Πρόκειται για ένα αξιοζήλευτο σύνολο που ξεκίνησε τη διοργάνωση με
αξιώσεις, αλλά δεν κατάφερε να αποδώσει παραγωγικό ποδόσφαιρο και
αποκλείστηκε από την εθνική του Ρεχάγκελ. Η περίπτωση της Γαλλίας του
2004 είναι, επομένως, ένα από τα κλασικότερα παραδείγματα που
επιβεβαιώνουν το ρητό «δεν αρκούν τα ονόματα για να επιτευχθούν
σημαντικές νίκες».
Τα τακτικά λάθη του Σαντινί
Ο προπονητής της Γαλλίας, Ζακ Σαντινί, θεώρησε ότι «οι φανέλες θα μιλήσουν» και υπερτίμησε τις δυνατότητες του κουρασμένου roster του. Αναμφίβολα, η παγκόσμια εμβέλεια των βασικών ποδοσφαιριστών εξασφάλιζε ένα minimum επίπεδο απόδοσης γεγονός που οδήγησε σε πρόκριση από τη φάση των ομίλων. Ωστόσο, ο Σαντινί υποτίμησε τους βασικούς παράγοντες που οδηγούν σε επιτυχίες στο σύγχρονο ποδόσφαιρο: τη φυσική κατάσταση, την ταχυδύναμη, το κίνητρο και το σαφές αγωνιστικό πλάνο. Ταυτόχρονα, υπερτίμησε τις πραγματικές δυνατότητες των ποδοσφαιριστών παραμένοντας προσκολλημένος στις παλιότερες εμφανίσεις τους και αδυνατώντας να προσαρμόσει την τακτική της ομάδας στα ρεαλιστικά δεδομένα της εποχής (πχ. ότι ο Ζιντάν προερχόταν από μέτρια χρονιά με την 4η Ρεάλ και πως η πλειοψηφία των παικτών ήταν κορεσμένοι).
Πιο συγκεκριμένα, παρατηρήθηκαν τα εξής λάθη:
ανατέθηκε ρόλος full back στον κουρασμένο Λιζαραζού, γεγονός που οδήγησε σε δημιουργία κενών στα μετόπισθεν της αριστερής πτέρυγας. Ουσιαστικά, ζητήθηκε από ένα «star του παρελθόντος» να καλύψει δύο θέσεις (πράγμα ανέφικτο για την κατάσταση του ποδοσφαιριστή το 2004). Μην ξεχνάμε ότι το γκολ του Χαριστέα στον προημιτελικό προήλθε από σέντρα του Ζαγοράκη από τα δεξιά μετά από λανθασμένη ανασταλτική ενέργεια του Λιζαραζού
Οι μέτριες εμφανίσεις και ο πρόωρος αποκλεισμός της Γαλλίας υπενθυμίζουν στους ποδοσφαιρόφιλους την αναγκαιότητα αγωνιστικής ισορροπίας ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι σε υψηλό επίπεδο. Ακόμα κι αν η θεωρητική ποιοτική διαφορά με τους αντιπάλους είναι μεγάλη, εντούτοις είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει αποτελεσματικότητα εάν δε σχεδιαστεί σαφής τακτική επίθεσης και άμυνας. Η λογική «παίρνω την ομάδα στις πλάτες μου» και πάσας φύσεως μορφή ατομο-κεντρικής προσέγγισης των αναμετρήσεων δε συνάδει με το ομαδικό πνεύμα του σύγχρονου ποδοσφαίρου και οδηγεί, μοιραία, σε αποτυχίες.
πηγή: overlap.gr
Τα τακτικά λάθη του Σαντινί
Ο προπονητής της Γαλλίας, Ζακ Σαντινί, θεώρησε ότι «οι φανέλες θα μιλήσουν» και υπερτίμησε τις δυνατότητες του κουρασμένου roster του. Αναμφίβολα, η παγκόσμια εμβέλεια των βασικών ποδοσφαιριστών εξασφάλιζε ένα minimum επίπεδο απόδοσης γεγονός που οδήγησε σε πρόκριση από τη φάση των ομίλων. Ωστόσο, ο Σαντινί υποτίμησε τους βασικούς παράγοντες που οδηγούν σε επιτυχίες στο σύγχρονο ποδόσφαιρο: τη φυσική κατάσταση, την ταχυδύναμη, το κίνητρο και το σαφές αγωνιστικό πλάνο. Ταυτόχρονα, υπερτίμησε τις πραγματικές δυνατότητες των ποδοσφαιριστών παραμένοντας προσκολλημένος στις παλιότερες εμφανίσεις τους και αδυνατώντας να προσαρμόσει την τακτική της ομάδας στα ρεαλιστικά δεδομένα της εποχής (πχ. ότι ο Ζιντάν προερχόταν από μέτρια χρονιά με την 4η Ρεάλ και πως η πλειοψηφία των παικτών ήταν κορεσμένοι).
Πιο συγκεκριμένα, παρατηρήθηκαν τα εξής λάθη:
ανατέθηκε ρόλος full back στον κουρασμένο Λιζαραζού, γεγονός που οδήγησε σε δημιουργία κενών στα μετόπισθεν της αριστερής πτέρυγας. Ουσιαστικά, ζητήθηκε από ένα «star του παρελθόντος» να καλύψει δύο θέσεις (πράγμα ανέφικτο για την κατάσταση του ποδοσφαιριστή το 2004). Μην ξεχνάμε ότι το γκολ του Χαριστέα στον προημιτελικό προήλθε από σέντρα του Ζαγοράκη από τα δεξιά μετά από λανθασμένη ανασταλτική ενέργεια του Λιζαραζού
- συνακόλουθα, χρησιμοποιήθηκαν τρεις αμυντικοί σε συνθήκες επίθεσης (λόγω προωθήσεων του Λιζαραζού), με αποτέλεσμα να καθίσταται ευάλωτη η ομάδα σε κατάσταση αντεπιθέσεων
- ανατέθηκε το βάρος της οργάνωσης του παιχνιδιού αποκλειστικά στον Ζιντάν, καθιστώντας την ομάδα «ανενεργή από τις πτέρυγες». Υπενθυμίζουμε ότι η αριστερή πλευρά καλύπτονταν ουσιαστικά από ένα ποδοσφαιριστή, ενώ η συνεργασία του Πιρές (δεξιά) με τον Ζιντάν ήταν μέτρια. Επομένως, η αναχαίτιση των επιθέσεων της ομάδας κατέστη προβλέψιμη καθώς ο Γαλλοαλγερινός κινητήριος μοχλός αντιμετωπίζονταν με man-to-man στο χώρο, διπλά μαρκαρίσματα και πίεση χωρίς τη μπάλα προκειμένου να μην καταστεί αποδέκτης αυτής
- χρησιμοποίησε ουσιαστικά δύο επιθετικούς χωρίς, ωστόσο, να προβλέψει τον τρόπο συχνής και σωστής τροφοδότησής τους. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, οι Ανρί-Τρεζεγκέ ήταν απομονωμένοι στην κορυφή καθώς η απόσταση μεταξύ των γραμμών ήταν μεγάλη και οι άμυνες των αντιπάλων «σφιχτές».
Οι μέτριες εμφανίσεις και ο πρόωρος αποκλεισμός της Γαλλίας υπενθυμίζουν στους ποδοσφαιρόφιλους την αναγκαιότητα αγωνιστικής ισορροπίας ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι σε υψηλό επίπεδο. Ακόμα κι αν η θεωρητική ποιοτική διαφορά με τους αντιπάλους είναι μεγάλη, εντούτοις είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει αποτελεσματικότητα εάν δε σχεδιαστεί σαφής τακτική επίθεσης και άμυνας. Η λογική «παίρνω την ομάδα στις πλάτες μου» και πάσας φύσεως μορφή ατομο-κεντρικής προσέγγισης των αναμετρήσεων δε συνάδει με το ομαδικό πνεύμα του σύγχρονου ποδοσφαίρου και οδηγεί, μοιραία, σε αποτυχίες.
πηγή: overlap.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου