα. Ένα θα ήταν σ' αυτή την περίπτωση το κεντρικό τραπέζι. Κι αν το ίδιο βράδυ το ζήταγαν δύο καλοί πελάτες, τι θα έκανε ο μετρ; Θα έπρεπε να ρίξει τον έναν από τους δύο. Και να δημιουργηθεί θέμα σοβαρό, που φτάνει μέχρι παρεξήγησης. Αν είναι ζυγά, όμως, τα τραπέζια τα κεντρικά είναι δύο κι ο μετρ δεν έχει κανένα πρόβλημα.
Αυτοί είναι οι νόμοι της αγοράς και της νύχτας. Ακόμα και αν το πρώτο τραπέζι δεν είναι κάποιο βράδυ ρεζερβέ, ο μετρ δεν το δίνει. Το κρατάει μέχρι την τελευταία στιγμή. Μπας και σκάσει μύτη ξαφνικά κάποιος καλός πελάτης. Σε αντίθετη περίπτωση μεταφέρει μπροστά μια καλή παρέα για να δείξει ότι την τιμάει και την εκτιμάει. Έτσι είναι.
Θεωρητικά είναι όλοι ίσοι. Απέναντι του Συντάγματος και των Νόμων του κράτους. Πολύ περισσότερο στα μπουζούκια. Αυτός που είναι φορτωμένος, αυτός που θα ανοίξει βότκα Γκρέι Γκουζ, αυτός που θα ανοίξει ουίσκι Τζόνι μπλε, αυτός που θα πετάξει λουλούδια, θα κάτσει μπροστά. Αυτός που τα λεφτά του είναι ίσα-ίσα για να πληρώσει το μπουκάλι, θα τον βάλουν να κάτσει πίσω-πίσω και θα βλέπει το πρόγραμμα με το κιάλι.
Ο φορτωμένος τυγχάνει ειδικής μεταχείρισης. Ο κοινός θνητός θα είναι στο σωρό. Και σε κάποια καλά κλαμπ μάλιστα που κάνουν φέις-κοντρόλ, δεν μπορεί καν να μπει μέσα. Ακόμα και στα καλά ρεστοράν, αν δεν έχεις κάνει κράτηση, κινδυνεύεις να μην μπεις μέσα. Οι κοινωνίες σε όλες τις μορφές και τις εκδηλώσεις τους είναι ταξικές. Ακόμα και στο αεροπλάνο, ο λεφτάς θα ταξιδέψει μπίζνες κλας. Δεν θα πάει να κάτσει στη γαλαρία με τους πολλούς. Και στο γήπεδο. Ο φορτωμένος έχει το διαρκείας του. Κι ο σούπερ ματσός τη σουίτα του.
Ενώπιον του Θεού όμως; Εκεί δεν μετράνε τα λεφτά. Όλοι είναι ίσοι. Κι όμως. Ακόμα και ο οίκος του Θεού είναι σαν τα μπουζούκια. Δύο μέρες, μεγάλη Παρασκευή και μεγάλο Σάββατο, είχε η τηλεόραση λάιβ μετάδοση της λειτουργίας από τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη. Ο κόσμος στις απλές θέσεις, στα στασίδια, και οι επίσημοι μπροστά-μπροστά. Από τον Πρωθυπουργό τον Παπαδήμο, μέχρι αυτόν τον περίεργο τον Δαραβίγκα με ειδικότητα αυτή του πανελίστα. Οι νεωκόροι και οι ταξιθέτες έβαλαν κι αυτόν μπροστά-μπροστά. Για να τον έχουν σου λέει ο Στέφανος Χίος κι η Μαρία Μπεκατώρου στις εκπομπές τους, θα είναι σημαντικό πρόσωπο.
Ο Τραγάκης, παρότι είναι Πειραιώτης, πήγε να κάνει Ανάσταση στην Αθήνα. Ούτε η Αγία Τριάδα, ούτε ο Άγιος Νικόλας στον Πειραιά είχαν κάμερες. Σεμνή και ταπεινή σαν τη Μαρία τη Μαγδαληνή η Άννα Διαμαντοπούλου. Με τρεις βουλευτές να βγάζει όλους κι όλους το ΠΑΣΟΚ στην Α' Αθήνας, τα γκάλοπ την έχουν στην απ' έξω. Πήγε, λοιπόν, σαν καλό κορίτσι στην εκκλησία, άναψε τη λαμπάδα της, για να τη δει ο κόσμος και να την έχει στα υπόψη. Κι ο Κικίλιας παρών, μόνος του μάλιστα. Σόλο. Χωρίς να συνοδεύεται από τον Κακλαμάνη.
Ο Παπαδήμος έφτασε τελευταίος. Λίγο μετά τις εντεκάμιση. Συνοδευόμενος από τον Σγουρό. Σ' αυτές τις τελετές παλιά ο Νομάρχης και τώρα ο Περιφερειάρχης παίζει το ρόλο του οικοδεσπότη. Και δεν ήταν δυνατόν ο Πρωθυπουργός της χώρας να στηθεί στην εκκλησία από νωρίς. Όπως και στα μπουζούκια. Οι καλοί πελάτες πάνε τελευταίοι. Όταν είναι να βγει στην πίστα το πρώτο όνομα. Έτσι κι ο Παπαδήμος. Λίγο πριν βγει ο Ιερώνυμος, έσκασε μύτη στον Διονύση τον Αρεοπαγίτη.
Θα πει κάποιος τώρα 'δεν ντρέπεσαι ρε θεομπαίχτη, κάνεις ίσα κι όμοια την εκκλησία με τα μπουζούκια και την Ανάσταση με το λαϊκό πρόγραμμα'; Δεν νομίζω, όμως, ότι είναι δικιά μου ευθύνη. Η εκκλησία είναι που ακολουθεί τους κανόνες των μπουζουκιών. Και κρατάει τις πρώτες θέσεις για τους επίσημους. Από τη μια πλευρά τους στρατιωτικούς κι από την άλλη τους πολιτικούς. Η εκκλησία είναι που διαχωρίζει τους πιστούς σε άλφα και βήτα διαλογής λες κι είναι πατάτες Νευροκοπίου.
Οι πολιτικοί έχουν όλα αυτά τα προνόμια σε κάθε άλλη δραστηριότητα στο βίο τους. Είναι ανάγκη να τα έχουν και στην εκκλησία; Και στο φινάλε, στα μπουζούκια αυτοί που είναι στα πρώτα τραπέζια τα δικαιούνται γιατί κάνουν μεγάλους λογαριασμούς. Οι Παπαδήμος και σία είναι ζήτημα αν έβαλαν το χέρι στην τσέπη να πληρώσουν το κερί.
Πηγή: sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου